De titel van wereldkampioen is een feit voor Mathieu van der Poel. En dat verdiende de jonge Nederlander echt. Mathieu steekt met kop en schouders uit boven de andere veldrijders. Hij is een superprof die eenzaam in een hogere rangorde staat.

De jongste tijd stelt men in het veldrijden vast dat er maar drie renners zijn die de koersen bepalen. Numero uno, de grootste klasbak van allemaal: Mathieu van der Poel. Onder hem, twee treden lager, staat Wout van Aert, weer een halve daar onder Toon Aerts. En dat zijn ze dan.

Ik vind ook dat er iets grondig mis is in het veldrijden. Vooral bij de start. Het zijn telkens de beste veldrijders die op de eerste lijn staan om te vertrekken.

Waarom zouden de dames en heren van het bestuur van het veldrijden niet eens naar de paardenrennen kijken en daar hun conclusies uit trekken? Paarden die veel geld gewonnen hebben moeten 25 meter na de anderen vertrekken in de drafwedstrijden. In de handicap voor volbloeden krijgen de paarden die veel gewonnen hebben meer gewicht mee zodat de andere paarden ook eens in aanmerking komen voor een overwinning.

Het is maar een tip, van een leek als ik. Maar er moet toch iets veranderen om het veldrijden spannender te maken.