Anderhalve maand nadat hij bij Anderlecht met pensioen ging, biedt het voorzitterschap van de profliga Michel Verschueren aanstaande vrijdag mogelijk weer de kans om in de voetballerij die prominente rol te spelen die hij tot dusver altijd vervulde. Toen Verschueren net voor de jaarwisseling aankondigde voortaan uit de publiciteit te willen blijven, klonk dat op zijn minst vreemd : als er iemand is die graag zoveel mogelijk in de media wil opduiken, zo weten insiders al lang, dan de ex-manager van Anderlecht. Sinds hij bij paars-wit een stap opzijzette, moet Verschueren als onbezoldigd lid van de raad van bestuur in de anonimiteit functioneren. Dat moet iemand die jaren in de frontlijn streed, bijzonder moeilijk vallen. Hoewel Verschueren had aangekondigd zich niet met het werk van Herman Van Holsbeeck te willen bemoeien, zou hij, zo blijkt verderop in een verhaal in dit blad, ten aanzien van zijn opvolger niet bepaald een toonbeeld van loyaliteit zijn.
Het is vreemd dat de Anderlechttop, die in het verleden al vaker een gebrek aan ruggengraat werd aangewreven, dit zou gedogen. Maar het lijkt alles te zeggen over de geldingsdrang van een figuur als Michel Ver- schueren. Los van het gegeven dat hij op zijn 72e nog altijd de voetbalsport nodig heeft om zich goed te voelen, wordt de indruk gewekt dat Verschueren moeilijk kan leven met de gedachte dat iemand anders, onder het waakzame oog van de familie Van den Stock, de lijnen mag uitzetten. Ook al bestrijdt hij dat zelf met klem.
Het voorzitterschap van de profliga kan de carrière van Michel Verschueren nu een nieuwe impuls geven. Maar tegen de achtergrond van het verleden is het nog maar de vraag of de ex-manager van Anderlecht daar het ideale profiel voor bezit. Verschueren heeft zich vaak tegen de kleine clubs afgezet, botste in het verleden met nogal wat mensen en zorgde door zijn ongezouten taal en soms arrogante houding voor wrevel en ergernis. Nu zou hij gevraagd worden de belangen van die kleine clubs te verdedigen. Dat heeft iets hypocriets en lijkt, bij gebrek aan een alternatief, op een compromis op zijn Belgisch. Zelfs dan als er na veel over en weer gepraat en gepalaver een consensus zou worden bereikt.
Natuurlijk verdient Michel Verschueren het voordeel van de twijfel en kan hij van zijn waaier van contacten die (commerciële) ideeën aanbrengen die noodzakelijk zijn om de profliga een nieuw elan te bezorgen. Ook Anderlecht zal absoluut geen moeite hebben met die constructie. Los daarvan vraagt het voorzitterschap van de profliga in de eerste plaats verzoenende eigenschappen. Die rol van gladde politicus past niet bij de van directheid houdende Verschueren. En vreemd blijft het dat een man die bij Anderlecht in de schaduw terechtkwam, nu wordt geacht de profliga naar een nieuw tijdperk te leiden.
Geen toneel waar je zo moeilijk van afstapt als dat van de sport. Binnen goed zes weken zet Johan Museeuw met spijt in het hart een punt achter zijn carrière. In de Wielerspecial van Sport Magazine, die sinds dinsdag in de dagbladwinkel ligt, vertelt ploegleider Wilfried Peeters dat Museeuw niet alleen bang is om te stoppen, maar ook voor wat er nadien komt.
Het is vreemd dat Museeuw op minder dan twee maanden van zijn afscheid nog niet weet wat hij precies moet gaan doen. Alsof ze er bij Quick Step-Davitamon nog uit zijn. Ploegleider, PR-man of begeleider van jong talent, het zijn drie opties die openstaan. Alleen : ze vragen stuk voor stuk andere kwalificaties. Of ze bij Johan Museeuw passen, moet worden afgewacht. Hoewel de West-Vlaming tot vervelens toe debiteerde dat de mensen hem niet kennen, is hij niet echt een radde prater die overtuigend klinkt. Naar de buitenwereld toe sprak hij vooral met de pedalen en imponeerde door het vermogen om pijn te verbijten. De afgelopen jaren tuimelde de vroeger zo toegankelijke renner niettemin een paar keer van zijn voetstuk door op bepaalde vragen korzelig en stekelig te antwoorden.
Het valt voor Johan Museeuw, de ongekroonde koning van de karaktersterkte, te hopen dat hij een andere weg vindt in het peloton zonder in een put te tuimelen. Want ongeacht hoe je je in de sport naar de media opstelt, belangstelling werkt verslavend. Of je nu zevenendertig bent of tweeënzeventig : het is moeilijk om afscheid te nemen of in de schaduw te leven.
door Jacques Sys
Geen toneel waar je zo moeilijk van afstapt als dat van de sport.
