Met veel bombarie presenteerde Anderlecht vorige week zijn nieuwe Argentijnse spits Nicolas Alejandro Frutos. De 1,93 meter grote aanvaller moet de frontlijn van paars-wit meer gestalte en fysieke kracht geven en heet de spits van de toekomst te zijn. Dat schept meteen een groot verwachtingspatroon. Vier maanden geleden vielen dat soort euforische kreten ook te rapen toen Serhat Akin met evenveel poeha werd voorgesteld. De Turk is er nog altijd niet in geslaagd een basisplaats te veroveren, ook al maakte hij twee doelpunten tegen Club Brugge.
Frutos verdient uiteraard het voordeel van de twijfel. Het pleit niet voor hem dat hij eerder faalde bij het modeste Spaanse Las Palmas en vervolgens tot zijn vierentwintigste in de Argentijnse competitie bleef hangen. Iemand met de kwaliteiten die men Frutos nu toedicht, speelt al lang weer in Europa. Maar Belgische clubs moeten vrede nemen met wat er overblijft. Het neemt niet weg dat de Zuid-Amerikaanse markt interessant blijft. Vooral Argentinië is een onontgonnen gebied, een echte kweekvijver van talent. Daarbij wordt het steeds belangrijker om die jongeren vroeg te strikken en zelf verder op te leiden. Geen enkele Belgische club beschikt echter over een dusdanig geraffineerd scoutingapparaat. En als er zich een opportuniteit voordoet, worden risico’s uitgesloten. Ooit kreeg Anderlecht een zestienjarige Braziliaan aangeboden. Toen de club hoorde dat die één miljoen dollar moest kosten, werd het aanbod meteen afgeslagen. Dat was niet echt een goed idee. Want Roberto Carlos groeide bij Real Madrid uit tot een van de beste flankverdedigers ter wereld.
Dat Anderlecht nood heeft aan aanvallend talent, bleek vorige week nog maar eens in de Champions Leaguewedstrijd tegen Liverpool. Als het te snel gaat, komt Mbo Mpenza niet in het stuk voor en staat Nenad Jestrovic als een wassen beeld op het veld. Dat deze Serviër lonkt naar een buitenlandse club van een hoger niveau zegt alles over het onvermogen van voetballers om zichzelf juist in te schatten.
Vaak wordt het hen ook niet gemakkelijk gemaakt. Anthony Vanden Borre bijvoorbeeld, de afgelopen maandag achttien geworden verdediger, kreeg te horen dat Inter Milaan interesse voor hem koestert. Prompt wil Anderlecht zijn contract tot 2009 verlengen, waarbij er hem 700.000 euro per jaar zou zijn geboden. Vanden Borre heeft nochtans nog een hoop te leren. Zo kweek je een generatie over het paard getilde voetballers die snel verzadigd raken en met zo’n hoog zelfbeeld door het leven stappen dat het hen aan incasseringsvermogen ontbreekt. Zoals Olivier Deschacht, die in dit magazine één keer werd bekritiseerd en meteen besloot geen interviews meer te geven.
De begeleiding van voetballers is en blijft in dit land een braakliggend terrein. Het valt niet mee om in een klimaat van vaak blinde adoratie de voeten op de grond te houden. Daarvoor is er veel meer nodig dan een veeleisende trainer. Frank Vercauteren gaat bij Anderlecht al langer de strijd aan met iedere vorm van vedettisme, maar ook hij moet zich neerleggen bij de mentaliteit van een aantal van zijn spelers. Na de wedstrijd tegen Liverpool zei Vercauteren op de persconferentie dat sommigen zich niet aan de opdrachten hadden gehouden. Niemand ging op die uitspraak in. Te veel trainers zijn Vercauteren met die vaststelling voorgegaan. Het valt zeker in de Brusselse hoogburcht moeilijk om kwaliteit met mentaliteit te overgieten.
Steeds meer komt het er in de voetballerij op aan een juist en inventief beleid te voeren en paniekreacties te vermijden. Germinal Beerschot dacht met een trainerswissel het tij te doen keren maar is inmiddels naar de bodem van het klassement gezakt. La Louvière hoopt nu op een ommekeer met Gilbert Bodart maar zal snel merken dat het enthousiasme van deze ex-doelman niet volstaat. Maar vooral Lierse betaalt een zware prijs voor de politiek van de voorbije maanden : wie op een dusdanige manier matige Oost-Europese voetballers importeert, verdient te worden afgestraft. Het is verbijsterend dat een club die de afgelopen jaren al een paar keer van de verdrinkingsdood werd gered zo mag blijven knoeien. l
JACQUES SYS
DAT JESTROVIC NAAR HET BUITENLAND LONKT, IS VEELBETEKENenD.
