Geen jaar geleden werd hij nog de hemel in geprezen en aangekondigd als de vervanger van Vincent Kompany bij de Rode Duivels. In de jongste twee selecties van Roberto Martínez was er echter geen plaats meer voor Jason Denayer.
5 juni 2016, 66e minuut in een slaapverwekkende België-Noorwegen. Marc Wilmots beslist zijn tweede wissel door te voeren. Laurent Ciman maakt zich klaar om de plaats in te nemen van Jason Denayer. Een vervanging die aankomt als een afwijzing bij de speler die juist een seizoen vol contrasten achter de rug heeft met Galatasaray. Zeven minuten na zijn invalbeurt knikt Ciman zijn eerste goal voor de nationale ploeg tegen de touwen. Al weken was Denayer aangekondigd als de natuurlijke vervanger van Vincent Kompany in de as van de defensie. Maar in amper 156 minuten (90 tegen Finland, 66 tegen Noorwegen) verspeelt hij het krediet dat hij had opgebouwd sinds zijn eerste succesvolle interim bij de Duivels veertien maanden eerder.
31 maart 2015, Jeruzalem. Debutant Denayer, die in die tijd door Celtic gehuurd wordt van Manchester City, scoort zijn eerste punten tijdens een episch wedstrijdeinde tegen Israël. ‘Nochtans had ik helemaal niet verwacht te spelen’, vertelt hij later in Sport/Voetbalmagazine. ‘Ik had zelfs een beetje te veel gegeten voor de match, voelde me wat zwaar, maar ik had geen keuze. Ik wist dat ik er meteen moest staan.’ De waarheid is dat Denayer op zijn best is wanneer je hem niet verwacht. Aan de zijde van Nicolas Lombaerts dicht hij 23 minuten lang de bressen en verwerft hij een reputatie van harde maar correcte verdediger. België bekijkt hem als het opkomende talent en vindt zijn basisplaats voor de oefeninterland van juni in het Stade de France niet meer dan logisch. ‘Hij was enorm goed’, zal Wilmots over hem zeggen na afloop. De Duivels slikken wel drie goals die avond in het Stade de France, maar hun overwinning (3-4) met Lombaerts-Denayer als centraal duo is koren op de molen voor al wie in de beste jongere van de Schotse competitie de nieuwe leider van de Duivels ziet.
PLAYSTATION EN DISNEYLAND
Het vervolg is echter veel minder leuk. De nederlaag meteen daarna in Cardiff (1-0) tast zijn groeiende populariteit nog niet aan, maar na een moeilijk seizoen vol kleine blessures bij Galatasaray en één match in de basis bij de Duivels (het fiasco van Leiria in Portugal) rijzen de eerste twijfels. Tijdens de oefenpartij tegen Finland (1-1) enkele dagen voor de afreis naar Frankrijk wordt zijn gebrek aan automatismen met Thomas Vermaelen overduidelijk en mag hij zijn hoop opbergen om het EK aan te vatten als patron van de centrale as. Hoe Denayer het er op het EK afbrengt, is bekend. ‘Hij toonde zich kranig na Wales, maar in werkelijkheid zat hij er helemaal door’, verzekert Jesse De Preter, al heel lang zijn makelaar en adviseur. ‘Wat hem niet geholpen heeft, was de erg negatieve sfeer die er op het EK rond de Duivels heerste: een klimaat van het einde van een tijdperk. Dat woog mentaal op hem. Hij had het gevoel, zei hij vaak, dat het deze groep aan dat tikkeltje ontbrak om tot het gaatje te gaan. Alsof niet alle spelers volledig betrokken waren bij het evenement.’ In Frankrijk zit Jason zich zo erg te vervelen dat hij zijn makelaar vraagt om hem met DHL een PlayStation te sturen.
Na het EK en een afmattend, eindeloos seizoen met Galatasaray is Denayer echt aan decompressie toe. ‘Ik heb de hele familie meegenomen naar Disneyland en ben daarna op vakantie vertrokken’, erkent hij. ‘Dat was alles waar ik op dat moment nood aan had.’ De Preter bevestigt: ‘Na Wales heb ik hem ruim twee weken met rust gelaten.’ Een keuze mede ingegeven door de omstandigheden. Tot het EK werd de speler nog van alle kanten het hof gemaakt, onder meer vanuit Italië en Spanje, maar door zijn bescheiden prestatie tegen Wales is zijn waarde serieus gezakt. Terug in Manchester is Denayer dus vastbesloten om zijn stempel te drukken op het City van Pep Guardiola. ‘Met meer overtuiging dan ooit, omdat we in maart en april verschillende keren hadden samengezeten met Txiki Begiristain (technisch directeur van de Citizens, nvdr) en hij ons bevestigd had dat City hem wilde houden dit seizoen.’
