Op Euro 2000 schonk hij de Fransen de zege met zijn Golden Goal. Bij Juventus lijkt hij dit seizoen definitief gelanceerd. Het verhaal van David Trezeguet, de Argentijnse Fransman.
Maar ook vaderlief laat zich niet pramen om over zijn zoon te vertellen. “David is geboren in Rouen, waar ik voetbalde. Twee jaar later zijn we teruggekeerd naar Buenos Aires, waar we ons vestigden in de Vicente Lopez-wijk, even buiten het centrum. David is met een voetbal in het bloed geboren, eigenlijk hoeft dat gezien mijn eigen verleden niet te verwonderen. Die jongen dacht alleen maar aan voetballen en dat verergerde nog nadat mijn vrouw hem naar het stadion had meegenomen om mij te zien voetballen. Toen was het hek helemaal van de dam. David was toen vijf, zes jaar. Ik heb hem dan de basisbewegingen van het voetbal bijgebracht.
“Hij had eigenlijk niet de gepaste fysiek om voetballer te worden. David was groot en mager. Maar het talent was wél aanwezig. Op een dag nam zijn oom Thomas, de broer van mijn vrouw, hem mee naar Platense, een voetbalclub in Buenos Aires. Daar haalden ze hem gretig binnen en stelden hem in het middenveld op. Het draaide op een totale mislukking uit. Hij viel te traag uit.
“Een paar seizoenen later volgde de doorbraak toen zijn trainer besloot om David in de spits te posteren. Hij ontplofte, scoorde aan de lopende band. En niet alleen in de jeugdploegen, want daar heeft hij uiteindelijk niet lang gespeeld. Op vijftienjarige leeftijd trainde hij met de eerste ploeg, een jaar later debuteerde hij in de eerste afdeling.
“Zijn trainer, Ricardo Rezza, schonk hem het volledige vertrouwen. Helaas verliet hij de club op het einde van dat seizoen en zijn opvolger deelde zijn mening over David niet. Hij zette hem zonder pardon op de bank. Mijn zoon verloor er de moral. De oplossing diende zich aan toen een vriend me vertelde dat hij relaties met PSG had en dat hij kon proberen om David in Frankrijk te laten testen.”
oor hij naar ginds vertrok koos David definitief voor de Franse nationaliteit – hij was tenslotte in Frankrijk geboren. In het Parc des Princes toonde coach Luis Fernandez zich geestdriftig. David mocht met de spelerskern de voorbereiding op het seizoen meedoen. Hij speelde zelfs een wedstrijd – tegen Saint-Etienne, Laurent Blanc was toen zijn rechtstreekse tegenstander.
Papa Trezeguet : “Desondanks kreeg hij geen contract aangeboden. Mijn vriend vroeg de voorzitter van PSG om mijn zoon 2300 euro per maand te betalen, maar dat vond die man te veel. Dus belde Fernandez naar Jean Tigana, met wie hij nog in de nationale ploeg had samengespeeld. Fernandez vertelde Tigana dat hij daar in Parijs een jong talent had rondlopen. Na één training in Monaca had Tigana het wel gezien. Die 2300 euro per maand vormden daar geen probleem, we kregen er zelfs een appartement voor de hele familie bovenop. We spreken nu over juli 1996, zes maanden later zijn ook mijn vrouw en mijn dochter Fabiana, die nu zeventien jaar is, van Argentinië overgekomen.”
Het schijnt dat deze versie van de feiten enigszins bijgekleurd is. Daniel Bravo was in die periode aanvaller bij PSG en herinnert zich de komst van David Trezeguet. Hij bevestigt dat Fernandez de Franco-Argentijn absoluut wilde behouden, maar voegt eraan toe dat de onderhandelingen niet afketsten op de kwestie van het maandloon en het appartement, maar op het verzoek van David om de situatie van zijn gezinsgenoten te regulariseren. Want hun visa waren verstreken en ze dreigden stante pede naar Argentinië teruggestuurd te worden. PSG had dat makkelijk in orde kunnen brengen, maar wilde zich niet aan deze zaak te verbranden : Annie Lerithier maakte deel uit van de raad van beheer van PSG en was toen tegelijkertijd kabinetschef van Jacques Chirac, toen burgemeester van Parijs en eerste minister.
