Met Barça behaalde hij hoogtepunt na hoogtepunt, maar zijn persoonlijke strijd tegen kanker verloor hij. Vrijdag overleed Tito Vilanova, de natuurlijke opvolger van Pep Guardiola.

Vrienden? Ik heb er een stuk of vier, echte. Niet meer. Maar dat is voldoende en ik wil ze niet kwijt.” Tito Vilanova had niet veel vrienden, maar de laatste maanden ontvluchtte hij hen. Hij leefde teruggetrokken, toen hij doorhad dat het laatste gevecht een verloren zaak was. Ouders, familieleden, vrienden,… hij probeerde hen zo weinig mogelijk te zien. Hen het leed te besparen. En wie toch tot bij hem raakte, kreeg een zo opgewekt mogelijke ex-trainer van Barça te horen. Iemand die de zaak trachtte te minimaliseren.

Zeer weinig dramatisch deed hij over zijn geregelde hospitaalbezoekjes, hij sprak over het ziekenhuis als “het kantoor”. De man die tot eind vorig seizoen nog Barça leidde en als tweede trainer naast Pep Guardiola 14 van de 19 competities won, werd er zo vaak behandeld voor zijn oor- en keelkanker dat het als een dag op het werk leek. Hij kwam haast net zo vaak in de Quirónkliniek in Barcelona als op de jeugdterreinen van Barça, waar zijn zoon Adrià voetbalde. Af en toe ging hij nog eens op restaurant, als hij uit ging eten met zijn vrouw Montse en zijn dochter Carlota. Als iemand naar de voetbalkunsten van zijn zoon vroeg, benadrukte hij altijd dat die al bij Barça voetbalde, nog voor hij er door Pep werd teruggevraagd. Geen belangenvermenging voor hem, daar stond de muziekliefhebber op.

Zijn laatste bezoek aan het ziekenhuis was fataal. De alternatieve therapie uit Frankrijk sloeg niet aan, en tijdens de semana santa raakte zijn verzwakte gestel niet af van een virus dat zijn immuunsysteem een laatste slag gaf. Vorige week vrijdag overleed hij aan de gevolgen van een kanker die hem in 2011 trof. Een oud oorprobleem bleek toen veel ernstiger dan gedacht.

Tito Vilanova leerde Pep Guardiola kennen bij de jeugd van Barça. Later, toen Pep er trainer werd, vroeg die zijn kompaan van toen op La Masía als assistent. Toen Guardiola een sabbatjaar nam, werd Tito zijn natuurlijke opvolger, ook al was hij al een keer behandeld voor zijn kanker. Maar de dokters verklaarden hem toen genezen. Zes maanden later, in december 2013, herviel hij en moest hij er even uit. Hij keerde nog terug, maakte het seizoen af, maar duidelijk was dat Barça met hem niet verder kon…

Juan Carlos Garrido, de gewezen trainer van Club Brugge en Villarreal, kende zijn collega zeer goed. Diverse keren kruisten hun paden. Vrijdagavond, een paar uur na het overlijden van Vilanova, stuurde de Spanjaard ons de volgende woorden als zijn afscheid.

Tito Vilanova

“Ik herinner me nog steeds de eerste keer dat ik je op de bank zag zitten. Je was trainer van de B-cadetten van Barça. LionelMessi, CescFábregas, GerardPiqué, Víctor Vázquez, Marc Valiente, FranckSongo’o, ÁngelPedraza,… Nog anderen die ik nu vergeet. Een fantastische generatie. Spelers die je leidde met veel gevoeligheid, elegantie en een sereniteit die paste bij zo veel supertalenten.

“Ik herinner me van jou dezelfde elegantie als speler, het goeie voetbal dat steeds naar voren gericht was. Eerlijkheid, dat ook, je wist hoe je je moest gedragen als een echte voetballer van stand. Je was een speler met klasse. Menselijke klasse.

“Toen je sportdirecteur was van Terrasa, in de tweede klasse B, had ik de eer je nog beter te leren kennen. We verdeelden toen geregeld het werk onder ons beiden en ik herinner me nog de fantastische band die er was met een zeer beminnelijk, discreet man. Welopgevoed, iemand die je altijd een goed gevoel gaf.

“Met jou over voetbal praten, was praten over échte passie, het spel, de spelers, de stadions, herinneringen. Je was een liefhebber die sprak over de essentie, de waarheid, wat binnen het veld gebeurde. Zoals echte voetbalmensen het graag hebben.

“Ons pad kruiste ook in de Primera División. Ik heb afgezien in de duels met jullie grote ploeg, jullie goeie werk. Maar altijd wist je hetzelfde respect te bewaren, dezelfde band, dezelfde nederigheid. Ook daarin toonde je je klasse.

“Helaas is het jouw dood die nu al die herinneringen bij mij naar boven brengt. Een tragedie die ons triest maakt, iedereen die jou op een of andere manier heeft gekend, en ook iedereen die met het voetbal begaan is. Omdat wij allen in jou een groot mens zagen.

“Nederig wens ik je kinderen, je vrouw, je familieleden en vrienden alle steun bij de slag die deze dood voor hen is. Ze mogen trots op je zijn, op jou als mens en op wat je het voetbal gaf. Weet dat je gemist zal worden. Het ga je goed, waar je nu ook bent. Rust in vrede.”

DOOR PETER T’KINT

“Je leidde de spelers met veel gevoeligheid, elegantie en een sereniteit die paste bij zo veel supertalenten.” Juan Carlos Garrido

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content