Sergio Agüero bij Manchester City: een standbeeld waard

Het vertrek van de Argentijnse spits Sergio ‘Kun’ Agüero na tien seizoenen Manchester City heeft naast een emotionele zijde ook vooral een businesskant. Wat hij deed, behoeft weinig uitleg: doelpunten maken.

Twee weken geleden, in het midden van de interlandbreak, kwamen de Citizens met het verrassende nieuws naar buiten: alweer een legende verlaat straks Manchester City. In navolging van Pablo Zabaleta, Yaya Touré, Vincent Kompany en David Silva is het straks de beurt aan de amper 32-jarige Argentijnse goaltjesdief Sergio Agüero, wiens aflopende verbintenis niet wordt verlengd.

De fans konden de afgelopen jaren dus al voldoende oefenen op het vertrek van hun helden uit de memorabele kampioenenjaargang 2011/12. Kompany verruilde na de treble in 2019 City voor zijn oude liefde in Brussel. Silva vertrok dan weer transfervrij vorige zomer, zonder toeschouwers in het stadion. Maar niemand was voorbereid op de exit van Kun Agüero.

Als het een troost mag zijn: voorzitter Khaldoon Al Mubarak van de Abu Dhabi United Group, die in 2008 de club overnam, vindt dat Kompany, Silva en Agüero een standbeeld verdienen in de nabijheid van het Etihad Stadium, als aandenken voor hun bijdrage aan de transformatie van zijn Manchester City. Ze zullen dus vereeuwigd worden.

Einde cyclus

Nieuws van deze omvang, waarover evenveel wordt gesproken en gediscussieerd door niet-fans, wordt ervaren als een schok. Achter de schermen bij de Citizens was het echter al een tijdje duidelijk dat een afscheid er zat aan te komen. In januari, nadat Agüero net een coronabesmetting had overwonnen, waar hij niet erg veel last van had, slaagde de Zuid-Amerikaan er niet in om de veeleisende Pep Guardiola te overtuigen van zijn fitheid. Ook al voelde hij zich korte tijd wel bijzonder vermoeid, de Argentijnse aanvaller wist van de clubleiding dat hij een nieuwe overeenkomst kon verdienen op basis van fysieke parameters. Alleen lukte dat niet meer, wat het einde van de cyclus bevestigde, ook al vertegenwoordigt Agüero nog een marktwaarde van 25 miljoen euro en koppen de lokale kranten in Manchester jaarlijks ‘Happy Agüero Day’ op 13 mei.

Zijn invalbeurt van amper 18 minuten voor Kevin De Bruyne in de match tegen Southampton (5-2) op 10 maart was misschien wel illustratief voor hetgeen Agüero het afgelopen decennium betekende voor City. King Kun is de aanvaller die op 13 mei 2012 in de 93e minuut tegen QPR voor het meest emotionele doelpunt in de clubgeschiedenis tekende en zo na 44 jaar een nieuwe titel schonk aan de fans. Hij is ook de man die topschutter werd van de Premier League in het seizoen 2014/15 met 26 goals in 33 duels, en die als topscorer aller tijden alle harten veroverde.

Die bijna goddelijke status zorgde ervoor dat de supporters – uit sympathie en als teken van dankbaarheid – absoluut wilden dat hun legende scoorde tegen The Saints. Doelpunten moesten immers aantonen dat zijn blessureperikelen tot het verleden behoorden en hij weer op zijn best was. Helaas, de echte scherpte van een topatleet is er niet meer na behoorlijk wat blessureleed.

Het leek er sterk op dat Agüero tegen Southampton bezig was aan zijn laatste wedstrijd. Maar dat moment is pas voor binnenkort, aangezien Manchester City nog op vier fronten actief is: Premier League, Champions League (kwartfinale tegen Borussia Dortmund), FA Cup (op 17 april halve finale tegen Chelsea) en EFL Cup (op 25 april finale tegen Tottenham).

Zakelijk besluit

Het was de voorzitter zelf die Agüero contacteerde met het slechte nieuws. Uit respect voor diens jarenlange meerwaarde bij City, maar ook voor de manier waarop hij met zijn inbreng de club naar vier titels, één FA Cup en maar liefst vijf EFL Cups stuwde. Dat het afscheid zal plaatsvinden in een leeg stadion, was voor de ontgoochelde aanhang een argument om aan te sturen op een extra seizoen. Maar het is vooral een zakelijk besluit, met het oog op de toekomst, bovendien ook gebaseerd op sportieve redenen.

