Samen met Jérémy Taravel en doelman Barry Boubacar Copa herstelde Mijat Maric achterin de orde bij Lokeren. De Zwitser met Kroatische roots is een stille, maar vastberaden kracht. ‘De volgende stap is een Belgische topclub. ‘

M ijat Maric: “Als voetballer legde ik al een hele weg af, een parcours met veel obstakels. ( stilte) Ooit was ik een grote belofte van het Zwitserse voetbal en schopte ik het zelfs tot jeugdinternational bij de U21. Maar ik werd verraden door mijn naïviteit, moest daardoor veel klappen incasseren. Vroeger was ik namelijk veel te goedgelovig, ik vertrouwde op de zogenaamd goede intenties van bepaalde mensen. Maar in het voetbal bestaat dat niet; er lopen veel personen rond die enkel en alleen handelen uit opportunisme. Het eigenbelang staat voorop, niet dat van de speler. In april 2003 was ik dan ook nog eens het slachtoffer van een bankroet bij Lugano, waardoor ik twee maanden moest gaan spelen bij Malcantone Agno. Maar via Sankt Gallen en Luzern realiseerde ik mijn doel: een transfer naar de Serie B, bij AS Bari. Het leek mij een ideale mogelijkheid om zo te kunnen overstappen naar Duitsland of Engeland, toch twee van de grootste Europese competities. Dat blijft nog altijd de opzet.”

Fiasco

“Ondanks het feit dat we op het einde van dat seizoen de promotie afdwongen, draaide het voor mij persoonlijk uit op een fiasco. Na twee weken voorbereiding blesseerde ik mij. Toen ik terugkeerde in de groep, bleek dat trainer Antonio Conte me helemaal niet kende en logischerwijze vasthield aan zijn vaste duo centraal achterin, waarmee hij succes boekte. Ik had geen naam, ook al trok ik ernaartoe om een vedette te worden. De motivatie ontbrak me om na amper zes maanden terug te keren naar Zwitserland. Toen nam ik een groot risico: ik tekende voor Eupen, op dat moment helemaal onderaan in de Belgische tweede klasse. Drie stappen achteruit! Het Belgisch voetbal kende ik niet, maar ik was ervan overtuigd dat ik zo snel mogelijk weer moest spelen om een nieuwe wending aan mijn carrière te geven. We kenden een fantastische terugronde, dankzij het karakter van Danny Ost. ( grijnst) Een echte fighter. Hij maakte me aanvoerder, een hele eer, want het was pas de eerste keer in mijn loopbaan dat ik die titel kreeg. Vorig seizoen werden we dan beloond voor onze inspanningen met winst in de eindronde, wat voor een grote ontlading zorgde. Ik wist echter dat ik het ijzer moest smeden terwijl het heet was. Eupen zou het sowieso moeilijk krijgen in zijn eerste seizoen op het hoogste niveau en had een mirakel gerealiseerd. Voor mijn persoonlijke ontwikkeling moest ik gewoon een stap hoger zetten. Ik praatte daarover uitvoerig met Marc Hendrikx, die voor mij nog altijd een voorbeeld blijft inzake professionele attitude. Hij raadde me aan om mijn gevoel te volgen.”

Project

“Ik verkoos afgelopen zomer Lokeren boven Germinal Beerschot, KV Mechelen, FC Basel en FC Twente. Reden: het langetermijnproject dat me werd voorgehouden door Peter Maes en Willy Reynders. Ze wilden me absoluut en straalden ongelofelijk veel ambitie uit. Die aspecten, samen met de nieuwe uitdaging, gaven uiteindelijk de doorslag. Mijn kansen op een basisplaats waren ook groter dan bij Twente, waar het niveauverschil te immens zou zijn. Echte aanpassingsproblemen kende ik bij Lokeren niet, ook al werd ik geconfronteerd met een hogere snelheid van uitvoering. Niet zozeer fysiek, maar vooral mentaal was het verschil groot. Dan zit je goed met de gedrevenheid van onze coach, die alles psychologisch benadert maar ook veeleisend is. In het begin van het seizoen, toen we goed voetbal brachten maar geen resultaten boekten, hield hij ons altijd voor om rustig te blijven. We waren een nieuwe en jongere spelersgroep, maar bijzonder hongerig. Onze winnersmentaliteit zou de doorslag geven. Hij kreeg uiteindelijk gelijk, die thuiswedstrijd tegen AA Gent zorgde voor de déclic. ( lacht) Toch vergde zijn aanpak wat gewenning. Met zijn geschreeuw en gefluit lokt hij graag een reactie uit. Ik heb daar niet zo’n behoefte aan, want ik ben vrij kalm en probeer alles zo rationeel mogelijk te benaderen. Dat is ook nodig, wanneer je iemand enthousiast en impulsief als Jérémy Taravel naast je hebt spelen. Maar het klikt, we zijn bijzonder complementair met doelman Copa. Hou het maar op een goede combinatie van souplesse, duelsterkte, fysieke kracht en goed uitvoetballende verdedigers.”

Interessante testcase

“Eindelijk ben ik eens de gelukzak, want het is het eerste seizoen dat ik me volledig kan focussen op het voetbal. In het verleden had ik weleens last van heimwee, ik ben iemand die erg gehecht is aan zijn familie. Mijn ouders wonen nu opnieuw in Kroatië, net als een van mijn zussen. Ik ben nu weer wat meer gerustgesteld. Niet alleen privé, maar ook sportief is er opnieuw stabiliteit in mijn leven. Het lijkt wel een droom die ik beleef. Maar ik ben kritisch genoeg voor mezelf om te beseffen dat die goede prestaties om bevestiging vragen. Ik ben nooit volledig tevreden.

“Wij begonnen de play-offs als outsider tussen de kleppers van het Belgische voetbal. Weet je, ons seizoen is nu al geslaagd. We voelen geen druk. Halen we onverwacht nog een Europees ticket, dan is dat mooi meegenomen. Maar we moeten ons daar niet te veel op focussen. Die eindronde wordt een interessante testcase, om te achterhalen wat onze sterke en zwakke punten zijn.

“De Zwitserse nationale ploeg, ik zou het graag eens meemaken. Om me in de kijker te spelen van bondscoach Ottmar Hitzfeld moet ik naar een Belgische topclub. Dat is de volgende stap. Mijn concurrenten centraal achterin zijn Johan Djourou van Arsenal en Stéphane Grichting van Auxerre. Dan weet je genoeg. Ik kan me niet inbeelden dat Hitzfeld Lokeren kent of zal scouten. Mochten Anderlecht, Club Brugge of Standard interesse hebben, dan kan er altijd gepraat worden. ( denkt even na) Nu kan ik de verloren tijd nog inhalen, want qua leeftijd ( hij is 26, nvdr) zit ik stilaan aan mijn beste jaren.”

DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE

“Ik kan me niet inbeelden dat Hitzfeld Lokeren zal scouten.””Ons seizoen is nu al geslaagd.”