Minder dan een jaar na het overlijden van zijn moeder trouwde Sérgio Conceiçã o met zijn vriendin Liliana. Zij was toen amper zeventien jaar. Intussen heeft ze Sérgio vier kinderen geschonken. “Een geweldige vrouw”, vindt Sérgio’s oudste zus Rosa. “Ze is afkomstig van Taveiro, een dorp uit de buurt. Daar werd trouwens het Estadio Sérgio Conceição opgericht. Een klein maar degelijk stadion met drieduizend plaatsen, de tweedeklasser União Coimbra werkt er zijn thuiswedstrijden in af en Académia traint er.”

“Er werden ook al wedstrijden uit de eerste klasse in afgehandeld”, vertelt Sérgio. “Dat was in de periode dat men het grote stadion voor het EK 2004 aan het bouwen was. De capaciteit werd toen dankzij een noodtribune opgevoerd tot tienduizend plaatsen.”

Académia zat toen bijzonder verlegen om geld en om de steun van het publiek om het behoud in de eerste klasse af te dwingen. Sérgio kocht alle plaatsen op en liet de tickets onder het volk verdelen.

Vlak voor je in Coimbra aankomt, is in het dorp Eras een straat genoemd naar de kapitein van Standard. Niks officieels, maar de straat ligt Sérgio Conceição na aan het hart omdat er een opvangtehuis voor onfortuinlijke kinderen is gevestigd, de Communidade Juvenil San Francisco de Assis. De instelling mag op de volle steun van Conceição rekenen.

De directrice, die iedereen Madre Teresa noemt, stichtte het tehuis in 1968. Tegenwoordig concentreert het instituut zich behalve op wezen ook op arme kinderen, slachtoffers van seksueel misbruik, kinderen van drugverslaafden. “We hebben hier zeventig kinderen en nog eens veertig in Olho Marinho, op 35 kilometer van Coimbra”, legt Madre Teresa uit. “Ze worden hier geplaatst door de jeugdrechter. Ze blijven hier tot nader order, veelal tot het einde van hun schoolparcours. We stellen hier 22 personen te werk en krijgen wel subsidies, maar de kosten zijn bijzonder hoog. Alle hulp die we van buitenaf krijgen, is welkom.”

En wat heeft Sérgio Conceição hiermee te maken ? Madre Teresa : “Vier jaar geleden, toen ik net bezig was aan yoghurttaart voor een jarig kind, kwam hier een jongeman in training binnen en stelde zich voor als Sérgio Conceição. Ik interesseer me niet voor voetbal, maar de personeelsleden en de kinderen kenden hem natuurlijk wel. Sindsdien helpt hij ons enorm. Hij deed een gift, bezorgde ons een divan, een snookertafel, sportuitrusting. En hij heeft beloofd dat hij hier met de hulp van enkele collega’s een houten huis zal bouwen.”