De gelijke van Club Brugge, dat afstevent op de titel, is AA Gent nog niet, maar Georges Leekens maakt de stad weer enthousiast voor de Buffalo’s.

AA Gent moet nog even wennen aan de vele nieuwe namen. De stadionomroeper verwacht van de thuisaanhang dat ze bij de ploegsamenstelling zelf de familienaam invullen. Frédéric Herpoel lukt nog net, maar al bij de tweede speler ( DamirMirvic) moet hij inspringen, net als bij nummer drie (” Erding… Kurtulus !”). Dan maar alleen doorgaan.

Van de Gentse basiself van vorig jaar blijven tegen Club Brugge enkel doelman Herpoel en Matthieu Ver- schuere over. Maar de nieuwkomers zijn geen anonieme poenpakkers. Davy De Beule moet nog groeien, maar is al populair. Over de Kroatische verdediger Dario Smoje, foutloos en autoritair tegen Club, is iedereen enthousiast. Een aanwinst voor eerste klasse. En telkens Mbark Boussoufa aan de bal komt, gaat het publiek op het puntje van de stoel zitten.

Club Brugge mocht terecht de zege claimen, maar een enthousiast, weliswaar gehandicapt AA Gent hield er tot de slotseconde de suspens in. In de eindfase moest Clubkeeper Tomislav Butina alles uit zijn lijf halen om Gent van de gelijkmaker te houden. Ondanks de nederlaag verwende de thuisaanhang het eigen team met een warm applaus. Langs de lijn zag trainer Georges Leekens tevreden hoe Gent na jaren onvrede zijn team weer in de armen sloot : “Het belangrijkste is dat de mensen na de wedstrijd het stadion tevreden verlaten.”

Dat, geeft PR-man Patrick Lips aan, is een van de drie opvallende verschilpunten met vorig jaar. “Het spel is nog niet schitterend, maar AA Gent wint nu wel zijn thuiswedstrijden. Vorig jaar wonnen we er drie. Acht keer werden de spelers na een thuiswedstrijd massaal uitgefloten, ook vanop de hoofdtribune. Vorig jaar hadden we ook geen vedetten. De laatste vier jaar was Herpoel speler van het jaar. Met alle respect voor Fred : het is niet normaal dat je keeper vier jaar na elkaar de beste man op het veld is. Nu komen de mensen voor Boussoufa, voor De Beule, voor Jbari.”

Het derde verschilpunt is volgens Lips de trainer. ” Georges Leekens heeft gewoon charisma naar spelers, sponsors en supporters. Hij maakt een licht euforische stemming los, een positivisme dat er al jaren niet meer was. Georges is als een nieuwe motor voor deze club. Hij praat met iedereen, liet voor de spelers het spelershome opnieuw inrichten. Een sponsor die eens iets extra doet, wordt uitgenodigd om met de spelers na training mee te eten. Onlangs was een van onze sponsors jarig. Twintig minuten na de match stond Georges met mij aan die loge.”

Georges Leekens voelt zich goed in Gent en straalt dat ook uit, zegt Lips. “Hij is de trainer met de beste contacten in het voetbal. Hij heeft een neus voor zaken, opent deuren waarvan je niet vermoedde dat wij daarvoor een sleutel hadden. Daar zijn deals bij waar wij echt van schrikken, hoor.”

Niets wijst erop dat Leekens straks voortijdig het Ottenstadion verlaat. Omdat, geeft de trainer zelf aan, “men hier iets wil bouwen. Als het altijd maar is om de put te vullen, ga je terug naar af.” Leekens kan in Gent zijn ei kwijt. Hij houdt van korte lijnen naar voorzitter en manager. Een voorbeeld ? De komst van Smoje. Leekens : “Tien minuten na de invallerswedstrijd wist ik hoe die situatie in elkaar zat. Twee dagen later stond hij hier. Smoje bewijst dat we niet langer kwantiteit, maar kwaliteit zoeken. Sommige spelers willen zich weer bewijzen, via Gent weer aan de top komen.”

Wat Gent voor heeft op Moeskroen of Lokeren ? Leekens moet niet lang nadenken. “Gent hééft iets wat ik zelf bén, iets studentikoos. Ik ben ondanks mijn 55 nog altijd een beetje student, maak graag plezier. Het is ook een plezante stad. De mensen willen plezier. Op de eerste thuiswedstrijd na hebben we altijd wat teruggegeven. Niet altijd met academisch voetbal, maar de drang tot winnen was wel altijd aanwezig. Het moet niet, maar we willen wel. Dat is het verschil met vorig jaar : die groep zat met een bepaalde dwanggedachte, met schrik. Daarom speelden ze met de kont achteruit. Je kan ook naar voren toe proberen te spelen, al lukken sommige dingen nog niet.

“We komen van heel ver, dit was een groep die opnieuw enthousiasme nodig had. Hier werd nooit tussendoor gelachen, niet op maar ook niet naast de training. Allemaal brave jongens. Ik heb dat moeten stimuleren, met feestjes. Ze waren hier zo braaf dat de boetekas helemaal leeg was, we moesten flink bijpassen. Nu gaan we samen op stap. Onlangs bezochten we een kankerpatiëntje, gingen we naar de nieuwjaarsreceptie van een sponsor. Toen ik vroeg wie mee naar het basketbal wilde, staken ze allemaal de hand op.”

Hij bevestigt dat hij al eens een sponsor uitnodigt om met de spelers te eten tussen twee trainingen. “Als je geen geld hebt, moet je inventief zijn. Het bespelen van menselijke waarden is belangrijk : je geeft iets en krijgt ook iets terug.” Hij haalt een voorbeeld aan van vorige week. Woensdag stapte hij naar Boussoufa en Maâmar Mamouni, twee praktiserende moslims. “Ik verbood ze donderdag te komen trainen. Donderdagavond was het offerfeest. Met kerstavond vinden wij het ook normaal dat we niet moeten werken. Als je in Turkije en Algerije gewerkt hebt, kan je zulke dingen inschatten. Als mensen zich goed voelen, presteren ze beter.”

Een trainer, vindt Leekens, moet zelf passie hebben en die kunnen overbrengen : “Toen ik kwam, hadden ze hier schrik om thuis te spelen. In het begin vond ik de spelers wat gespannen. Grijs ook, omdat ze zichzelf naar beneden haalden. Ik bracht hier spelers die een meerwaarde geven : daar kan je op steunen. Spelers die niet rendeerden, zoals er hier een aantal waren, deden we van de hand.”

Dat zijn transfers geld kosten, klopt niet, zegt Leekens : “Voor de transfers is er één afspraak : dat het budget ge- respecteerd wordt. Dat gebeurt ook. Deze kern is niet duurder dan die van vorig jaar. Wél kwalitatief beter. Het ergste wat AA Gent kan overkomen, is met een slecht elftal in een nieuw stadion te trekken. Je moet nu investeren in spelers die dat nieuwe stadion waard zijn. Velen waren dat hier niet.”

door Geert Foutré

‘Deze kern is niet duurder dan die van vorig jaar. Wél beter.’ (Georges Leekens)