Lierse is dé absolute titelkandidaat in tweede klasse, maar promotie naar eerste is niet het einddoel van de Egyptische eigenaar Maged Samy. Een gesprek over mango’s, de Champions League en de kwaliteit van het Belgische bier.

In september 2007, toen het water Lierse tot de lippen kwam, liet toenmalig voorzitter Leo Theyskens een belangrijke vergadering van de bestuurders met het aanvragen van het faillissement als voornaamste agendapunt uitstellen omdat hij in het buitenland vertoefde. Spelers en medewerkers waren al maanden niet betaald, de club was net naar tweede klasse gezakt en voor de groene tafel dreigde, in de nasleep van de zaak- Ye, degradatie naar derde klasse. Toen toenmalig sportief manager Neel De Ceulaer een telefoontje uit Egypte kreeg met de melding dat Theyskens daar een overnemer had gevonden, dacht hij eerst aan een grap.

Maar in november, na de thuismatch tegen UR Namur, vertelde de Egyptische zakenman Maged Samy dat zijn holding Wadi Degla Lierse zou overnemen. Zijn ambities? Terugkeren naar eerste klasse, van Lierse een Belgische topclub maken, Champions League spelen en een nieuw stadion bouwen met 40.000 plaatsen.

Een week na de overdracht – waarbij Wadi Degla de aandelen van Lierse gewoon opkocht – waren de spelers en medewerkers tot de laatste euro betaald. Afgelopen seizoen miste Lierse de promotie op een haar na en sneuvelde het in de halve finales van de beker. Maged Samy bleef, ondanks kritiek op zijn jeugdacademie en de samenwerking met Turnhout, niet bij de pakken zitten: Lierse behield Tomasz Radzinski, Eric Deflandre werd gehaald om de verdediging ervaring bij te brengen, Tim Matthys zorgt voor snelheid aan de rechterkant en Gunter Thiebaut moet een garantie voor goals zijn. Met 28 kernspelers – allemaal profs – kreeg trainer Herman Helleputte een eersteklasseploeg die toevallig in tweede speelt.

Op een van uw eerste toespraken nam u in het Lierse Themacafé de microfoon om een zekere mijnheer Ye te bedanken. Zonder zijn geknoei was u nooit bij Lierse beland.

Maged Samy: “Een buitenlandse investeerder belandt altijd bij een club in crisis. Pas wanneer een club in het rood gaat, krijgen nieuwe investeerders hun kans. Ik snap dat Europese fans niet blij zijn met investeerders uit de Verenigde Staten en Azië. Twintig jaar geleden stond mijn land erg argwanend tegenover de economische en ideologische invasie vanuit het westen. Men wilde liefst de tradities behouden, maar men kon de globalisering van de economie niet tegenhouden. Nu de globalisering in de andere richting werkt, moet men dat ook aanvaarden in het westen.”

Hebt u nooit gedacht om in het Engelse voetbal te investeren?

“Ik heb enkele clubs bezocht die te koop waren, maar na een doorlichting besloot ik dat Engeland niet te bieden had wat ons bedrijf zoekt. Wie prestige zoekt, moet in Engeland en Spanje zijn. Als je winst wil maken, zijn Spanje en Engeland niet de beste bestemmingen. In Engeland is het erg moeilijk spelers te brengen van buiten de Europese Unie. Ze moeten international zijn en daarom zijn ze bij aankoop al duur. Als je talent wilt aanbrengen zonder te hoge salarislast, zit je beter in Frankrijk, Nederland of België.”

Waarom zit u dan niet in Nederland of Frankrijk?

“Nederland heeft erg hoge salariseisen wat betreft niet-Europese voetballers. In Frankrijk zag ik geen mogelijkheden.”

Waarom zocht u een club in Europa, niet in Egypte of de Golf?

“Het Egyptische voetbal moet niet onderdoen voor het Belgische, maar qua randzaken buiten het veld staat Egypte misschien wel honderd jaar achter op België. Egypte heeft geen enkel modern stadion, geen enkele goed gestructureerde club. De overheid beheert de tv-rechten, die normaal de clubs toebehoren. Vorige week speelde Lierse tegen Al Ismaily, vorig jaar vicekampioen en een naam in het Afrikaanse voetbal: hun uitrustingen waren armtierig. Ze hebben geen sponsor. Als ze geld nodig hebben, moeten ze een speler verkopen. Naast de traditieclubs met veel aanhang heb je in Egypte de bedrijfsploegen, die zestig procent van de eersteklassers uitmaken: legerclubs, de club van de politie, van de cementfabriek. Alsof je in België Fortis Club of Proximus Football Club zou hebben: die hebben geen fans, maar wel geld.”

