door Jacques Sys
De luid omjubelde komst van Michel D’Hooghe als nieuwe voorzitter van Club Brugge werd zaterdagavond in de wedstrijd tegen Sporting Charleroi niet op een feestelijke manier ingekaderd. Club kwam tegen de stugge Carolo’s nooit in zijn ritme en vond geen middel om de betonnen muur, die na een snelle 0-2 werd opgetrokken, te slopen. In dat soort momenten sijpelt het manco aan creatief vermogen op het middenveld steeds weer boven en blijkt het noeste loopwerk bij gebrek aan zuiverheid niet echt te renderen. In dergelijke partijen mist Club Brugge ook stootkracht. Het is in dit zo vergulde seizoen trouwens een contradictorische vaststelling dat het leger spitsen dat Club in huis heeft op de opengebloeide Sandy Martens na niet echt ontplofte, terwijl er toch in vijfentwintig wedstrijden tachtig goals werden gemaakt. Het illustreert nog maar eens de collectieve kracht van het blauw-zwarte bolwerk.
Niemand die zaterdagavond zwaar tilde aan de uitschuiver tegen Sporting Charleroi. Daarvoor had Club Brugge te ingrijpende dagen achter de rug. Met de aanstelling van Michel D’Hooghe als nieuwe voorzitter heeft de vereniging op een cruciaal moment een eerste stap in een andere richting gezet. Door de triomfen van dit seizoen is Club uitgegroeid tot een goudmijn die ook in deze economisch wankele tijden nog tal van onontgonnen gebieden moet kunnen aanboren. Geen man die meer deuren zal openen als Michel D’Hooghe. Hij bouwde in zijn jaren als bondsvoorzitter een waaier van contacten op, is intelligent en belezen, voorkomend en hoffelijk en als dusdanig een zwaargewicht waarmee sponsors zich graag associëren. Wie D’Hooghe kent, weet dat hij binnen Club Brugge nadrukkelijk zijn stempel zal drukken. Naar buitenuit houdt hij zich over de mogelijke vernieuwingen nog op de vlakte omdat hij eerst wil inventariseren. Maar toen Michel D’Hooghe vorige week vrijdag dit blad te woord stond, zorgde hij op een haast onopvallende manier al voor een eerste wijziging : algemeen coördinator Filips Dhondt woonde het interview bij. D’Hooghe vond het nuttig dat Dhondt zijn ideeën kende. Het lijkt te betekenen dat de nieuwe voorzitter met het idee speelt om Filips Dhondt nauw bij zich te betrekken. Tot dusver stond die compleet in de schaduw van Antoine Vanhove en Jacques De Nolf en mocht hij geen interviews geven.
Michel D’Hooghe zal bij Club Brugge niet de revolutie prediken. Daar is ook geen aanleiding voor. Maar hij blijft gegarandeerd niet blind voor de mankementen. Nu nog zegt D’Hooghe dat de door hem acht maanden geleden gesuggereerde komst van Marc Degryse op dit moment geen prioriteit is. Maar Michel D’Hooghe is slim genoeg om te weten dat Degryse voor Club Brugge inderdaad die opportuniteit is die hij destijds zelf aankaartte. Sterker zelfs : in de huidige verhoudingen, met een nieuwe voorzitter en een nieuw elan, zou Degryse voor Club Brugge een geschenk uit de hemel zijn. De ex-voetballer kent het wereldje door en door, heeft inzicht en doorzicht, formuleert scherp en helder en komt heel goed over. Gegarandeerd vijzelt de aanwezigheid van Marc Degryse het prestige van de vereniging verder op en verhoogt dit mee de commerciële mogelijkheden.
En om de uitbouw van een prestigieuze vereniging gaat het Michel D’Hooghe, zoals hij verderop in dit blad betoogt. Een tandem D’Hooghe-Degryse zou echt een definitief signaal zijn voor een nieuwe weg die Club Brugge wil inslaan. Die kans mag de nieuwe voorzitter niet laten liggen. Het zal best zijn dat het huidig organigram behoorlijk werkt, D’Hooghe weet als geen ander dat het er op aankomt te anticiperen. Dat hoeft bovendien geen veroordeling te zijn voor de huidige machthebbers die mits enige herschikkingen perfect kunnen blijven functioneren. Best mogelijk dat sommigen daar moeite mee hebben, maar het gaat bij Club Brugge uiteindelijk nooit om het individu. Maar wel om het collectief, om het belang van de vereniging. Op maar ook naast het veld. Nu Michel D’Hooghe zich niet meer geremd voelt door structuren zal hij de hete hangijzers niet uit de weg gaan en Club eigentijds verpakken. Vooral bij het op bestuursvlak stagnerende Anderlecht moeten ze zich zorgen maken om deze ontwikkeling. De Brusselaars dreigen verweesd achter te blijven en ook organisatorisch steeds meer achterop te hinken.
Juist nu zou de komst van Degryse het prestige van Club Brugge nog verder verhogen.
