Twee titels met Chelsea, de treble met FC Barcelona, 54 goals in de Premier League, 10 in de Primera División. Een rijker gevuld palmares dan dat van Eidur Gudjohnsen (34), Cercles nieuwste aanwinst, zul je in België niet vinden. De IJslander kiest vijf hoogtepunten.

1. De transfer naar Chelsea in 2000

“De eerste stap naar de Europese top, want dat was Chelsea toen toch al. Desailly, Leboeuf, Wise, Zola, Stanic, Hasselbaink… Niet mis om op je 21e daar al naast te mogen lopen. Extra pigment was dat manager Gianluca Vialli op mijn komst had aangedrongen. Mijn jeugdidool, sinds mijn vader me het shirt gaf dat hij na de Europacup II-finale met Anderlecht tegen Sampdoria met Vialli gewisseld had.

“Die transfer was ook het definitieve einde van een heel moeilijke periode. In 1996 had ik als 17-jarige sterk gedebuteerd bij PSV, met drie goals in dertien matchen en twee Europese wedstrijden tegen Barcelona, maar eind dat seizoen brak ik mijn enkel. Na vier maanden zou ik weer fit zijn, maar het kostte me bijna twee jaar. Via mijn manager kreeg ik te horen dat PSV mijn contract niet meer zou verlengen. Afgeschreven voor het topvoetbal, maar ik geloofde nooit dat het voorbij was. Na een tussenstop in IJsland gaf de Engelse tweedeklasser Bolton me een nieuwe kans en die heb ik gegrepen. Met een contract bij Chelsea als beloning. En het leuke gevoel het ongelijk te bewijzen van al die mensen die mij hadden laten vallen.”

2. De omhaal tegen Leeds in 2003

“Mijn mooiste goal: een voorzet vanop rechts van Frank Lampard, die ik aan het penaltypunt met een omhaal staalhard in de rechterbenedenhoek schiet. Het meest fantastische gevoel dat ik ooit op een voetbalveld beleefd heb. Nauwelijks te beschrijven: ik was naturally high, alsof ik écht zweefde. Als kind had ik al van zo’n doelpunt gedroomd, talloze keren uitgeprobeerd op een anoniem veldje. Om dat later voor 40.000 toeschouwers perfect uit te voeren, in de altijd geladen thuismatch tegen Leeds, bij een 0-1-achterstand… Euforische seconden die ik nooit zal vergeten. Alleen de geboorte van mijn drie kinderen staat daar nog boven.”

3. Kampioen met Chelsea op Bolton in 2005

“De eerste van twee titels met Chelsea, de eerste ook voor The Blues in vijftig jaar. Gevierd op het veld van Bolton, de club waar ik mijn carrière opnieuw gelanceerd had en die ik nog altijd in mijn hart draag. Een heel speciale match: Chelsea- én Boltonsupporters die mijn naam scandeerden. De climax van een prachtig seizoen ook: slechts één nederlaag, mijn allereerste hattrick, tegen Blackburn, en de winning goal tegen Manchester United op de openingsspeeldag.

“Nota bene de eerste match van José Mourinho bij Chelsea. Vanaf het begin had ik met hem het gevoel: dit komt goed. Twee dagen nadat hij aangesteld werd, belde hij me op. ‘Over een maand start de voorbereiding, zorg dat je klaar bent. Ik reken heel erg op jou.’ Een grotere boost kun je als speler niet krijgen.

“Met Terry, Makélélé, Lampard, Drogba hadden we veel kwaliteit, en Mourinho maakte er een echt blok van. Door op de juiste momenten druk te zetten en veel te eisen, maar ook veel terug te geven. Ik herinner me nog de Champions Leaguematch tegen CSKA Moskou. 2-0 aan de rust, ik had gescoord in de 45e minuut. Alles prima, tot José tijdens de pauze vroeg of hij me iets mocht zeggen voor de hele groep. ‘Oké’, zei ik, waarop hij een tirade afstak: ‘Eidur, mooie goal, maar voor de rest was je níéts waard. Of je laat straks wat zien, of ik haal je eruit.’ En wat zei hij achteraf tegen de pers, nadat ik me herpakt had in de tweede helft? ‘Gudjohnsen was fantástisch…’ Zijn bijnaam, ‘The Special One’, heeft hij niet gestolen.”

4. De eerste competitiegoal voor Barcelona in 2006

“Mijn allereerste competitiematch én goal voor Barcelona, op de openingsspeeldag in Celta de Vigo. Ingevallen in de 74e minuut, amper 13 minuten later scoor ik de winnende 2-3. Assist Deco, bal op de borst, volley afgeblokt, maar ik kan hem opnieuw in één tijd op de slof nemen, snoeihard voorbij de doelman. Een betere start bij je nieuwe ploeg kun je je niet wensen. En wát voor een ploeg: Puyol, Deco, Xavi, Iniesta, Ronaldinho, Eto’o én de toen pas 19-jarige Messi, in toch al zijn derde seizoen bij Barcelona – tegen Celta de Vigo scoorde hij trouwens de 2-2.

“Toen al zag je dat hij een wereldster zou worden: technisch subliem, supersterk en snel. En vooral: bijzonder rustig. Later dat seizoen maakte hij drie goals tegen Real Madrid en het leek alsof dat voor hem de normaalste zaak ter wereld was. Zelden een voetballer zo zien genieten van het spelletje. Altijd blijven lachen, zelfs al schopten ze hem een halve beenbreuk. Heerlijke speler én mens.”

5. De viering na de treble in 2009

“De titel, de beker én de Champions League met Barcelona: het perfecte seizoen, met een subliem orgelpunt: een urenlange rondrit in een open bus door het centrum, toegejuicht door meer dan een miljoen toeschouwers, waarna we voor een volgepakt Camp Nou gehuldigd werden. Het gevoel na mijn omhaal tegen Leeds is onevenaarbaar, maar dit langgerekte orgasme kwam dicht in de buurt, ook al had ik in de Champions Leaguefinale niet gespeeld. Een tweeslachtig gevoel: ik had zó graag een paar minuten op het veld gestaan – zoals in de halve finale óp Chelsea – maar anderzijds wil je in al die feestvreugde niet egoïstisch zijn.

“En wanneer je dan al die uitzinnige fans ziet huilen en juichen, dan maakt dat veel goed. Bizar dat je als voetballer mensen zo gelukkig kunt maken. Zeker in Barcelona, waar de supporters, meer dan waar ook ter wereld, meeleven met hun ploeg. Barça is écht meer dan een club, het kloppende hart van Catalonië. Anderzijds is de druk daardoor het héle seizoen enorm groot, nog een pak meer dan in Chelsea. Alleen winnen volstaat niet: er moet ook mooi gevoetbald worden. Soms is het zelfs wat overdreven: win je de ene week met 4-0, dan moet je de week erna vijf keer scoren. Maar als je de fans veel geeft, krijg je ook het tienvoudige aan waardering terug, zoals in die onvergetelijke busrit.”

Bekijk een aantal filmpjes over Eidur Gudjohnsen op www.sportmagazine.be

DOOR JONAS CRETEUR