Er werd gewag gemaakt van een breuk met Guardiola, maar dat klopt niet, want de Catalaanse manager toonde nooit iets anders dan bewondering voor de spits, die in 2011 werd overgenomen van Atlético Madrid en uitgroeide tot een van de beste spelers uit de clubgeschiedenis. Samen werkten ze in hun eerste anderhalf jaar (vanaf 2016) keihard aan een verandering van de speelstijl, waarbij ze streefden naar een hogere efficiëntie en maximaal rendement. Guardiola wilde een meer mobiele en vrijgevige, moderne diepe spits.

Vooral de timing van zijn vertrek lijkt goed overwogen. De zorgen om de toestand van zijn gehavende knie gingen dit seizoen nooit weg. Bij de technische en medische staf van City geloven ze niet echt dat die situatie nog drastisch zal veranderen. Door nu al zekerheid te verschaffen is het gemakkelijker om zich te oriënteren op de transfermarkt, bij de zoektocht naar een adequate vervanger. Maart en april zijn ideale maanden om doelwitten te benaderen.

In het verleden werden een aantal targets mislopen (van Alexis Sánchez over Jorginho en Harry Maguire tot Frenkie de Jong), maar die missers werden wel goedgemaakt door de komst van Ilkay Gündogan, Bernardo Silva, Ederson, Nathan Aké en Ferran Torres. Zelfs de deals waarvan de onderhandelingen iets langer aansleepten, zoals die van Kyle Walker en Benjamin Mendy, werden eigenlijk al maanden op voorhand geregeld. Erling Haaland (20, Borussia Dortmund) wordt het meest naar voren geschoven als gedroomde opvolger, maar zijn vader Alf-Inge (tussen 2000 en 2003 als verdediger en middenvelder aan de slag bij Manchester City) en de gewiekste zaakwaarnemer Mino Raiola zijn volop bezig met een verkenningsronde langs alle Europese topclubs. Als alternatief wordt voorzichtig de piste bewandeld van Engels international Harry Kane (27, nog tot 2024 onder contract bij Tottenham).

Schaduw

Agüero zelf krijgt nu zelf ook de kans om uit te kijken naar een andere werkgever. De spits, die eerder trouwde met Gianinna, de jongste dochter van wijlen Diego Maradona (en op 19 februari 2009 vader werd van Benjamín) maar in 2012 scheidde, heeft nog wat tijd. Een verhuis naar de Serie A (bij Juventus of AC Milan, als vervanger van Mario Mandzukic) lijkt de meest aantrekkelijke optie, doordat zijn Argentijnse vriendin Sofia Calzetti (24) als fotomodel wel eens wil proeven van de Italiaanse levensstijl. Maar mocht boezemvriend Lionel Messi, de peter van zijn zoontje en zijn kamergenoot bij de afzonderingen met de nationale ploeg, het nieuwe bestuur van Barcelona én coach Ronald Koeman kunnen overtuigen, dan zal die piste zeker niet meteen worden afgewezen. Alleen zijn we zo ver nog lang niet, want Koeman lijkt niet erg gecharmeerd door Kun, omdat hij in zijn profielschets streeft naar een jongere aanvaller met meer power in de benen.

Een goede vervanger vinden voor Agüero wordt helemaal niet evident voor City, maar betekent misschien wel de sleutel voor een succesvolle toekomst. Want de afgelopen vier jaar slaagde de 23-jarige Braziliaanse spits Gabriel Jesus, die in januari 2017 voor 32 miljoen euro werd overgenomen van Palmeiras, er niet helemaal in om te ontsnappen aan de schaduw van Agüero. Vooral omdat hij niet dezelfde impact vertoonde op het spel en nooit dezelfde koelbloedigheid voor doel toonde.