BELEDIGD DOOR GUARDIOLA
De Preters diplomatie helpt weinig tegen het noodlot. Al vlug na het hervatten van de trainingen met City loopt Denayer een blessure op en moet hij een kruis maken over het laatste deel van de voorbereiding. Twee weken aan de kant die zwaar zullen doorwegen bij de eindafrekening. Bij zijn terugkeer op 7 augustus voor de laatste wedstrijd van de zomervoorbereiding tegen Arsenal in Göteborg is Denayer met Pablo Maffeo de enige speler van de kern die geen speelminuten krijgt van Guardiola. Een afwijzing die de ware bedoelingen van de Catalaan niet verhult. ‘Niet alleen wij, maar niemand begreep waarom Jason die dag niet mocht spelen’, betoogt De Preter. ‘Temeer omdat de coach wou dat ik bleef’, doet Jason er nog een schepje bovenop. ‘Hij verwees naar de tactiek om zijn keuze te rechtvaardigen, maar ik voelde me beledigd door zijn houding die dag. Het sterkte me in mijn overtuiging dat een uitleenbeurt de beste optie was voor mij. Vanaf die dag trok ik meermaals naar het bestuur om te bevestigen dat mijn keuze definitief was.’
Om een historie als met Yaya Touré te vermijden moet Denayer dus op zoek naar een geschikte club om zijn carrière te herlanceren. De eerste tegenvaller: City weigert een terugkeer naar Turkije. Het bestuur acht de Turkse competitie te zwak en wil zijn speler veel liever tactisch zien evolueren. ‘Heel vlug kwam AC Milan zich aandienen’, vertelt De Preter. ‘Uiteraard kon dat Jason bekoren, temeer omdat Italië zowat de universiteit van de defensie is, maar Txiki Begiristain zag hem uiteindelijk liever in Engeland spelen.’ Probleem echter is dat de tijd dringt en er niet veel concrete aanbiedingen uit de Premier League zijn. Eén bod trekt de aandacht van City: dat van Sunderland, eind augustus al onder aan het klassement. De Denayerclan is niet erg enthousiast, maar legt er zich uiteindelijk bij neer. Bij gebrek aan beter. ‘Het was niet onze eerste keuze, maar het was de meest zekere. Jason had liever Virgil van Dijk teruggezien in Southampton, die hij kende van bij Celtic en met wie hij een superseizoen gespeeld had, maar dat hing van factoren af waar wij geen vat op hadden.’ De factor in kwestie heet José Fonte, kersvers Europees kampioen met Portugal. De 32-jarige Portugees breit uiteindelijk een vervolg aan zijn avontuur in Hampshire en Denayer van zijn kant zet koers naar het noordoosten van Engeland. Tegen zijn zin.
Het is bij deze mythische Premier Leagueclub, in de schaduw van het beroemde Stadium of Light en op een twintigtal kilometer van Newcastle, dat Denayer als missie heeft weer recht te krabbelen. Ver weg van de hectiek van Manchester en op bijna 500 kilometer van het feeërieke Londen vindt de Rode Duivel in Adnan Januzaj een oude bekende terug van bij de jeugd in Anderlecht en leert hij Papy Djilobodji kennen. ‘Nu hij zich mentaal en in de ploeg beter voelt, realiseer ik me dat ik wellicht niet de echte Jason ontmoet heb bij zijn aankomst begin september’, verklaart Djilobodji. De Senegalees, die na zijn doorbraak bij Nantes op een dood spoor belandde bij Chelsea, weet beter dan wie ook dat een carrière soms uit moeilijkere momenten bestaat. ‘Samen met Adnan heb ik geprobeerd hem weer op te monteren, we voelden dat hij dat nodig had. Vandaag beschouw ik de twee als mijn kinderen, maar ik maak me zeker geen zorgen om Jason. Hij doet niet moeilijk, is slim en is hier zeker niet om ons stokken in de wielen te steken.’