Mido

Waarom investeert u in voetbal? Want Wadi Degla is een groot bedrijf dat zich vooral profileert in immobiliën.

“Voetbal is niet alleen passie maar ook een grote bedrijfstak. Ik lees elk jaar de jaarrekeningen die Deloitte maakt van het voetbal. Als je ziet hoeveel winst er gemaakt kan worden met transfers, maakt dat je hongerig. Als zakenman denk ik dat, als je een goeie visie hebt en een manier om die uit te werken, je in voetbal een Ronaldo of een Messi kunt maken, en zo je investeringen recupereren.”

Misschien breekt niemand door van de spelers die u opleidt.

“Ronaldo en Messi hebben niet alleen talent, het zijn ook serieuze mensen. Je kunt spelers niet leren om talent te krijgen, wel om ernstig voor hun vak te leven. Het komt er dus op aan voor jong talent een systeem uit te werken om hun beroepsernst bij te brengen. België heeft één jaar genoten van Mido, die toen van Gent naar Ajax trok, samen met Zlatan Ibrahimovic. Op dat moment waren Mido’s statistieken beter dan die van Zlatan. Vandaag zit Zlatan bij Barcelona en Mido bij Zamalek, zijn oude Egyptische club. Dat is het verschil tussen ernstig en niet ernstig zijn. Als iemand Mido op zijn elfde had kunnen leren hoe hij met zijn vak moest omgaan, zat hij vandaag bij Real in plaats van bij Zamalek.”

U zoekt dus geen naambekendheid via het voetbal.

“Ik zie soms dingen die voor mij duidelijk zijn, maar die anderen niet zien. Zij zeggen verwonderd: u hebt te veel verbeelding. Maar elke keer krijg ik mijn gelijk. Anders leid ik op mijn 41e geen multinational. Dat heb ik allemaal zelf gedaan. Ik kom niet uit een rijke familie. Mijn vader was ingenieur in een vliegtuigfabriek, maar hij werkte in overheidsdienst, dus het grote geld verdiende hij niet.

“Ook in het voetbal zie ik wat anderen niet zien. De meeste topclubs proberen meer geld te puren uit tv-rechten, sponsoring, ticketinkomsten. Dat kan door peperdure spelers te kopen, zoals Manchester City, of door te investeren in opleidingscentra in Afrika en Amerika, zoals Arsenal. Zij kopen geen dure spelers, ze maken ze zelf. Dat vind ik een intelligente manier van werken. Toen dacht ik: waarom zouden we de zaken niet omdraaien? In plaats van dat Europese clubs de betere talenten uit mijn land weghalen, kom ik hen zelf tonen in Europa. Ze spelen bij een Europese club: Lierse. Wie hen wil kopen, geeft geld aan mijn club en op die manier recupereer ik mijn investering. In vergelijking met eigenaars van PSV, Chelsea, of iemand die Anderlecht wil overnemen, investeer ik weinig. Lierse kost me geen honderden miljoenen. Wat ik betaal, zijn peanuts.”

Een bekende buitenlandse trainer in België zei ooit: ‘If you pay peanuts, you get monkeys.’

( lacht hard) “Dat klopt, maar ik betaal geen peanuts aan de spelers. Kijk: als je een mango wil, kun je die in de supermarkt kopen. Maar je kunt ook mangozaadjes kopen en ze goed verzorgen. Ik investeer in zaadjes, dat kost minder dan rijp fruit.”

Wanneer hoorde u voor het eerst van het bestaan van Lierse?

“In 2007.”

Hoe kwam u in contact?

“Ik sprak met een Egyptische journalist, hij had een vriend op bezoek: een Egyptenaar die in Nederland werkte en iets met voetbal te maken had. Ik vertelde hem dat ik graag een club in Europa wilde en dat ik spelers uit Afrika een kans wilde geven om het in Europa te maken. Die man zei dat hij contacten had in Nederland en België. Hij bracht me in contact met zijn Nederlandse partners. Zo kwam ik terecht bij Leo Theyskens. Jan Gisbers ( ex-wielerploegleider, nvdr) bracht ons samen.

