Na een seizoen waarin de stoutste verwachtingen werden overtroffen, gomt Moeskroen ongeveer alles weg en vertrekt vanop een nieuwe basis. De ploeg verloor zijn ruggengraat, want zijn verdwenen : de solide verdediger Stephen Laybutt, de motor op het middenveld Steve Dugardein, de productieve aanvallers Mbo Mpenza en Luigi Pieroni, om nog maar te zwijgen van de architect van dit alles, fetisjtrainer Georges Leekens.
In zijn plaats doemt Philippe Saint-Jean op, die bij Excel van de eerste klasse komt proeven en meteen voor een enorme uitdaging staat. Moeskroen wil dit seizoen de vruchten plukken van het jarenlange werk en de investeringen in Futurosport. Naar het veld vertaald betekent dat : speelkansen voor jonge voetballers en voor onbekende voetballers die uit de lagere reeksen werden opgespit en die men straks, wanneer ze voldoende maturiteit hebben opgedaan, voor goed geld wilden verkopen.
VERDEDIGING
Behalve Stephen Laybutt vertrok er geen enkele verdediger : een vaststelling die enigszins de gemoederen geruststelt op Le Canonnier. Met doelman Francky Vandendriessche kan rood-wit nog altijd naar alle oorlogen. Voor de eventuele invalbeurten wordt gerekend op Christophe Martin en de piepjonge Michaël Descamps, die bij Luik werd weggekocht. Voorts oogt de defensie in haar basissamenstelling als volgt : Koen De Vleeschauwer op rechts, Samir Beloufa en Geoffrey Claeys of Stejpan Skocjbusic in het centrum – wat de Kroaat Skocjbusic toonde in de oefenwedstrijden, bevorderde alleszins de nachtrust van de Moeskroenfans – en Grégory Lorenzi op links.
Olivier Besengez en Alex Teklak zijn alternatieven rechts of centraal. Op links houdt Jimmy Hempte zich klaar.
MIDDENVELD
Al in volle voorbereiding vernam Philippe Saint-Jean dat hij het voortaan zonder Steve Dugardein zou moeten stellen. Maar Moeskroen heeft iemand in de rangen die de rol van Dugardein kan overnemen, al hanteert Patrice Noukeu uiteraard een andere stijl en kan hij minder ervaring voorleggen. Ook Jean-Philippe Charlet, die de buitenwereld eerder als rechtsachter leerde kennen, werd al uitgeprobeerd als verdedigende middenvelder. Op de flanken staan twee veteranen : Marc Schaessens op rechts en Tonci Martic op links.
In principe gooit Saint-Jean drie spelers op het middenveld, maar de trainer zweert evenzeer bij flexibiliteit. In een middenveld met vier man zou hij bijvoorbeeld Christophe Grégoire kunnen doen terugvallen. Als wisselspelers denkt Saint-Jean aan jonge producten van de eigen clubopleiding, zoals Bastien Chantry en Tidiany Coulibaly, en aan de Fransman Bob Cousin, die bij Oostende werd weggehaald. Hij gelooft ook erg in de jonge offensieve middenvelder Paco Sanchez. Saint-Jean ziet in hem een toekomstige spelverdeler met allure.
AANVAL
Mbo Mpenza en Luigi Pieroni vervangen doe je natuurlijk niet in een handomdraai, dat beseft Philippe Saint-Jean ook. Hij denkt veeleer aan een collectieve oplossing, namelijk een systeem met drie aanvallers die zwerven. Namen noemen ? Marcin Zewlakow, Christophe Grégoire en Alex Lecomte of Patrick Dimbala. Grégoire zal in die configuratie vaak op rechts starten. Maar ook hier wil Saint-Jean liever niet te vlug spelers op een bepaalde positie vastpinnen. Hij kan ook nog altijd Abdoulaye Soumaré inzetten en Ricardo Magro, die zich in een later stadium bij de groep voegde.
CONCLUSIE
Veel onbekend, nieuw volk : in Moeskroen is er momenteel een team in volle wederopbouw, als het ware een ploeg die in de steigers staat. De spelers die werden ingehaald, hebben beslist talent maar – op uitzondering van Marc Schaessens – zeer weinig ervaring. Bijna uitsluitend gaat het om jongens die in de eerste klasse nog alles te bewijzen hebben.
Dat geldt ook voor de coach, Philippe Saint-Jean. Of hij onmiddellijk resultaten zal kunnen boeken, is nog maar de vraag. Want wie zal in afwezigheid van Mpenza en Pieroni voor de doelpunten zorgen bij Moeskroen ? Vorig seizoen namen ze 11 en 28 stuks voor hun rekening. Dat is meteen de opdracht waarmee de huidige ploeg zich geconfronteerd weet : die twee spelers doen vergeten.
door Daniel Devos
