De wedstrijd van Valenciennes zaterdag tegen Toulouse wordt mogelijk de laatste van Ariël Jacobs (61)als coach. Jacobs heeft nog een contract van één jaar met optie bij de Noord-Franse club, maar Valenciennes degradeert uit de Ligue 1 en de toekomst oogt onzeker. “Ik wacht af nu”, zegt hij. “De voorzitter heeft altijd gezegd dat hij in het geval van degradatie geen euro meer in de club steekt. En ze stond er al niet rooskleurig voor. De kans bestaat zelfs dat ze de boeken neerlegt. Als je tijdens het seizoen overneemt, duurt het een tijd voor je dat allemaal te weten komt, maar ik hoorde al snel dat de club onder toezicht stond. In januari mochten we maar twee transfers doen en dan nog pas nadat er eerst financiële garanties waren gegeven. Een degradatie heeft sowieso altijd gevolgen. Wie zegt dat ik nog in hun kraam pas, ondanks mijn doorlopende contract? Maar als zij vinden dat ik hun man ben, zal ik het doen. De voorbereiding op het volgende seizoen ligt zogoed als vast. Een maand geleden al heb ik met de technisch directeur een evaluatie gemaakt van wat er nodig is. Ik heb in die acht maanden veel steun gevoeld in alle geledingen van de club.”
Jacobs nam de ploeg over in oktober 2013, anderhalve maand nadat hij door FC Kopenhagen was ontslagen. Valenciennes stond na negen speeldagen laatste met vier punten. Het naderde tot op drie punten van Evian, maar die laatste kloof met de veilige vijftiende plaats kreeg het nooit gedicht. “Dat is het breekpunt geweest”, weet Jacobs. “Het was maart. We hadden Evian geklopt en haalden voor het eerst zes op zes. De volgende tegenstander was Ajaccio, dat laatste stond en toen al zeker was van degradatie. Bij winst zouden we voor het eerst uit de degradatiezone komen. Tot de 86e minuut leidden we met 2-1, maar we verloren uiteindelijk nog met 2-3. Toen is de veer gebroken. Sindsdien haalden we maar één punt meer en onze laatste drie strafschoppen misten we. Toch ben ik de laatste om de spelersgroep af te vallen. Dat er te weinig kwaliteit was, wist ik van bij het begin. Daar moet ik niet over klagen. Met de degradatie is het nu bewezen, maar we hadden ook niets mínder dan de vijf, zes ploegen rond ons.”
Jacobs hoopt nu van voorzitter Jean-Raymond Legrand te vernemen of hij met hem door wil. Is dat niet zo, dan zet hij een punt achter zijn trainerscarrière. Zelfs al zouden er andere clubs naar zijn diensten hengelen. “Dat is al gebeurd”, verklapt hij. “Ik kreeg één Belgische en één buitenlandse aanbieding en heb telkens nee gezegd. Nee is nee, zelfs voor een functie als manager. Dan blijf ik nog liever trainer. Ik beschouw me niet als oud of versleten, en met deze degradatie heeft het evenmin iets te maken, maar ik ben 61 en dan kan je geen sabbatjaar meer nemen. Toen ik voor Kopenhagen tekende, was het een uitgemaakte zaak dat het na die twee jaar stopte. Inmiddels zijn we twee jaar verder. Als ik mijn contract uitdien bij Valenciennes, zal het zelfs een jaar langer hebben geduurd.”
Over wat hij na een eventueel carrière-einde gaat doen, wil hij niet praten. “Omdat het dan lijkt alsof ik Valenciennes voor een voldongen feit plaats. Dat wil ik niet. Als zij met mij door willen, doe ik dat.”
DOOR JAN HAUSPIE