DE LEERSCHOOL VAN PIQUÉ EN KOMPANY
Als zijn moreel dezelfde curve volgt als zijn sportieve prestaties, dan gaat het sinds enkele weken zeker wat beter met Denayer. Want het moet gezegd: zijn seizoenstart was allesbehalve geruststellend. Aangezien David Moyes hem maar weinig kansen geeft, wordt Denayer bij de tweede selectie van Roberto Martínez begin oktober verbannen naar de beloften van Johan Walem. Reservist bij zijn club en aan de kant geschoven bij de Duivels: een dubbele pijn waar algauw, met de ondergang van de beloften in Montenegro (3-0), nog een scheur in de adductoren bij komt. Denayer verdwijnt een kleine maand van de velden en lijkt weer terug naar af, maar Moyes herlanceert hem vanaf zijn terugkeer in Bournemouth. Aangezien Martínez hem niet opvist voor het tweeluik Nederland-Estland (ten voordele van Christian Kabasele), maakt Denayer vervolgens gebruik van de internationale competitieonderbreking om naar Dubai te vliegen. Een vakantie in de Emiraten die hem belet lastminute terug te keren naar de nationale ploeg, waar na de oefeninterland tegen Oranje een blessuregolf de kern teistert. Gebeurtenissen die Denayers sterke opgang bij Sunderland niet aantasten, ondanks de twijfels van David Moyes.
Vreemd genoeg lijkt de Schot te hebben besloten om van de Belg zijn invaller te maken. Denayer, die in de basis al een eerste keer op de rechtsachter stond tegen Tottenham op 19 september en twee weken later op de linksachter tegen WBA, heeft sinds zijn terugkeer uit blessure de gecombineerde pech van Jack Rodwell en Paddy McNair gebruikt om zich op het middenveld te settelen. Een verrassende keuze op het eerste gezicht, maar die de man in kwestie weet te bekoren. ‘Ik heb daar al gespeeld met de reserven van City, ik heb er dus geen probleem mee. Of men mij nu vraagt om mandekking te spelen op Coutinho zoals tegen Liverpool of om meer aan het spel deel te nemen, het belangrijkste is te spelen en tactisch vooruitgang te maken.’ Niets nieuws: Denayer is iemand die systematisch te werk gaat en voortmaakt zonder zichzelf veel vragen te stellen. Helemaal het omgekeerde van Jesse De Preter. ‘Ik beweer niet dat het zijn beste positie is, maar op zijn leeftijd is het een interessante leerschool. Kijk naar Piqué in Zaragoza in het begin van zijn carrière of Kompany in Hamburg: centrale verdedigers die de kneepjes van het vak leerden door een stapje hoger te spelen zodat ze geen te grote fouten konden maken.’
Wat er ook van zij, doordat Denayer voortdurend over de vier hoeken van het terrein geschoven wordt, begint de vraag te rijzen wat echt zijn beste plaats is. Oorspronkelijk werd hij beschouwd als centrale verdediger. Gecharmeerd door zijn passing maakt Wilmots van hem een tijdje de doublure van Toby Alderweireld op de rechtsachter. En in Turkije zouden zijn vier opeenvolgende trainers – in minder dan een jaar! – hem steeds heen en weer slingeren tussen de centrale as van de defensie en de rechterflank. Niet tot blijdschap van het bestuur van Manchester City, dat er geregeld op aandringt hem te laten spelen op zijn lievelingspositie: in de as van de defensie, aldus Txiki Begiristain, met wie Jesse De Preter om de drie, vier weken de evolutie van de speler beoordeelt. ‘En volgens de laatste berichten zijn ze vooral blij dat hij opnieuw speelt. Het voordeel is dat we tijd hebben. De club gelooft in hem, zijn contract werd al twee keer verlengd en loopt inmiddels tot juni 2020. ‘ Tot zolang is het aan Denayer om een jaar te doen vergeten dat hij zelf beschouwt als het slechtste sinds zijn profdebuut. ‘Maar dat is niets vergeleken met die vier maanden zonder contract bij mijn vertrek uit Lierse. In die tijd was ik nog niemand, ik wachtte juist op een positief antwoord van City. Vandaag ben ik international en speel ik in de Premier League, dat helpt relativeren.’
DOOR MARTIN GRIMBERGHS – FOTO’S REUTERS
City weigert een terugkeer van Denayer naar Galatasaray. Het bestuur acht de Turkse competitie te zwak.
Doordat Denayer voortdurend over de vier hoeken van het terrein geschoven wordt, begint de vraag te rijzen wat echt zijn beste plaats is.