“Wat PSG niet wenste te doen om geen schade toe te brengen aan één van de belangrijkste figuren van het land, brachten ze in Monaco wél voor elkaar”, vertelt Bravo. “Het bestuur van Monaco trok David aan en installeerde zijn familie in een residentie waar ze ontsnapten aan de controle van de Franse administratie en politie. Zo schepten ze voor zichzelf tijd om de visaproblemen van de Trezeguets te regelen.”
Daarmee was nog niet alles in kannen en kruiken voor David Trezeguet – die in Argentinië el francés genoemd werd, en in Frankrijk l’Argentin. Hij kwam bij Monaco bij de jeugdploegen terecht en sloot meteen vriendschap met Thierry Henry. Zijn jeugdtrainer had het evenwel niet op Trezeguet begrepen. De familie Trezeguet beschuldigde de man van racisme, verweet hem dat hij de voorkeur gaf aan volbloed Franse spelers, en verdacht er hem zelfs van dat hij de rapporten over de werkelijk waarde van hun zoon niet aan hoofdtrainer Tigana bezorgde. Toch nam deze laatste hem in zijn selectie op. Hij zou uit andere bronnen vernomen hebben dat die Argentijnse jongen doelpunten aan de lopende band maakte.
ven later brak een tweede groot moment voor David Trezeguet aan. Hij ving de belangstelling van Gérard Houllier, in die tijd coach van de Franse nationale ploeg voor minachttienjarigen. Dat team domineerde toen alle tegenstanders, maar kende een probleem met de afwerking. Houllier sprak erover met Thierry Henry, en die beval prompt zijn Argentijnse kompaan aan. Houiller selecteerde Trezeguet en kreeg daar geen spijt van : in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Slovenië tekende David voor twee doelpunten. Tussendoor debuteerde hij op zeventienjarige leeftijd in de Franse competitie – nota bene tegen PSG.
We spoelen het verhaal door naar het seizoen 1997/98. David Trezeguet was toen twintig jaar, was aan zijn derde seizoen bij Monaco bezig en dat liep – nog altijd aan de zijde van Thierry Henry, overigens – op wieltjes : 18 doelpunten in 27 wedstrijden. Dat kon niet onopgemerkt blijven.
De eindronde van het WK naderde. Bondscoach Aimé Jacquet won bij Tigana inlichtingen over Trezeguet in. Vader Jorge : “Hij wou weten wat voor een kerel David was, hoe het in zijn hoofd gesteld was. Tigana sprak vol lof over mijn jongen. Hoe kan het anders ? David is altijd een serieuze jongen geweest. Hij komt zelden laat thuis. Niet dat het een monnik is. Op een dag daagde hij op met een Engels meisje op en stelde haar voor: papa, dit is mijn verloofde. Wat kon ik anders zeggen dan bueno ? Wat later had hij een Portugees meisje mee. Papa, dit in mijn nieuwe verloofde. Afijn, ik heb toch de indruk dat hij in het gedoe met vrouwen al bij al niet overdreven heeft.
“Ondertussen kwam het moment van de bekendmaking van de Franse selectie voor het WK dichterbij. David ging ervan uit dat zijn naam op de lijst zou staan. Ik probeerde hem te kalmeren, al moet ik toegeven dat ik er ook al aan gedacht had. Bon, we weten inmiddels allemaal dat hij bij de selectie werd opgenomen. Tien jaar eerder had hij me gezegd : papa, ooit word ik met Frankrijk wereldkampioen. David heeft gewoon zijn jongensdroom gerealiseerd.
