GEORGE KESSLER TRAINDE ANDERLECHT, CLUB BRUGGE, STANDARD EN ANTWERP. EEN UNICUM.
Hij dook al eens in deze rubriek op, George Marie Kessler. Maar de verhalen en anekdotes over deze trainer zijn onuitputtelijk. Ook al heeft Kessler, die op het einde van deze maand 89 jaar wordt, er geen behoefte aan ze nog op te rakelen. Hij heeft zich al langer teruggetrokken in de luwte.
Zouden ze zich bij Anderlecht Kessler nog herinneren? Zijn komst, als opvolger van de zachtzinnige Pierre Sinibaldi, zorgde voor een kleine revolutie. Er werd vanaf de eerste dag hard getraind, met als sluitstuk vijftien keer 100 meter interval, met een maximumtijd. Wie erover ging, mocht herbeginnen. Toen de bus die de spelers naar een trainingskamp in het Nederlandse Papendal moest brengen, vijf minuten te laat was, liet hij zes taxi’s aanrukken. Ze arriveerden op hetzelfde moment en Kessler liet de lege bus achter de taxi’s rijden. Hij zorgde ervoor dat de busmaatschappij de onkosten betaalde.
Na een tijd waren de spelers het allemaal beu. Er werd ’s avonds een vergadering belegd in de kleedkamer van de jeugd, aan de andere kant van het stadion, om de toestand te bespreken. Tot eenieders verwondering dook Kessler daar na een tijd ook op. Hij vroeg lachend of hij ook was uitgenodigd en liet de groep een extra training afwerken. Hij grijnsde dat even uitwaaien na een belangrijke vergadering best zinvol was.
Zouden ze zich bij Club Brugge Kessler nog herinneren? Hij woonde, zo had hij berekend, op 845 stappen van het stadion en deed daar 8 minuten en 48 seconden over. Kessler kwam onder de indruk van een prachtig bureau, diep in de buik van het stadion. Hij vroeg van wie dat bureau was. ‘Van mij’, zei de toenmalige burgemeester en sterke man Michel Van Maele met enige trots. ‘Vanaf nu is dit mijn bureau’, zei Kessler met gladgestreken gezicht en op een toon die geen tegenspraak duldde. Later installeerde hij bij Club Brugge een spelershome en wakkerde zo het groepsgevoel verder aan.
Zouden ze zich bij Antwerp Kessler nog herinneren? Op de Bosuil, waar hij twee keer resideerde en in zijn eerste ambtsperiode derde werd en thuis tegen Anderlecht voor 42.000 toeschouwers speelde. Dat was op 7 november 1987 en Kessler, die zich graag in allerhande horoscopen van zijn spelers verdiepte, zei vooraf tegen Anderlechtvoorzitter Constant Vanden Stock dat die niet van hem kon winnen op die dag. Kessler was op 7/11 namelijk onklopbaar, want de zevende letter in het alfabet is de G en de elfde letter is de K. Zijn initialen. ‘Begrijpt u’, vroeg hij aan een verbijsterde Vanden Stock. Die snapte er niets van. Antwerp won met 2-1.
Zouden ze zich bij Standard Kessler nog herinneren? Hij botste daar op bestuursleden van wie hij vond dat ze te ongeduldig waren en te veel dachten als supporters. Het kwam tot een aanvaring met manager Roger Henrotay, die het ooit eens had gewaagd om Kessler aan de telefoon af te blaffen. De dag nadien stapte Kessler het bureau van Henrotay binnen en veegde hem op een ijskoude manier de mantel uit. Maar dat hij Standard niet op de rails kreeg, hield hem lang uit zijn slaap. Kessler zocht naar rust en die vond hij alleen in het succes. Overal waar hij werkte, profiteerde hij van zijn verbaal vermogen, van de formele en overtuigende manier waarop hij zich kon presenteren, maar dat gebeurde nooit zonder menselijke warmte. Ook al liet zijn eigenliefde en soms eigenwaan het weleens anders uitschijnen en vonden sommigen dat hij door zijn pathetisch en bombastisch taalgebruik veel gebakken lucht verkocht. Kessler werd nooit als een tacticus beschouwd, al vond hij zelf dat hij op tactisch vlak zijn tijd ver vooruit was. Maar, zei hij, hij had nooit de behoefte om met die tactische kennis te koketteren.
Een prachtig figuur was het, George Kessler. Ondanks zijn maniakale zin voor regels en afspraken. Kessler deed nooit concessies en verloochende nimmer zichzelf. Toen hij bij FC Köln werkte, vroeg de voorzitter eens om of hij in de spelersbus mocht meerijden naar het stadion. Dat mocht, de bus zou om drie uur vertrekken. De voorzitter was echter vijftien seconden te laat en stormde badend in het zweet de trap van het hotel af. Toen de buschauffeur even wilde wachten, spuwden de ogen van Kessler vuur. ‘ Abfahren‘, brieste hij. De spelers wisten niet wat ze zagen. Later zei de voorzitter dat hij dat toch wat overdreven vond. Maar Kessler zei onbewogen: ‘Drie uur is drie uur. Punkt aus. ‘ Bij FC Köln kreeg George Kessler het mooiste compliment uit zijn carrière. Dat was toen de legendarische doelman Harald Schumacher zei dat bij Kessler zelfs de vliegen in de kleedkamer in dezelfde richting vlogen.
