Jolien D’hoore stierf in de afsluitende puntenkoers van het omnium naar eigen zeggen duizend doden, maar ze knalde door de pijngrens naar een olympische medaille, het doel waar ze vier jaar lang met een hyperperfectionistische gedrevenheid naartoe heeft gewerkt.

‘De regels bij het omnium bij de vrouwen zijn simpel: over zes nummers worden er één of meerdere toertjes op de piste afgelegd en op het einde wint Laura Trott‘, zo tweette een Britse journalist na de ‘meerkamp van het baanwielrennen’ vorige dinsdag. De nog altijd pas 24-jarige Britse had dan ook net haar 24e (!) gouden medaille veroverd op een groot kampioenschap, inclusief een vier op vier op de Spelen van 2012 en 2016. Zoals bijna alle Team GB-pistiers, die zes van de tien olympische titels in Rio wonnen, van zo’n buitenaards niveau dat ze het op de Braziliaanse tv hadden over Sarah Hammer (32) en Jolien D’hoore (26) als nummer een en twee van de comum dos mortais (gewone stervelingen).

Dat de renster uit Schelderode het zilver aan de meer ervaren en de duidelijk sterkere Hammer (ook in Londen al tweede na Trott) moest laten, was slechts bijzaak. Ze had een medaille! Eíndelijk, na een vijfde stek op de Spelen van 2012, twee vierde plaatsen en een zesde op de voorbije drie WK’s. Telkens net niet.

Waarom werd het in Rio net wél? Omdat D’hoore het voorbije jaar op álle vlakken de scherpe kantjes afvijlde. Mede dankzij het team dat de Belgische/Vlaamse Wielerbond rond haar hadden gecreëerd, met pistebondscoach Peter Pieters, Koen Beeckman (topsportcoördinator en trainingsbegeleiding), Erwin Koninckx (verantwoordelijk voor materiaal en testanalyses), diëtiste Stephanie Scheirlinck, plus psycholoog Bert De Cuyper. Een team dat elke maand samenkwam om D’hoores traject richting Spelen uit te stippelen.

Eerste belangrijk punt in die Road to Rio: een (in tegenstelling tot de voorbije jaren) afgeslankt wegprogramma. Niet vanzelfsprekend, want de Oost-Vlaamse is sinds 2015 actief bij het Britse topteam Wiggle-High5. ‘Jolien reed,’ vertelt Koen Beeckman, ‘mede door een ribbreuk begin januari (na een val op de WB van Hongkong, nvdr), geen koersen tot en met het WK baanwielrennen in Londen, begin maart. Dat zag je ook aan haar resultaten: op haar traditioneel sterkere, langere nummers (scratch, afvalling en puntenkoers) miste ze in Londen nog fond.

‘Die heeft ze pas daarna via kleinere rondes op de weg opgebouwd richting Rio. Afgewisseld met specifieke pistesessies (aan een hoge trapfrequentie en met een grote versnelling) en een (al van in de winter) flink opgedreven kracht- en corestability-programma om vooral te sleutelen aan haar zwakkere onderdelen (achtervolging, baanronde en 500 meter), nummers waar vooral power belangrijk is. Daarnaast heeft Jolien in mei ook drie keer vijf dagen in de hoogtekamer van het Leuvense Bakalacentrum gelogeerd, en thuis sliep ze in haar achtertuin (volgens D’hoore naast de kippen en de geiten, nvdr) in een hoogtetent die ze van de wielerbond kreeg.

‘Met behulp van diëtiste Stephanie Scheirlinck heeft Jolien de voorbije maanden aan de hand van een app ook een strikt dieet gevolgd, aangepast aan het calorieverbruik en de training of wedstrijd van de dag. Meer of minder eiwitten of koolhydraten, élke gram afgewogen. Ze is zo vijf procent vet kwijtgeraakt, maar bleef wel op hetzelfde gewicht – vooral spieren bijgekweekt dus. Met zichtbaar rendement, want haar (piek)vermogen op vijf seconden, tot een halve minuut, een minuut en vijf minuten steeg met ruim tien procent. Op topniveau is dat véél.’

