Welke keuze Ariël Jacobs donderdag tegen Ajax ook maakt, Romelu Lukaku opstellen of niet, altijd zal het de verkeerde zijn. Een jongen van zestien is wat hij nog niet mocht zijn: onmisbaar.
Trainer zijn van Anderlecht, het is een hondenstiel. Stel: je heet Ariël Jacobs en je erft een onevenwichtige selectie die helemaal is afgestemd op één speler, de diepe spits Nicolás Frutos. Frutos sukkelt van de ene blessure in de andere en verdwijnt ten slotte met de noorderzon. Na een half seizoen pappen en natten besluit de directie toch maar om het ontstane gat in te vullen met de bij Cercle Brugge fraai doorgebroken Tom De Sutter. Die is pas terug aan het voetballen na een maandenlange afwezigheid door een knieblessure. Van buitenlandse interesse is om die reden geen sprake meer en zo wordt hij toch nog financieel haalbaar voor Anderlecht. De Sutter helpt de ploeg bijna nog aan de landstitel, niemand spreekt nog over Frutos.
Een nieuw seizoen breekt aan. Frutos is nog steeds de labiele speelbal van zijn Argentijnse goeroe en De Sutter nog slechts een schim van zijn veelbelovende zelf. Na drie speeldagen wordt hem een weekendje rust gegund. Romelu Lukaku debuteert met een invalbeurt tegen Zulte Waregem en maakt kort voor het einde het doelpunt dat de zege veiligstelt (0-2). Van dan af is de jonge debutant er altijd bij, twee keer zelfs als basisspeler. De Sutter staat nauwelijks nog langer dan een uur tussen de lijnen. Scoren doet hij in tegenstelling tot Lukaku niet. Die dikt zijn totaal vlijtig aan tot drie stuks, met beslissende doelpunten afgelopen week tegen Moeskroen (1-2) en Germinal Beerschot (1-0).
Lukaku is pas zestien sinds mei. Na de gemiste landstitel verklaart Herman Van Holsbeeck diezelfde maand dat Anderlecht voortaan de kaart van de jeugd trekt. Lukaku wordt de derde aanvaller in de spitsenhiërarchie. “In bepaalde matchen zal hij bijvoorbeeld twintig minuten spelen”, schetst de Anderlechtmanager hoe de club van plan is zijn jonge spits voorzichtig te brengen. Lukaku zal niet in de A-kern worden opgenomen en slechts een paar keer per week met de hoofdmacht meetrainen. Zijn school blijft prioritair.
Vier maanden later staat dat plan onder druk. Lukaku lijkt zich binnen de kortste keren onmisbaar te hebben gemaakt voor de ploeg, al is niemand in het Vanden Stockstadion bereid dat woord in de mond te nemen. Zijn optredens beperken zich inmiddels niet meer tot twintig minuten. Tegen Dinamo Zagreb heeft hij er wel maar vijf nodig om Jonathan Legear de 0-2 op een presenteerblaadje te geven, maar het zijn er vijf meer dan De Sutter, die op de bank blijft. Zijn onweerstaanbare rush – een uiterst moderne combinatie van snelheid, kracht en techniek – is het enige lichtpunt in een verder vervelende wedstrijd. Drie dagen later tegen AA Gent levert het hem zijn eerste basisplaats op. Drie minuten voor het einde mag De Sutter hem komen aflossen.
Tegen Moeskroen vorige donderdag was de hiërarchie weer even in ere hersteld. De Sutter in de basis, Lukaku op de bank. Anderlecht levert een waardeloze prestatie af en iets voorbij het uur mag Lukaku De Sutter uit zijn lijden verlossen. Met opnieuw die indrukwekkende mix van snelheid, kracht en techniek bezorgt hij Anderlecht in zijn eentje de zege. Drie dagen later, tegen Germinal Beerschot, staat hij voor de tweede keer in de basis. Weer is hij beslissend. En opnieuw mag De Sutter hem drie minuten voor het einde komen aflossen.
Boven op zijn vormcrisis zijn het mentale tikken voor een diep ontgoochelde De Sutter. Is het vermoeidheid? Een late terugslag van de aanpassing aan het topniveau? Naweeën van de operatie? Of is hij tegen zijn plafond gebotst? Vragen waarop niemand op Anderlecht voorlopig het antwoord durft te geven.
Ondertussen zit Lukaku aan vier wedstrijden in elf dagen, waarvan twee volledige. Drie keer was hij beslissend. Donderdag is Ajax de tegenstander, zondag Club Brugge. Kiezen voor de korte termijn is Lukaku opstellen. Kiezen voor de lange termijn is hem even terughalen naar de bank of zelfs rust gunnen. Toen Ariël Jacobs Lucas Biglia en Matías Suárez spaarde thuis tegen Olympique Lyon, een bij voorbaat verloren tweestrijd na de 5-1 in Frankrijk, stootte dat al op onbegrip. Welke keuze hij tegen Ajax en Club ook maakt, altijd zal het de verkeerde zijn. Trainer zijn van Anderlecht, het is een hondenstiel.
door jan hauspie
Het plan om Lukaku voorzichtig te brengen, staat al onder druk.
