Tijdens de rust van AA Gent-Anderlecht toonde Telenet de goals uit Tottenham-Liverpool. Het was voetbal van een andere planeet. Snelheid, zuiverheid en pareltjes in de afwerking. We hadden dan zelf net Hervé Kage zijn goal zien binnen frommelen, en Anderlecht een paar kansjes de nek zien omwringen om uiteindelijk verdiend te winnen in die Ghelamco Arena waar AA Gent tweewekelijks bewijst dat investeren in stenen én een ploeg niet samengaat. Vijftien jaar geleden was dat ook al zo in Genk, nog eerder in Anderlecht. Dat ze daar in Brugge ook maar even stil bij staan, te midden van al die blauwdrukken van nieuwe arena’s.

John van den Brom was zondagavond in Gent gelukkig als een kind. Hij had zijn ploeg voor het eerst dit seizoen in de competitie een achterstand zien ophalen en ook nog eens ‘goed voetbal’ gezien. We gunnen de Nederlander graag zijn pleziertje, na alle slaag in beker, competitie en Champions League, maar als je even vergelijkt met de toppers in het buitenland (en met de eigen prestaties tot dusver) was getemperde vreugde en een simpele ‘opdracht volbracht’op zijn plaats geweest. Echt uit de bol gaan mag Van den Brom als hij zondag op Sclessin Standard klopt.

Dit is gewoon een matige competitie, waarin coaches rare dingen doen. En dan hebben we het niet over Van den Brom en zijn steeds wisselend middenveld. Mario Been, een Hollander met een reputatie van geslaagde tactische wissels, ging zondag op Standard met een libero spelen. Hij had zijn redenen – blessures in eigen team, sterkte van de tegenstander – maar het bekwam hem slecht. Principes mag je niet te snel verloochenen. Football is school, zegt Trond Sollied niet onterecht. Een gewezen schoolmeester als Hein van Haezebrouck zal het niet ontkennen. Je grijpt niet zo makkelijk fundamenteel in een manier van spelen in.

Ook Michel Preud’homme deed het onlangs in de bekermatch. Ook hem bekwam het slecht. Omdat het nog zijn wittebroodsweken betrof, bleef de kritiek binnen de perken. Guy Luzon speelde dan weer hoog spel door Europees voetbal te herleiden tot zijn echte waarde voor Belgische clubs: om spanning in een competitie rond op te bouwen. Want veel meer dan wat leuke citytrips in het najaar levert het niet op. Tenzij vermoeidheid, en het hypothekeren van de eigen kansen in de competitie. Weg ermee, dachten ze in Luik.

Misschien heeft Luzon wel ergens gelijk. In de Champions League tellen veel landen om financiële redenen niet meer mee. Alleen de top van Duitsland, Spanje en Engeland – en de occasionele vertegenwoordiger uit Italië of Frankrijk – heeft daar nog wat te zoeken. De Lage Landen zijn niet meer dan een doorgeefluik voor talent, dat tegenwoordig zelfs niet meer blijft tot het hier de A-ploeg haalt.

Spreekt de Europa League u nog aan? Een van de werknemers van Club Brugge werkte vorige week op Jan Breydel nog laat door. De match van Zulte Waregem tegen Roebin Kazan, toch een partij met inzet, was al een uur bezig toen zijn frank viel dat een paar meter verder Europees gevoetbald werd. Nul beleving, zero sfeer.

Europees en Belgisch voetbal bewegen zich voort met verschillende snelheden en geraken steeds verder uit elkaar. Het maakt dat we wat te snel bewieroken, zoals Youri Tielemans zondag op een voetstuk werd gezet. Zo indrukwekkend was diens prestatie ook niet.

Raar bezig zijn ze ook aan de Houba de Strooperlaan, waar Steven Martens plots om het ontslag van Sepp Blatter ging vragen. Alsof de zonnekoning van de FIFA zich daar wat zou van aantrekken. Nu om een ontslag roepen is vijgen na Pasen, want over anderhalf jaar is zijn rijk toch uit. Dan zet Blatter zijn poulain Michel Platini netjes neer in zijn stoel en gaat het leven gewoon door.

DOOR PETER T’KINT

Europees voetbal? Weg ermee, dachten ze in Luik.