“Toen ik hier kwam, zag ik een club met een groot verleden én een toekomst: een gezellig stadion, en een van de weinige Belgische clubs die hun eigen terreinen in eigendom hadden. Dat laatste maakte het een interessante investering. Ik kocht niet alleen een naam, maar ook eigendom.”

U komt uit Egypte, kent hier niemand, komt in een club die aan de rand van de afgrond staat, Belgische adviseurs raden u een overname af, maar u koopt toch. Dat is toch een gok?

“Ik ben geen gokker! Zeven jaar geleden praatte ik met een vertegenwoordiger van een doorlichtingsbedrijf over de oprichting van een private sportclub in Egypte. Volledig af te raden, vond hij. Maar het werd een van de grootste successen uit de Egyptische economie van de laatste jaren. Ik ga niet alleen voort op wat men zegt. Door Lierse te kopen nam ik een berekend risico. In het slechtste geval kon ik het hele domein verkopen. Stel dat Lierse bankroet ging, zou ik op zijn minst mijn investering terugwinnen.”

CEO Neel De Ceulaer ( is er net bij komen zitten): “De waarde van ons complex is net op 10.000.770 euro geschat.”

U betaalde minder voor Lierse?

Maged Samy: “Dat klopt.”

Maar er hing de club wel een dreigende degradatie naar derde klasse boven het hoofd.

“Wettelijk kon men dat niet maken, had ik laten natrekken. Je kon twee jaar na de feiten geen sportieve straf meer opleggen.”

In uw eerste speech zag u Lierse eerst terugkeren naar eerste, dan uitgroeien tot een Belgische topclub, deelnemen aan de Champions League in een stadion met 40.000 plaatsen. Staat u nog achter die doelen van toen?

“Ik heb nooit gezegd dat we binnen twee of drie jaar de Champions League zouden spelen. Dit project kan tien jaar duren. Vorig seizoen misten we net de promotie en behaalden we via de beker bijna Europees voetbal. Ik vond dat een veelbelovende start. Misschien liep ik hard van stapel met het stadion en worden het geen 40.000 plaatsen: ik ga geen nieuw stadion bouwen dat half leeg blijft.”

Maar de Champions League blijft uw doel.

“Als dat niet lukt in het derde jaar, dan in het vierde, vijfde of zesde. Het is niet mijn ambitie één landstitel te winnen, dan een groot feest te bouwen en met een kater en zonder geld achter te blijven en opnieuw te moeten beginnen.”

Belgisch bier

U woont ook in Lier.

“Dit is een belangrijk project, waar mijn bedrijf veel geld in stopt. Dus moet ik het controleren. Ik huur hier een huis: je moet leven in het land waar je werkt. Laat ons zeggen dat ik de helft van het jaar in Lier leef en de andere helft in Egypte.”

Fans waren verbaasd dat u als clubeigenaar zo makkelijk te benaderen bent. Ze kunnen in het Themacafé een pintje met u drinken.

“Misschien hebben andere voorzitters hun eigen entourage waar je niet binnenkomt zonder de nodige connecties. Zo ben ik niet. Gewone supporters mogen me aanspreken. Ik ben ook voetbalsupporter. Ik kwam hier niet alleen omwille van het geld, ook omwille van de voetbalpassie. Ik ga bijvoorbeeld graag mee met de supportersbus naar uitwedstrijden. Dan drink ik samen met de andere fans een pintje, zing de supportersliederen, eet na de match een hamburger en ga mee een overwinning vieren in het supporterslokaal, met meer bier en meer gezang. Ik vind dit gewoon leuker dan rondrijden in mijn dure Mercedes naast een mooi meisje dat alleen bij mij wil zijn omwille van mijn geld.”

Mensen waren verbaasd een Egyptenaar bier te zien drinken.

“Ik ben geen moslim, maar een koptisch christen. Belgisch bier is lekker, het beste in de wereld. Voor ik naar België kwam, wist ik dat niet.”

Wat voor sfeer trof u in Lierse bij uw komst aan?

“Iedereen wilde zo veel mogelijk geld en liefst zo snel mogelijk. Maar wat deze club nog steeds nodig heeft, zijn niet mensen die er iets willen uithalen, maar die wachten met hun winst eruit te halen tot Lierse weer terug is waar het hoort. Ik investeer ook in deze club, ook ik wil winst maken, maar ik heb geen haast. Ik geef de club de kans om te evolueren naar een gezonde, nog meer winstgevende situatie.”

