Jacques ziet dat deze groep naar een nieuw en absoluut hoogtepunt kan stijgen, maar dan moeten ze wel eerst tegen de grote landen oefenen.
Hoe sterk zijn de Rode Duivels nu écht? Het blijft gissen na deze reeks kwalificatiewedstrijden voor het EK die eigenlijk niet meer waren dan veredelde oefenpartijen. Zelfs het op papier moeilijkste obstakel, de uitwedstrijd in Rusland, bleek uiteindelijk niet meer dan een gezondheidswandeling.
Dat zegt uiteraard veel over de kracht van deze nationale ploeg die amper aan glans inboet en een frivool team blijft dat baas is over de bal. Verbluffend gemakkelijk werden de Russen in Sint-Petersburg opzijgezet, 0-3 bij de rust, wat gas terugnemen nadien, al vond Kevin De Bruyne na afloop dat er ook dan eigenlijk beter had moeten gevoetbald worden. Er zit veel gretigheid en honger in deze groep die door het overdonderende parcours dat werd afgelegd tot de grote kanshebber op de Europese titel is gebombardeerd. Overal dampt het optimisme op.
Het moet in 2020 weer een memorabele zomer worden, net zoals in 2014, 2016 en 2018. Telkens weer waren de verwachtingen hoog en brachten de Rode Duivels de bevolking meermaals in een delirium. Maar op een cruciaal moment werd de laatste stap telkens niet gezet. Dat was vooral op het WK van 2018 bitter toen de ploeg, ook in het buitenland, net niet werd verpletterd onder de lofbetuigingen. Het was de laatste kans van deze gouden generatie, vreesden velen.
Twee jaar later hebben de Rode Duivels niets van hun slagkracht ingeboet. Roberto Martínez blijft voor een uitmuntende werksfeer zorgen, kinderlijk blij lijken de internationals, als er voor een wedstrijd wordt verzameld. De eendracht is groter dan ooit, deze spelersgroep gunt mekaar duidelijk iets. En sommigen brachten hun ontwikkeling in een stroomversnelling. Zoals Youri Tielemans die nu bij Leicester City, in de Premier League, verder zal openbloeien. Of zoals de in Rusland ijzersterke Thorgan Hazard die, zoals de meeste andere Rode Duivels, niet alleen op het juiste moment naar het buitenland ging, maar daar ook precies op tijd van club veranderde. Voetballen bij Borussia Mönchengladbach of onder een wurgende stress bij Borussia Dortmund, het is echt een wereld van verschil. Als voetballer kan je daar alleen maar sterker uitkomen.
Een oefenwedstrijd tegen een topland is echt noodzakelijk.
Toch zijn er ook vragen. Over de sterkte van de centrale as van de defensie bijvoorbeeld waar het onder meer af te wachten valt of Vincent Kompany nog zijn vroeger niveau haalt. Ook daarom zou in de aanloop naar het EK een oefenwedstrijd tegen een topland een leerrijke test zijn geweest. Als het tempo hoger ligt en de druk groter is. Maar de bondscoach vindt dat vreemd genoeg niet noodzakelijk. Hij acht dat soort partijen niet echt een richtingaanwijzer, maar dat geldt natuurlijk evenzeer voor alle andere vriendschappelijke wedstrijden die je speelt. In de spelersgroep leeft in ieder geval het verlangen naar een tegenstander van formaat.
Met de aanstelling van de verrassende Hannes Wolf als nieuwe trainer moet de rust bij KRC Genk terugkeren. Dat werd hoog tijd. Te veel is er al gezegd. Door Peter Croonen bijvoorbeeld die riep dat hij er geen problemen in zag een trainer bij een andere club weg te halen. Hij zei dat hij in de eerste plaats voorzitter was van zijn club en pas dan van de Pro League. Een ongelukkige uitspraak want wie twee petten draagt, moet vooraf wel over de consequenties nadenken. Het is een constatatie die ook gemaakt werd toen Mehdi Bayat voorzitter werd van de voetbalbond.
Voor de verkeerde casting van Felice Mazzu zijn in Genk een aantal mensen verantwoordelijk. Terwijl er hier en daar met de vinger wordt gewezen naar technisch directeur Dimitri de Condé. Alsof die er plots niets meer van kent en alle uitstekende transfers die hij realiseerde zijn vergeten. Het is eigen aan de voetbalwereld waarin de kortzichtigheid blijft regeren.
