Thomas Dekker is na een schorsing van twee jaar opnieuw boven water gekomen. De nog altijd maar 26-jarige Nederlander tekende een tweejarig contract bij Chipotle Development Team, het continentale opleidingsteam van Garmin Cervélo. Niemand lijkt zich echter de vraag te stellen of het wel zo’n verstandig idee is om een dopingzondaar onder te brengen in een team vol jeugdige, talentvolle renners die nog alles te bewijzen hebben.
Het is de internationale wielerunie (UCI) menens in haar strijd tegen doping en al wie van deze verboden vrucht geproefd heeft. Zo zal het in de toekomst bijna onmogelijk worden om als betrapt atleet na de carrière aan de slag te gaan als medewerker in een wielerteam. De UCI geeft hiermee expliciet te kennen dopingzondaars liever kwijt dan rijk te zijn. Figuren als Bjarne Riis, die in 1996 de Tour won met een hematocriet van 60, zouden in de toekomst dus verleden tijd moeten zijn. Het tekent de nieuwe wind die door het peloton waait, dat nu properder lijkt dan ooit tevoren. Maar in de omkadering van de meeste wielerteams zitten nog steeds enkele louche schaduwfiguren. Dat de UCI zich geen vragen lijkt te stellen bij het geval Thomas Dekker past dus in feite niet binnen die filosofie.
Dat Dekker nu opnieuw aan de slag kan in het professioneel wielrennen, is in feite niet meer dan normaal. De Brabander heeft zijn dopinggebruik toegegeven en zijn schorsing is ten einde. Geen enkele reden dus om Dekker aan de kant te houden. De weg naar boven na een schorsing start meestal bij een of ander bescheiden continentaal wielerteam. Riccardo Riccò zocht en vond zijn heil bij het Iers-Italiaanse Ceramica Flaminia, alvorens hij dit seizoen opnieuw (voor eventjes dan toch) aan de slag kon bij Vacansoleil. Maar laat zich nu net daar het grootste probleem stellen. Continentale teams zijn voor jonge wielrenners de ideale opstap. Een harde leerschool waarin zij een pak ervaring opdoen, een heleboel leren, maar ook heel beïnvloedbaar zijn. Dat het daar nu wemelt van de dopingzondaars die opnieuw hun kans wagen, stemt tot nadenken. Moeten jonge renners, die de toekomst van het moderne wielrennen zullen uitmaken, juist niet beschermd worden tegen dit soort figuren?
In het wielrennen overheerst meer nog dan in elke andere sporttak de dubbele moraal. Het geval-Thomas Dekker is daar een zoveelste bewijs van. Of waarom krijgt Dekker wel een contract voor het opleidingsteam van Garmin, maar geen voor de hoofdmacht?
Al uw reacties en sportgerelateerde zoekertjes zijn welkom
bij Sport/Voetbalmagazine, Raketstraat 50 bus 5, 1130 Brussel of via e-mail : sportmagazine@roularta.be.
De redactie behoudt zich het recht voor teksten in te korten of te
weigeren. De schrijver moet zijn naam en woonplaats vermelden.
Kevin Schauwaers, Herselt