Was u verrast dat iedereen meteen geld van u wilde?

“Iedereen die ooit iets gaf aan Lierse en daar een bewijs van had, kreeg zijn kans zodra ik aankwam. Ik heb veel betaald, zelfs salarissen en premies van spelers die beschuldigd zijn in de zaak-Ye. Wat ik vooraf ingecalculeerd had, was 70 procent van wat ik uiteindelijk betaalde. Dus gaf ik 30 procent meer uit aan wat jullie ‘lijken uit de kast’ noemen.”

U won er wel respect mee.

“Die investering was nodig om uit een vicieuze cirkel te raken. Lierse had de naam een klant te zijn die nooit betaalde. Nu voeren bedrijven weer eerst de werken uit en sturen dan de factuur. Toen ik kwam, kon dat niet: als je vroeg om iets voor honderd euro te doen, was het antwoord: eerst betalen.”

Toen u kwam, vreesde men een nieuw Beveren, dat ten tijde van Guillou bij voorkeur met elf Ivorianen aantrad.

“Mijn team zal altijd op een as van vijf of zes Belgen terugvallen, samen met een paar Egyptenaren of spelers uit een ander land.”

Hoeveel jaar geduld hebt u om in eerste klasse te raken?

“Twintig jaar. We hebben met Wadi Degla een tienjarenplan wat het voetbal betreft. Ik weet dat velen zich afvragen hoe lang ik dit ga blijven doen, maar ik heb daar maar één antwoord op: ik heb nog nergens in gefaald. Dat zal hier ook niet gebeuren.”

Wat zegt u tegen uw partners in Egypte, wanneer zij u vragen hoe lang en hoeveel geld u nog in Lierse gaat stoppen voor het iets opbrengt?

“Zij weten dat voetbal geen bedrijf is als een ander: het is geen fabriek waar je aan de ene kant grondstoffen in stopt en aan de andere kant een afgewerkt product krijgt. Je hebt tijd nodig, ook om fouten te maken. Daar zijn mijn aandeelhouders zich van bewust.”

Wat is er gebeurd met Leo Theyskens, die u naar hier haalde?

“Hij vond dat het met de club niet de goeie kant op ging, dus nam hij ontslag.”

Betreurt u dat?

“Nee. We verschilden van mening.”

Kindermisbruik

U kwam hier om winst te maken door de meerwaarde op de verkoop van eigen talent. Hoe boos was u toen Yoni Buyens gratis naar KV Mechelen vertrok?

” Yoni heeft het potentieel om in eerste klasse te spelen. We hadden hem een nieuw contract kunnen aanbieden, maar dat hebben we niet gedaan. Ik vind het sneu dat de supporters hem uitfloten. Zijn vertrek betekent niet dat Lierse geen winst wil puren uit zijn spelers. Wij beslissen uit wie we geld gaan puren. Yoni zou bij ons niet op dezelfde manier hebben kunnen voetballen als vorig jaar. Wij kunnen ons nu niet permitteren om spelers op te stellen die alleen ervaring moeten opdoen: wij moeten winnen.”

Wat deed u met Radzinski? Hij zou geen tweede jaar in tweede klasse spelen en toch bleef hij.

“Er waren eersteklassers in hem geïnteresseerd, maar die konden zijn salaris niet betalen. Dat hij bleef, was niet omdat we hem meer geld beloofden. Tomasz kost ons minder dan vorig jaar. Ik heb hem mijn plannen uitgelegd. Hij zei me dat ik een overtuigend spreker ben.” ( grijnst)

U kreeg heel wat tegenwind toen u aankondigde een jeugdacademie te bouwen, en ook toen u een samenwerking met Turnhout afsloot. Verbaasde dat u?

“Wat me verbaasde, was dat Europeanen me met de vinger wezen omdat ik met jonge Europese voetballers wil doen wat zij al tientallen jaren met Afrikaanse spelers doen in Afrika. Zinédine Zi-dane is een Algerijn met een Frans paspoort. De succesvolle spelers van het Franse nationale team zijn mensen die in andere landen geboren zijn, op jonge leeftijd naar Frankrijk gehaald werden en daar Franse paspoorten kregen toen ze goed bleken te zijn. Niemand heeft het over kindermisbruik wanneer Europeanen jonge Afrikanen naar hier halen. Trouwens: is dat kindermisbruik, als een jongen voetbaltalent heeft en men hem vraagt of hij drie uur per dag wil trainen in plaats van een halfuur? Een getalenteerd kind verbieden meer dan een halfuur per dag te spelen, dát noem ik kindermisbruik, omdat je hem belet zich te ontwikkelen.”

