Ake Kallenberg werkte 22 jaar als jeugdtrainer/manager voor Malmö FF, zag Zlatan spelen bij FBK Balkan en trainde hem daarna twee jaar bij de beloften, waarmee hij kampioen werd.
“Als ik naar spelers ga kijken, probeer ik altijd te zien of ze een hart voor voetbal hebben. Hij had dat in uitzonderlijke mate. Hij bleef elke dag zó lang natrainen dat hij wel goed moest worden. Heel vroeg al wist hij van zichzelf : he could gothe whole way. Toen we in Milaan waren na een trainingskamp aan het Gardameer, zijn we naar een wedstrijd van Inter gaan kijken tegen Bari, waar twee spelers meededen die voordien bij Malmö hadden gespeeld. Dat was een goede kans voor de jongeren. Toen we in het stadion kwamen, zag Zlatan de opwarming en hij zei letterlijk tegen mij : ooit zal ik hier spelen. Hij zag zichzelf altijd positief. Ik mag hem graag, hij heeft een warm hart. Maar hij kon soms kwaad zijn ook. Speciale mentaliteit. Met verliezen kon hij omgaan, maar soms… niet zo goed (lacht). Maar ik bedoel : soms zou ik meer van dat in Zweedse spelers willen zien. Als je het juist gebruikt, is het een voordeel.”
“Hij was fysiek heel goed. In het begin was hij wel niet zo groot. Alle fysieke ontwikkeling heeft hij eigenlijk vrij laat pas, in één jaar tijd doorgemaakt. Toen hij zestien was, groeide hij ineens een hele scheut. Veel spelers krijgen dan problemen met de knieën of krijgen het technisch moeilijker, maar hij bleef technisch goed en hij maakte gebruik van zijn fysieke capaciteiten in het spel. Hij kon als targetman spelen, maar ook als spits. Al was scoren niet zijn grootste kwaliteit. Hij kon een, twee, drie spelers dribbelen en uit een onmogelijke hoek schieten.”
“Ik herinner me dat we aan het Gardameer tegen Hellas Verona speelden. Die gasten kwamen naar buiten met een air van : wij zijn Italianen, wij gaan dat wedstrijdje hier gemakkelijk winnen. Maar na zestig minuten stonden we 5-0 voor en stopten zij met voetballen. Ze gingen gewoon weg ! We speelden veertig minuten met Flygare voorin en probeerden nog veertig minuten met Zlatan. Ze deden het fantastisch ! Ze zagen er een kans in om te tonen wat ze konden.”
“Toch kon ik maar niet begrijpen dat Zlatan niet werd opgeroepen voor de nationale jeugdploegen van -16 en -17. Toen ik de trainer daarop aansprak, zei hij dat ze Zlatan bezig hadden gezien, maar dat ze niet met Flygare en Zlatan samen in één ploeg konden spelen. Omdat ze te sterke persoonlijkheden waren. We can’t handle it, zei hij. De andere spelers zouden geen aandacht meer krijgen, alles zou naar Zlatan en Flygare gaan. Ik kon dat niet begrijpen. De twee beste aanvallers in Zweden van die tijd. Soms werk ik voor de voetbalbond en discussiëren we daarover. We moeten onze jongeren leren om echt te willen winnen. Spelers uit de Balkan hebben dat. Kijk naar Zlatan : Ajax werd kampioen, Juventus ook, Inter ook. Zlatan zal winnen. Altijd.”
