De oud-vedette van Bayern hield een opgemerkte toespraak voor de aftrap van zijn afscheidswedstrijd.
Palmeiras-Botafogo is niet direct een match die tot de verbeelding spreekt, maar het was wel de laatste van Zé Roberto. De oud-vedette van Leverkusen, Bayern en de Seleção beëindigde zijn carrière in zijn geboorteland bij Palmeiras. De 43-jarige middenvelder (omgevormd tot linksachter) is een monument in Brazilië.
Voor zijn laatste wedstrijd hield hij, als gelegenheidskapitein, een geëmotioneerde toespraak: ‘Ik heb dit moment zolang mogelijk uitgesteld, maar ik wist dat het zou komen. We zijn immers allemaal slechts voorbijgangers. Ik heb hier intensief geleefd, het voetbal was mijn leven. Toen ik kind was en op blote voeten speelde, hoopte ik ooit voetballer te worden. Ik heb die droom waargemaakt. Ik heb succes gehad, ik heb het maximum bereikt. Mijn medailles gaan nu de vuilnisbak in, en weet je waarom? Omdat die op een dag toch vergeten worden. Maar wat ik jullie hier vandaag wil nalaten, is een erfenis. Ik weet dat als je die erfenis mee naar huis neemt, dat je zoon er dan mee zal besmet raken. En als je zoon besmet is, zal hij de wijk gaan besmetten. Wanneer de wijk besmet is, besmet die de stad. En als de stad besmet is, zorgt die ervoor dat heel Brazilië besmet raakt. Een land heeft nood aan idolen, aan voorbeelden. Ik zou jullie willen vragen: speel voor mij vanavond en laten we gelukkig zijn.’
Gedurende zijn speech konden heel wat clubleden hun tranen niet bedwingen. Zijn ploegmaats waren naar verluidt in vuur en vlam gezet door zijn woorden en ze wonnen met 2-0. Doelpuntenmakers Dudu en Keno vierden hun treffers met hun kapitein, die ze warm omhelsden. Zé Roberto zal voor altijd het Braziliaanse en Europese voetbal getekend hebben door zijn strijdlust en zijn schitterende linkervoet. En met deze toespraak zal hij ook een spoor nalaten in de gedachten van heel wat fans en spelers.