Niet iedereen gaat akkoord met de aanpak van Europeanen in Afrika. Sommigen zeggen dat spelers als vee verkocht worden.

“Wij verkopen geen mensen, maar contracten en prestaties. Kakákon voor zijn club veel meer geld opbrengen en zelf meer verdienen als hij het aanbod van Manchester City had aangenomen. Maar hij weigerde en ging voor minder geld naar Real. Als hij een voorwerp was geweest dat te koop was, zat hij nu bij Manchester City. Had Lierse niet ooit Carl Hoefkens, die voor veel geld naar Turkije kon gaan? Wel, hij is niet gegaan.”

Maar hij werd wél als straf een tijd in de B-kern gestopt, om hem onder druk te zetten.

“Als dat zo is, vind ik dat een verkeerde beslissing van het clubmanagement. Vergeet niet: de spelers worden zelf beter van het spelletje. AhmedHassan heeft een enorme invloed gehad op het dorpje waar hij vandaan komt, via de inkomsten uit zijn voetbalcarrière. Dankzij hem is in dat dorpje veel geld geïnvesteerd. Is dat slecht, als al die Afrikanen en Brazilianen in hun geboortestreek mensen een beter leven bezorgen?”

Voetbalt Hassan ooit voor Lierse?

“Ik denk niet dat dat zal gebeuren. Lierse kan zijn salaris nooit betalen. Als we weer in eerste spelen, zal hij te oud zijn voor ons.”

Turnhout

Hebt u een fout begaan door Turnhout te sponsoren? Ook op uw website gaf u op een bepaald moment aan dat u vier clubs had: twee in Egypte, en twee in België.

“Ik wil daar niet te diep op ingaan, want die zaak loopt nog, maar waarschijnlijk was het verkeerd in Turnhout te investeren vooraleer Lierse in eerste klasse zat. Turnhout is een probleem: als de club failliet gaat, ben ik mijn centen kwijt en zijn de mensen van Turnhout hun club kwijt.”

Waar bent u komend seizoen bang voor?

“Ik wil de arbitrage eerst nog een jaar aankijken voor ik uitmaak of ze gewoon vaak in de fout gaan dan wel of er iets meer achter zit. Soms heb ik het gevoel – ik hoop dat ik me vergis – dat men ons de promotie niet gunt. Het Academyproject stoort velen. In plaats van iets soortgelijks te ondernemen, worden we beschuldigd van maffiapraktijken. Misschien hoopt men dat, als Lierse in tweede blijft, ik het aftrap. Maar dat doe ik niet.”

Kunt u op termijn Lierse alleen blijven dragen?

“We zijn geïnteresseerd in nieuwe investeerders. Die komen niet uit België, wel uit de Golfstaten. Zij komen niet alleen voor het voetbal, maar voor heel Wadi Degla. Vandaag maken onze voetbalactiviteiten vijf procent uit van de totale omzet, in de toekomst kan dat stijgen tot 30 à 40 procent.”

Gaat u op een dag investeren in andere clubs?

“Dat weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat we altijd in België actief zullen blijven, omdat België de kortste weg is naar de Champions League.”

Waarom?

“Het is goedkoper om kampioen te worden in België dan om bij de eerste vier te eindigen in Italië of Engeland. In tien jaar kun je in België van vierde klasse naar de Champions League gaan, maar in dezelfde tijd is het veel moeilijker om door te stoten tot de top vier in Engeland. Ik ben niet zeker dat Manchester City komend jaar bij de top vier eindigt, ondanks hun enorme investeringen.”

U wilt dit jaar kampioen worden en de beker winnen.

“Als je in de beker acht keer wint, heb je prijs. Elke eersteklasser mag ervan dromen de beker te winnen, en wij zijn een eersteklasser waard.”

U legt heel veel druk op uw trainer, Herman Helleputte. Hij moet kampioen spelen en de beker winnen.

“Dat is niet zo. Hij werkte goed vorig jaar, dit jaar heeft hij een nog beter team. Hij moet alleen kampioen worden.”

door geert foutré

Het voetbal in België is de kortste weg naar de Champions League.

Ik leg niet te veel druk op de trainer: hij moet alleen kampioen worden.