Hoe Danny Boffin door een Truiense duivenmelker bijna in China ging voetballen.
Eerst David Paas, dan Danny Boffin. Naar China konden ze, stond er in de kranten. China !? Wie in godsnaam zou ze ginder verteld hebben dat Paas en Boffin voetballers en geen, zeg maar, biljarters zijn ? “Op een dag kreeg ik een oppervlakkige telefoon van een tussenpersoon, die was gecontacteerd door een Chinese club”, herinnert Paas zich geen naam. “Het was een Belg, uit de buurt van Kortrijk, want het ging om een 056-nummer. Hij maakte zich bekend als de makelaar van Fodé Camara. Toen ik wilde afspreken voor een individueel gesprek, haakte hij af.”
De transfer van Camara van Harelbeke naar een Chinese eersteklasser twee jaar geleden werd geregeld door Marc Clarysse. Een bekende naam in de makelarij, zij het dat hij geen licentie heeft noch erkend is door het Vlaams Gewest. Clarysse vertelt desgevraagd hoe ook in China het voetbal een steeds mondialer karakter krijgt. Brazilianen, Kroaten, Afrikanen, het loopt er allemaal rond. Vooral spitsen zijn gegeerd, zegt hij. “Door hun zware financiële mogelijkheden is er een enorm potentieel daar. Ik probeer voor een tussenpersoon, die liever niet in de pers komt, contacten te leggen. Eigenlijk doe ik alleen de telefoontjes, want ik versta geen jota Chinees. Mijn vriend is gelieerd aan een makelaar uit China, die wel over een Fifalicentie beschikt. Die man was onlangs voor het eerst in België en zag in tien dagen een vijftal wedstrijden.”
De contacten met Paas en Boffin leverden niks op en dus zoeken we rustig verder, aldus nog Clarysse. Clarysse ? Nee, zegt Danny Boffin, het is geen naam die hij heeft horen vallen. Hoe die Chinesen dus bij hem terecht kwamen, hij zou het niet weten. “Via-via hoorde ik dat het werd geregeld door een bestuurslid van Sint-Truiden. Er is bij ons namelijk een grote duivenliefhebber, die veel met Chinezen samenwerkt. Waarschijnlijk zijn daar de contacten ontstaan. Mijn manager Dirk Degraen zal je meer kunnen vertellen.”
Hallo, Dirk Degraen ? “Het contact kwam eerder toevallig tot stand. In het bestuur van Sint-Truiden zitten inderdaad enkele zware duivenliefhebbers. Eén daarvan is mijnheer Herbots. Door zijn duiven onderhoudt hij goede contacten met die mensen in China. Zo legde hij de contacten. Zijn familie gaat vaak naar China, die mensen komen geregeld eens naar hier en zo ontdekten zij ook het voetbal.”
Philippe Herbots maakt sinds een jaar deel uit van de Truiense beheerraad en staat bekend als een duivenmelker die in 37 landen een krantje uitbrengt. Schiet hij nu niet onder de… duiven van zijn eigen club ? “Helemaal niet”, vindt Herbots. “Het gaat hier zeker niet om een persoonlijk voordeel, maar om het belang van STVV en de spelers. Voetbal blijft voor mij een hobby en ontspanning. Alles gebeurde in samenspraak met het bestuur van Sint-Truiden. We hebben altijd open kaart gespeeld.”
De geïnteresseerde club, zegt Herbots, is Tien Ma (voor wie er wat aan heeft : in de buurt van Long Fu). Een club uit de minder professionele eerste divisie, net onder de eredivisie. Beide afdelingen tellen dertien clubs. “Onlangs werd Tien Ma overgenomen door een bijzonder gefortuneerde man”, weet Herbots. “Hij wil absoluut promoveren naar de eredivisie. Daarvoor heeft hij spelers met ervaring nodig. Ze waren geweldig geïnteresseerd in Boffin en Mitrovic. Maar Danny mag zijn WK niet op de helling zetten, en Dalibor heb ik persoonlijk afgeraden om nu al te gaan. Maar in het tussenseizoen ga ik zeker eens met hem naar ginder. Want op het eerste gezicht lijkt China een schoon land, maar eenmaal je er buiten de grote steden komt, is het zoals in België vijftig jaar geleden. Een wc is daar nog een open gleuf, hé.”
“De Chinese club die als eerste interesse toonde, kon de financiële voorwaarden niet aan”, zegt Dirk Degraen. “Ondertussen zijn er al vier andere ploegen die een concreet bod wilden uitbrengen, maar zij staan niet meer op onze prioriteitenlijst. Wij hebben zelf een lijn getrokken, zoals : zeker geen vertrek voor het WK. En verder moeten er financiële garanties zijn, moeten we ter plaatse de infrastructuur kunnen gaan bekijken, en moeten alle andere kosten vergoed worden. Zo’n overgang is alleen de moeite waard na een uitgebreide inspectie. Bij dit soort van avonturen moet je heel goed weten waaraan je begint.”
Danny Boffin zegt vereerd te zijn geweest door het voorstel, maar een aantal praktische bezwaren wogen zwaarder door. “De naam van de club weet ik niet meer, die was echt onuitspreekbaar. In eerste instantie ging het om een directe overgang, want de competitie loopt daar van maart tot oktober. Familiaal was dat voor mij onmogelijk. Bovendien spookte het wedervaren van Lorenzo Staelens in Japan in mijn achterhoofd. Voor het sportieve zou ik het niet doen, maar het geld was mooi : voor vier of vijf maanden ongeveer 500.000 euro netto. Dat deed me wel even twijfelen.”
Maar toen vorige week de Chinezen naar Staaien kwamen afgezakt, stond Boffins besluit vast. “Die gesprekken waren wel amusant, met die tolk erbij en zo, maar mijn besluit staat voor 95 procent vast : ik blijf de volgende twee jaar bij Sint-Truiden. Ik moet me ergens thuis kunnen voelen. Alleen Sint-Truiden kan me dat bieden. Maar ik kon die Chinezen moeilijk zomaar afschepen, hé ?” (FV)
