Beschaamd was Jos Verhaegen, erevoorzitter van Germinal Beerschot, toen hij enkele weken geleden na de Antwerpse derby de eretribune verliet. Zo weinig had het spelniveau immers voorgesteld.
Aan de sfeer op het Kiel had het niet gelegen, want aan geestdrift en emotionele verbondenheid met hun club ontbreekt het de fans van beide teams zeker niet. Voor zo’n derby brengen ze het nog wel op, maar verder koestert de Antwerpse voetballiefhebber weinig hoop dat er hem iets memorabels zal worden voorgeschoteld. Ook in de wijde omtrek, in Beveren of in Lierse, is er geen topvoetbal te zien. Een plaats in de linkerkolom van de rangschikking is de inzet van een apart kampioenschap onder de Antwerpse ploegen. In de rest van het land ligt absoluut niemand daar wakker van.
Vijf jaar geleden moest de oprichting van Germinal Beerschot een andere dimensie aan het voetbal in Antwerpen geven. Niettemin is het laatste topmoment, op twee zesde plaatsen voor elk van beide clubs na, nog steeds de Europese thuiswedstrijd van Germinal tegen Stuttgart. In de zestiende finales van de Uefacup was dat, in 1997. Minder dan duizend betalende toeschouwers daagden er die dag op in het Veltwijckpark. Verhaegen en co begrepen dat het sprookje van Germinal in een doodlopend straatje was beland.
Precies een jaar geleden nam Jos Verhaegen met een aantal medestanders GBA over van Ajax. De Amsterdamse club had hem vier jaar eerder aan de kant geschoven. Al na drie maanden had Verhaegen door dat het de verkeerde kant opging met zijn club. In de begroting voor het eerste jaar werden voor de riante contracten 5 miljoen euro aan sponsorgeld verrekend. Een vage belofte was dat geweest, waarvan iedereen al vóór het seizoen wist dat het geld nooit zouden komen. Verder vielen de inkomsten best mee. GBA bracht jaarlijks meer dan het dubbel op van wat Germinal aan inkomsten had gegenereerd ; jarenlang bracht hoofdsponsor De Post 750.000 euro in.
Ondertussen stroomde het geld bij beken buiten. Ondanks een batterij directeurs liepen de uitgaven op tot onaanvaardbare proporties. Niemand die aan de noodrem trok : Ajax betaalde toch. Jaarlijks bedroeg het verlies ongeveer 2,5 miljoen euro. De geïnteresseerde kandidaat-overnemer die vorig jaar bij Ajax de boeken inkeek, viel haast achterover van de cijfers die hij zag. Hij kon slechts besluiten dat hier sprake was van ernstig mismanagement.
Jos Verhaegen realiseerde zich dat één man niet langer kan instaan voor de toekomst van een club. Daarom benadrukt hij vandaag voortdurend dat hij maar één kleine schakel is, één negende van het nieuwe bestuur – waar trouwens nog plaats is voor nieuwe investeerders. Met Ajax als hoofdaandeelhouder vertaalde financiële inbreng van derden zich namelijk niet in een bestuursfunctie. Nu hoopt Verhaegen, naast Roland Duchâtelet, nog nieuwe bestuurders met financiële inbreng te verwelkomen. Dat geld zal echter pas in de begroting worden ingeschreven wanneer het ook effectief op de rekening staat.
Verhaegen zag ook in dat een raad van bestuur beter op de eigen centen let dan wanneer dat wordt overgelaten aan een directie. Het mes ging stevig in de uitgaven, waardoor er dit jaar nog eens voor anderhalf miljoen euro bespaard werd. Het budget werd met één derde teruggeschroefd en is, dankzij de verkoop van Victor aan Club Brugge, nu al in evenwicht. Spelers die elders meer kunnen verdienen, worden met de glimlach uitgewuifd. Werknemers met een lopend contract kregen een vooropzeg en een voorstel voor een nieuwe verbintenis – maar dan tegen verlaagde voorwaarden.
Niet dat Verhaegen niet meer droomt van Europees voetbal, maar eerst wil hij een gezonde club en pas daarna de ploeg uitbouwen. Het nieuwe Germinal Beerschot zal de Antwerpse voetballiefhebber ook op eigen kracht moeten verleiden, want in een fusie gelooft Verhaegen niet meer. Zelfs als Antwerp zou degraderen, zal de rood-witte aanhang, zo weet hij, nooit overlopen naar het Kiel. Maar in een stad van 400.000 inwoners moeten wél meer mensen en bedrijven dan momenteel verzameld in de aanhang van beide clubs samen, hunkeren naar topvoetbal.
Natuurlijke selectie zal bepalen welke weg zij straks inslaan.
door Geert Foutré
Verhaegen wil eerst een gezonde club en pas daarna de ploeg uitbouwen.