TOPMATERIAAL

Ander belangrijk aandachtspunt: het materiaal. ‘In de nieuwe windtunnel van Flanders’ Bike Valley in Paal’, vertelt Beeckman, ‘heeft Jolien meer dan twintig tests ondergaan, op zoek naar de ideale combinatie van helm, outfit en fietspositie. Fabrikant Ridley ontwikkelde, specifiek voor de achtervolging en de baanronde, ook nieuwe fietsen. Absolute topkwaliteit en superaerodynamisch, net als Joliens wielen, pakjes, kousen, helm en schoenen. Alles samen scheelt dat in de achtervolging één seconde per kilometer, lós van de fysieke winst die Jolien heeft geboekt.’

Al die verbeteringen waren al te merken op het WK in Londen, maar nog meer in Rio, waar D’hoore op de achtervolging (drie kilometer) liefst zés seconden van haar persoonlijk record (op zeeniveau) afkneep en mooi als derde eindigde. Ook op de 500 meter werd ze, ondanks een slechte start, nog vierde en verbeterde ze haar beste tijd op zeeniveau. Alleen de baanronde viel tegen met een zevende plaats.

Dat maakte D’hoore meer dan goed met twee tweede plaatsen in de scratch (een wedstrijd over 10 kilometer) en de afvalling (telkens na de ongenaakbare Trott), en een derde stek in de puntenkoers – een pak beter dan op het WK in Londen. Beeckman: ‘Dat komt door haar bredere fond en uithouding én dankzij onze uitgebreide videoanalyses van alle concurrenten, waardoor Jolien op alle scenario’s was voorbereid en dan ook telkens de juiste tactiek koos. Zelfs als ze op haar tandvlees zat, zoals in de twintig slotronden van de puntenkoers. Maar dan neemt haar enorme wilskracht het over – een doorzetter pur sang, hé.’

GEEN GSM, ALLEEN BOEKEN

In tegenstelling tot vroeger, toen D’hoores extreme gedrevenheid weleens tot té veel (zelf opgelegde) druk leidde, bleef de renster uit Schelderode in Rio ook opvallend ontspannen – pas achteraf volgde de emotionele ontlading. ‘Net als in Londen 2012 – een cruciale ervaring waar ze in Rio op heeft kunnen teren – heeft Jolien zich afgezonderd van de buitenwereld: gsm en laptop uit, geen sociale media, zelfs nauwelijks contact met haar ouders. Ontspanning zocht ze in boeken lezen’, aldus Beeckman. ‘De wielerbond had in Rio ook een appartement gehuurd – vlak bij de velodroom, veel dichter dan het drukke olympisch dorp – waar Jolien tussen de middag, tussen de nummers, in een huiselijke sfeer kon relaxen. Zo is ze twee dagen lang gefocust en rustig kunnen blijven.’

Zeer belangrijk voor iemand die zo fanatiek bezig was met haar voorbereiding als D’hoore. Alles, tot en met haar sociaal leven, offerde ze op voor het Grote Doel. ‘Had Jolien een vliegtuig om tien uur, dan stond ze zelfs om zes uur op om ’s ochtends nog te kunnen trainen’, vertelt Beeckman. ‘Geen probleem, want meestal zat ze toch al om 21 à 22 uur in bed. Ook haar dieet volgde tot ze in de puntjes op. Tijdens het etentje de avond na haar bronzen medaille at Jolien nog eens frieten, voor het eerst sinds november 2015… En geloof me: ze hebben, na al die maanden hypergefocust leven en trainen, enórm gesmaakt.’

DOOR JONAS CRETEUR IN RIO – FOTO BELGAIMAGE

‘Als Jolien op haar tandvlees zit, neemt haar enorme wilskracht het over. Een doorzetter pur sang.’ – KOEN BEECKMAN