Een brede top

Met de aanhouding van Christophe Henrotay en de ondervraging van Herman Van Holsbeeck rond een miljoenenfraude met commissies is er een nieuwe fase aangebroken in het onderzoek rond de uitwassen in het Belgisch voetbal. Het gerecht doet na een zomeronderbreking verder zijn werk en het kan niet anders dan dat er zich op dit moment binnen de voetbalwereld mensen zijn die de ontwikkelingen bevend van angst afwachten. Wat gaat er bijvoorbeeld nog gebeuren als het luik van de scheidsrechters wordt aangepakt?

De voetbalwereld komt maar niet tot rust, al staat deze zaak los van het voetbalschandaal dat straks één jaar geleden uitbrak. Hoe lachwekkend was het toen om sommige bestuurders te horen roepen dat de macht van de makelaars beperkt moet worden, zij die in de loop van de jaren mee een systeem installeerden dat helemaal uit de hand liep. Omdat ze daar beter van werden. Nu klommen ze zowaar op de barricaden. Zoals iedereen toen met een aantal aanbevelingen kwam om het voetbal een proper imago te geven.

Eén jaar later is er helemaal niets veranderd. De schreeuw om een nieuwe reglementering, er waren veel woorden maar uiteindelijk was het niet meer dan hol geblaat. Makelaars dirigeren verder de voetbalwereld, met de glinstering van euro-tekens in de ogen, ze werken in de eerste plaats voor zichzelf en gaan soms in de clinch met elkaar. Nog steeds komen ze aandraven met een niet in te dijken stroom aan buitenlanders, ook al was eerder vastgesteld dat de Belgische competitie was uitgegroeid tot een vreemdelingenlegioen. Veel clubs stellen hun politiek nooit in vraag. De eerder verketterde Mogi Bayat werd gewoon weer in de armen gesloten, alsof er helemaal niets is gebeurd.

Standard vaart helemaal op het kompas van Michel Preud’homme.

Het is de hypocrisie ten top in een (voetbal)wereld die zweert bij een oude cultuur. Ook de voetbalbond leek het allemaal te ondergaan. En zo zal je ook nu moeten constateren dat alle plannen in een of andere schuif belanden en dat alles in deze affaire, met al zijn vertakkingen, uiteindelijk een maat voor niets is. Dat de verjaringstermijn voor matchfixing nu verlengd werd naar acht jaar, is slechts een druppel op een hete plaat.

Intussen gaat de competitie verder met een top die breder is dan ooit. Club Brugge had in de derby (met slechts vijf Belgen aan de aftrap) geen probleem met Cercle en een krachtig en zeer geëngageerd Standard vaart nu duidelijk op het kompas van Michel Preud’homme. Lang is de boodschap van de trainer niet aangekomen. De stijlbreuk met de flamboyante Ricardo Sá Pinto was kennelijk te groot. Standard bouwt op het geraamte van vorig seizoen, in Oostende stonden slechts twee nieuwe spelers ( Nicolas Gavory en Anthony Limbombe) aan de aftap. En er zijn nogal wat voetballers die uit blessure zullen terugkeren: Zinho Vanheusden bijvoorbeeld of de spitsen Felipe Avenatti en Obbi Oulare, Standard heeft heel veel variatiemogelijkheden.

Maar dat geldt voor alle clubs die bovenaan meedraaien. Veel fijnzinnigheid zal het van trainers vragen om iedereen tevreden te houden. Bij KAA Gent bijvoorbeeld dat in vergelijking met vorig seizoen een gedaanteverwisseling onderging. Het voerde nu een doordachte transferpolitiek en beschikt over een zeer uitgebalanceerd geheel. Gent pakte in de eerste helft tegen KV Mechelen uit met flitsend voetbal, net zoals Antwerp, met ook al een brede kern, dat bij vlagen op Anderlecht deed.

Bij de recordkampioen – met nog altijd een kern van 37 spelers, maar zonder fitte spits en met veel lacunes – blijft iedereen kennelijk achter het project staan, al was er nu na de wedstrijd een donderpreek van Vincent Kompany. Maar of dat volstaat? Vijf punten op 21, slechts één doelpunt meer gemaakt dan KAS Eupen en Waasland-Beveren, dan is het niet alleen tijd voor gespierde taal, maar vooral voor bezinning. Op alle niveaus.

Een brede top
© belgaimage
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content