“Nu, dat heeft hem als mens niet veranderd, hij is altijd dezelfde gebleven. Maar op een dag ging hij naar de bank en werd er op slag verliefd op het meisje aan het loket : Béatrice, een blondine van Spaanse origine langs haar moeder. Ze had dezelfde naam als zijn moeder en ze had een dubbele nationaliteit, iets wat David nooit heeft kunnen verkrijgen. De rest van het verhaal kan u wel raden : papa, dit is mijn nieuwe verloofde, zei hij zoals gewoonlijk. Alleen, deze keer bleek het de juiste. In februari 2000 zijn ze getrouwd en in mei werd hun zoon Aaron geboren. En dat werd nog eens bekroond met die Europese titel voor Frankrijk op Euro 2000.”
et in de finale tegen Italië een winning-goal van David Trezeguet. Deed dat doelpunt de deur naar Italië open ? “Nee,” corrigeert Jorge, “al voor het EK waren er contacten geweest tussen voorzitter Campora en Luciano Moggi, algemeen directeur bij Juventus, en met de managers D’Onofrio en Caliendo, als ik me niet vergis. De affaire was bijna geregeld, Campora kreeg zijn pak lires, de managers hun vette commissies en Moggi kreeg David. Alleen ik bleef in de kou zitten, terwijl ik de enige manager van mijn zoon ben.
“Dus heb ik Campora opgebeld en hem gezegd dat ik recht op een zekere erkenning had. Hij vroeg me wat ik wilde en ik vroeg hem om het appartement in Monaco te blijven huren tot 2004. Daar kan geen sprake van zijn, zei Campora. Ik heb hem geantwoord : dan tekent David niet, en u zal ondervinden wat het woord van een Argentijn betekent. Campora sloeg de telefoon dicht. Tien minuten later belde hij me terug om te zeggen dat de zaak geregeld was. Volgens mij heeft iemand – ik denk : Moggi – Campora gezegd dat er met mij niet te lachen viel.”
Op 4 juli, vier dagen na Euro 2000, werd David Trezeguet officieel voorgesteld bij Juventus Turijn. In 1997/98 had hij al tegen dat team gespeeld in het kader van de Champions League. Maar zijn doelpunt tegen de Italianen in Rotterdam veranderde niets aan zijn situatie bij Juventus, waar de hiërarchie heilig is. Trezeguet begon er als vierde aanvaller, na Inzaghi en Del Piero, maar evenwaardig met Kovacevic. In de Champions League pakte Inzaghi meteen uit met drie goals tegen Hamburg, dus die kon niks verweten worden. Niettemin stelde coach Ancelotti drie dagen later de tandem Kovacevic-Trezeguet op in een wedstrijd om de Italiaanse beker.
Trezeguet ondervond aanvankelijk nogal wat moeilijkheden bij de Oude Dame. Hij speelde slechts sporadisch en toen hij eindelijk de goede kadans te pakken kreeg, viel hij een maand uit met een spierverrekking. “Als ik vooraf geweten had dat ik zo weinig zou spelen, zou ik niet naar Juventus gekomen zijn”, liet David zich in die periode in een bui van ontmoediging ontvallen. Al sloot hij zijn eerste campagne bij Juventus wel af met veertien doelpunten – niet kwaad voor iemand die zogenaamd aan een slecht seizoen bezig was.
Deze zomer verloor Juventus Inzaghi en wilde hem vervangen door Vieri. Maar Inter Milan wilde zijn doelschutter niet lossen. Moggi, behoorlijk beledigd door het njet van de Milanezen, besloot om Trezeguet in de strijd te gooien. “De Fransman is de sterkste en dat zullen jullie vlug ondervinden.”
Het Italiaanse kampioenschap is ondertussen tweeëntwintig speeldagen gevorderd. Veertien doelpunten stonden er tot vorig weekend al achter de naam van David Trezeguet. Het ziet ernaar uit dat Moggi gelijk krijgt.
Bronnen : ESM,
Bronnen : ESM,
“Tigana sprak vol lof over mijn jongen. Hoe kan het anders ?” (vader Jorge)
“David was groot en mager, maar talent had hij wel.” (vader Jorge)