Het is vrij eenvoudig om de kenmerken van een klassieke Agüerogoal te typeren: hij raakt de bal, houdt zich even kort in, voert een geringe achterwaartse beweging uit en schiet dan hard in de korte hoek. Zo deed de fysiek stevig uit de kluiten gewassen spits het bijvoorbeeld tegen Everton bij de 2-3-overwinning op 3 mei 2014, toen de Citizens op weg waren naar hun tweede kampioenschap onder manager Manuel Pellegrini (de eerste titel werd behaald met Roberto Mancini aan het roer). Of in de return van de spectaculaire Champions Leaguekwartfinale tegen Tottenham (4-3) in april 2019.

Meedogenloosheid

Agüero’s bijdrage aan het Engelse voetbal gaat over meer dan alleen dat ene onsterfelijke moment in mei 2012 tegen QPR. Het gaat om een speler die, beter dan wie dan ook van zijn generatie, de traditionele kunst van het scoren beheerst. Wat Agüero doet, behoeft niet veel uitleg. Je hoeft de beelden niet nauwgezet te analyseren om zijn waarde in te schatten. De Zuid-Amerikaan beheerst het oudste en eenvoudigste doel van het spel: goals maken.

De bewijzen zijn er. Agüero scoorde 257 keer in 385 wedstrijden voor City, over alle competities heen. Maar liefst 181 treffers lukte de prof met Spaanse roots (in 2010 kreeg hij ook de Spaanse nationaliteit) in de Premier League, waar enkel iconen Alan Shearer (260), Wayne Rooney (208) en Andy Cole (187) hem voorafgaan. Een fenomenaal aantal, zeker in de wetenschap dat de Argentijn pas op zijn 23e naar Engeland kwam.

Het is bovendien een eerbetoon aan zijn meedogenloosheid en lange levensduur. In acht van de tien seizoenen op het hoogste Engelse niveau toonde Agüero zich bijzonder consistent, want hij maakte telkens minstens zestien doelpunten. Zes keer geraakte hij zelfs boven de magische grens van twintig goals, zelfs vijfmaal opeenvolgend.

Maar ondanks die karrenvracht aan doelpunten zal hij vermoedelijk nooit worden vernoemd bij de beste buitenlandse aanvallers in de Premier League. Hetzelfde charisma of cachet als Eric Cantona, het Franse enfant terrible dat de Engelse competitie veranderde en de media en het publiek handig bespeelde, is onmogelijk. Agüero’s interviews na wedstrijden gaan zelden verder dan een guitige, jongensachtige glimlach en clichés als blij te zijn om te scoren en dat de zege toekomt aan de ploeg.

Zelfs aanvallers die minder lang schitterden ( Cristiano Ronaldo, Fernando Torres, Robin van Persie en zelfs Luis Suárez) zorgden voor een aparte vurigheid die niet kan worden toegeschreven aan Agüero. Maar met zijn vijf titels wordt hij straks wel de recordhouder in de clubgeschiedenis.

Tijdens het seizoen 2017/18 kreeg Amazon voor de documentaire All or Nothing de unieke mogelijkheid om zijn huis te betreden. Ze troffen er een profvoetballer die een eenzaam bestaan leidde, omringd door ingelijste wedstrijdshirts en wedstrijdballen van elke hattrick die hij had gemaakt. Agüero gaf toen toe dat, behalve wanneer hij een keer per maand zijn zoontje op bezoek had, hij het grootste gedeelte van zijn vrije tijd doorbracht met het kijken naar actie- of maffiafilms in zijn thuisbioscoopsysteem. Doordat hij er alleen woonde, behoorden horrorfilms niet tot zijn favoriete avondlijke tijdverdrijf. Maar toen was er ook nog geen sprake van Sofia Calzetti.

Kun

Bij Manchester City speelde Sergio Agüero met het opschrift ‘Kun’ tussen zijn schouderbladen. Een verwijzing naar zijn jeugdjaren, toen hij als kind deze bijnaam kreeg, die was gebaseerd op het titelpersonage uit de Japanse tekenfilm Kum-Kum. Het waren zijn grootouders die hem voor het eerst als Kun aanspraken, door de gelijkenis met het figuurtje. Het hoofdpersonage in dat tv-programma was een ondeugende maar aardige jongen. ‘Ik leerde het waarderen omdat het zo uniek is’, verklaarde de spits in mei 2008 aan de BBC. ‘Het gebeurt niet elke dag dat een atleet de bijnaam krijgt van een stripfiguur!’