Ruim twee jaar na zijn aanstelling als voorzitter maakt Michel D’Hooghe verder werk van de hervorming van Club Brugge. Antoine Vanhove is niet langer directeur, Marc Degryse krijgt na een rotatieperiode meer macht en het vertrouwen in Jan Ceulemans is bij het prille begin van dit seizoen grenzeloos. Club geeft zijn vroegere boegbeelden alle vrijheid om zich te ontwikkelen. In een wereldje waarin er doorgaans niet verder wordt gedacht dan het resultaat van de meest recente wedstrijd valt dat uiteraard toe te juichen.
Maar ook Degryse en Ceulemans zullen worden afgemeten aan de prestaties. De voorbije weken bleek dat de machine nog stokt en het zal moeten blijken hoe de resolute stijlbreuk door de spelers wordt verwerkt. Club zoekt duidelijk naar een andere identiteit en heeft die voorlopig nog niet gevonden. In de supercupwedstrijd tegen Germinal Beerschot voetbalde het zaterdagavond zonder structuur en werd er erg veel met de bal gelopen. Steeds nadrukkelijker blijkt bovendien hoe groot de leemte is die Timmy Simons naliet. Zonder hem is er een belangrijk aanspeelpunt weg op het middenveld. En een voetballer die de anderen stuurt.
Ook Anderlecht heeft duidelijk een streep getrokken onder het verleden. Frank Vercauteren vaardigt nieuwe directieven uit en predikt discipline. Op een consequente manier drukte hij vorige week het opborrelend ongenoegen van Tristan Peersman en Serhat Akin de kop in. Dat is terecht want juist bij Anderlecht nam het gemekker de afgelopen jaren groteske vormen aan. Het is te hopen dat Vercauteren de steun krijgt van het bestuur, in het verleden te gemakkelijk een sussend klankbord voor misnoegde spelers. Anderlecht doet er ook goed aan als een eendrachtig en in dezelfde richting denkend blok naar buiten te komen. Vreemd was de manier waarop voorzitter Roger Vanden Stock anderhalve week geleden Silvio Proto vastlegde terwijl sommigen eerder debiteerden geen zaken te willen doen met diens controversiële manager Pietro Allatta. Als er iets een politiek van continuïteit in de weg staat, dan is dat innerlijke verdeeldheid.
Andere accenten leggen ze ook in Genk, waar de kern nauwelijks wijzigde maar waar de voetbalfilosofie van Hugo Broos ver ligt van die van René Vandereycken. In dezelfde richting kan er alvast bij Standard verder worden gewerkt. Geen schimmige onduidelijkheid over het lot van bepaalde spelers, geen mistige transfers : aan de boorden van de Maas heerst er rust. Standard beschikt over een elftal dat kwalitatief nauwelijks moet onderdoen voor Club Brugge en Anderlecht.
Onder de vier topclubs gaapt een kloof die vooral AA Gent, waar Georges Leekens vorig seizoen lang knap restauratiewerk verrichtte, wil dichten. Westerlo versterkte zich verstandig, Lierse deed het behoorlijk tijdens de voorbereiding maar lijkt verder in financiële onduidelijkheid te baden. Germinal Beerschot heeft het moeilijk om na de bekerwinst de lijn door te trekken, al bleek zaterdag in Brugge dat Marc Brys een ploeg tactisch kan instellen. Sint-Truiden zoekt onder de methodisch werkende Herman Vermeulen naar andere vormen, Beveren moet proberen Afrikaanse frivo-liteit aan efficiëntie te koppelen en bij Lokeren bleek tot dusver nog niet echt dat de nieuwe trainer Slavoljub Muslin een meerwaarde is. Charleroi krijgt het moeilijk om even goed te doen, Cercle Brugge lijkt goed gewapend voor een zorgeloos seizoen. SV Zulte Waregem en SV Roeselare zetten enthousiast een stap in het onbekende. Voor FC Brussels, La Louvière en Moeskroen wordt het met een kwalitatief afgeroomde groep bikkelen. De grensclub telt liefst zeven Fransen, net zoals sommige andere clubs weer hun toevlucht zochten tot de buitenlandse tweedehandsmarkt. In totaal spelen er 205 buitenlanders in eerste klasse, 14 meer dan vorig seizoen. Dat zij boven de jeugd worden gekozen om fiscale redenen toont nog maar eens hoe er in de voetbalsport wordt gedacht : op korte termijn.
Naar jaarlijkse gewoonte brengt dit blad aan de vooravond van de competitie een Special, waarvan de gegevens op 31 juli werden afgesloten. Bij het verzamelen van de informatie bleek nog maar eens hoe amateuristisch sommige clubs werken. Beveren was niet in staat info te geven over de nieuwe Afrikaanse spelers en in extremis blies La Louvière de vrijdag geplande fotosessie af omdat, net zoals vorig seizoen, de trui-tjes niet klaar waren.
Er zijn in dit land clubs die echt eens moeten nadenken over de term professionalisme. Sterker zelfs : ze moeten zich afvragen of ze nog wel profvoetbal willen bedrijven.
door Jacques Sys
Er zijn 205 buitenlanders in eerste klasse.
