Met de Oekraïense middenvelder Sergiy Serebrennikov en de Slovaakse centrale verdediger Marek Spilar kocht Club Brugge twee internationals, twee voetballers met al wat ervaring, twee rechtsvoetigen die evenwel op een positie links in het elftal worden uitgespeeld. Voornaamste vertrekker is centrale verdediger Nzelo Lembi. Josip Simic is voor een seizoen uitgeleend aan Saloniki, Jimmy Dewulf aan Tromsö. Milan Lesnjak, Aminu Sani, Nastja Ceh, Dejan Nemec, Bratislav Ristic en Ebrima Sillah mogen/moeten/willen weg.
Verdediging
Dany Verlinden (39), de nieuwe aanvoerder, is de onbetwiste basisdoelman. Stijn Stijnen (22) is nu tweede keeper. Getalenteerd, groot van gestalte, een lefgozer, wat onstuimig en nog onervaren. De kans dat hij zal spelen, is niet gering, want de voorbije jaren bleef Verlinden nog zelden een heel seizoen blessurevrij. Merkwaardig is daarom dat Stijnen in de voorbereiding weinig speelgelegenheid kreeg. Derde doelman wordt een nog jonger talent : Kurt Mollez (19) of Glenn Verbauwhede (17).
Achterin doet Club het met vier in zone, occasioneel met drie die zich dan louter op verdedigen toeleggen. Marek Spilar straalt rust, maturiteit en zelfvertrouwen uit. Minder spectaculair, maar kan minstens zo efficiënt worden als Lembi. Met Philippe Clement vormt hij dan wel geen snel en wendbaar, maar wel een geroutineerd centraal duo. Tjörven De Brul werkt aan zijn comeback. Birger Maertens, revelatie van vorig seizoen, is ook inzetbaar op andere posities.
Op links is Peter Van der Heyden een certitude, rechtsback Olivier De Cock is zijn vervanger – of Birger Van de Ven, of Ristic, of Sani. Op rechts heeft De Cock, in het tussenseizoen alweer geopereerd aan de linkerenkel, concurrentie van de iets defensiever georiënteerde Maertens en Hans Cornelis.
Middenveld
Sedert Trond Sollied doet Club het op het middenveld met een driehoek, een offensieve meestal : Timmy Simons op de centrale verdedigende positie, Gaëtan Englebert (rechts) en aanwinst Sergiy Serebrennikov (links) op de offensieve. De Oekraïener kon tijdens de voorbereiding nog niet het surplus bieden dat van hem verwacht wordt. Eerste alternatief voor de offensieve posities is Tim Smolders, opvallend terug na een verloren jaar wegens een buikspieroperatie. Geen draver, maar : meesterlijke voeten, in staat om met één pass of actie een gesloten verdediging te ontwrichten, wat bij Club wel eens een probleem is, en een wedstrijd te beslissen. Andere mogelijkheden in de driehoek zijn Karel Geeraerts (defensief), Kevin Roelandts, Sillah, Van de Ven, Ceh, Sandy Martens en Sebastien Hermans.
Aanval
Vrijwel altijd doet Sollied het met drie spitsen. Vorig seizoen was dat doorgaans Gert Verheyen op rechts, Rune Lange centraal en Andrés Mendoza op links, goed voor respectievelijk 10, 20 en 15 goals. Daarbij dient de bemerking gemaakt dat Verheyen met tegenzin vanaf de rechterkant speelt, dat Lange volkomen afhankelijk is van de ploeg en Mendoza de makkelijkste doelkansen mist. Alternatieven zijn Sillah (links) en Martens (rechts) en José Duarte (centrum).
Conclusie
Als met Spilar de verdediging stabieler wordt en met Serebrennikov – en Smolders – het scorend vermogen van het middenveld toeneemt, kan Club Brugge kampioen worden. Mààr. Of Club een goed seizoen gaat spelen, hangt ook in niet geringe mate af van hoe Gert Verheyen, die fundamenteel van mening verschilt met de trainer, zich verder zal gedragen. Als het werkelijk zijn intentie is de boel te laten ontploffen, is de vraag hoeveel medestanders hij zal vinden – en hoe hoog de ontslagpremie van Trond Sollied is. Ook de kern van dertig man, waarvan er zich een dozijn overbodig voelen – en dat zo ongeveer ook zijn – is allesbehalve bevorderlijk voor de groepssfeer. Het zijn zaken die een zware hypotheek op het seizoen leggen.
door Christian Vandenabeele
Verlinden
Maertens Clement Spilar Van der Heyden
Simons
Englebert Serebrennikov
Verheyen Lange Mendoza
