Jong en fris: Waasland-Beveren geeft de laatste jaren Belgische trainers volop een kans. In een ver verleden werd er op de Freethiel een totaal onbekende trainer aangetrokken. Die maakte SK Beveren kampioen.
Stijn Vreven, Philippe Clement, Sven Vermant en nu Yannick Ferrera: op een passage van Cedomir Janevksi na viste Waasland-Beveren de laatste jaren niet echt in de gebruikelijke vijver. Het gaf nieuwe namen een kans. Voor er een nieuwe club ontstond, heeft SK Beveren dat vroeger ook eens gedaan. Maar het leek niet echt om een vernieuwer te gaan. SK Beveren contracteerde in 1978 de toen 56-jarige Robert Goethals, als opvolger van Urbain Braems. Amper iemand die Goethals op dat moment kende. Hij had tot dan SV Waregem (toen in derde klasse), SK Roeselare, KVK Ieper, FC Roeselare, VG Oostende en RC Tournai getraind en was als leraar Lichamelijke Opvoeding aan de slag in een school in Brugge.
Robert Goethals was een innemende persoonlijkheid. Zware verbale uitvallen waren hem vreemd. De naar Ieper uitgeweken Gentenaar verstond de kunst van het relativeren en analyseren. Voor hij aan zijn avontuur in Beveren begon, zocht hij Urbain Braems op om over de ploeg te praten. SK Beveren had net de beker gewonnen en Braems zei dat de ploeg aan haar plafond zat.
Maar de realiteit zag er anders uit. Robert Goethals schreef met Beveren een sprookje in geel en blauw. De club werd in 1979 kampioen en drong in de Europacup door tot de halve finales. Als pure amateurs. Het gebeurde vaak dat centrale verdediger Paul Vangenechten, die bij de brandweer werkte, een vervanger moest zoeken als hij diende te spelen. Of dat Jean Janssens, de aanvoerder die in de Antwerpse dokken als havenarbeider zijn brood verdiende, ’s morgens om zeven uur nog gauw even naar zijn werk moest – dan reed Goethals met hem heen en weer. Of dat Bob Stevens, een handelsingenieur, belde om te zeggen dat een vergadering op zijn werk uitliep en aan Goethals vroeg of die na de training even wilde wachten om hem individueel onder handen te nemen. Niets was onmogelijk.
Drie seizoenen bleef Robert Goethals bij Beveren. Als je hem ging interviewen, moest je je best doen om een vraag te stellen. Goethals praatte aan één stuk door. Later werkte hij onder meer nog voor AA Gent. Last van stress had Goethals nooit. Omdat hij steeds op het onderwijs kon terugvallen, was hij geen broodtrainer. Maar het voetbal beheerste zijn leven. Hij schreef ook een boek: Leren voetballen. Het zijn de twee woorden die zijn leven hebben beheerst. Robert Goethals stierf op 7 juli 2011. Hij werd 89 jaar.
