Een swingend FC Groningen zorgt voor dé verrassing halverwege in de Eredivisie. Steunpilaar in de defensie is Jonas Ivens, de voormalige aanvoerder van KV Mechelen, die in amper zes maanden een plekje in de harten van het meest noordelijke volkje van de Nederlanden wist te veroveren. Coach Pieter Huistra: ‘Wij zijn héél tevreden.’

FC Groningen is hot in Nederland. De ploeg draait momenteel mee aan de top van de Eredivisie. Onze landgenoot Jonas Ivens (26), die in juni 2010 de overstap maakte van KV Mechelen naar Groningen, is onmiskenbaar een van de sterkhouders bij zijn nieuwe club. Van een aanpassingsperiode is dan ook geen sprake en net dat was een van de redenen waarom de club uit het hoge noorden van Nederland deze zomer zijn pijlen richtte op Ivens. “Na het vertrek van Gibril Sankoh waren we op zoek naar een centrale verdediger en met Ivens hebben we die vacature naar onze mening perfect ingevuld. Dat hij Nederlands spreekt, is daarbij een voordeel. Met name in de verdediging is de communicatie van groot belang. Gezien zijn leeftijd en ervaring verwachten wij dat Ivens zich snel zal kunnen aanpassen.” Zo verkondigde manager technische zaken Henk Veldmate al in juni in Voetbal International, vlak na het ondertekenen van Ivens’ contract.

Trainer Pieter Huistra, de architect van het huidige Groningse succes en in Nederland alom bewierookt voor zijn serene aanpak, treedt zijn sportieve baas hierin bij. Succes is zelden toeval. “Wij hebben een goed scoutingapparaat, ik heb gewoon aangegeven wat voor type ik zocht”, aldus Huistra. “Wij zoeken mensen die zich willen ontwikkelen en die investeren in zichzelf. Die bereid zijn elke dag keihard te trainen. Voor onze verdediging zochten we naar een type dat ons kracht kon bijbrengen en een voorbeeldfunctie kon vervullen. Dat is precies wat Jonas nu brengt, we zijn dus heel tevreden. Jonas was aanvoerder bij Mechelen, dat zei al iets. Hij is qua werkethiek een voorbeeld voor de jongeren in onze ploeg.”

Zo sterk als wat

Bij zijn persvoorstelling in juni 2010 stelde een zelfverzekerde Jonas Ivens dat hij een leider kon worden in Groningen. Daarbij een zeer on-Belgische branie etalerend. Bluf of accurate zelfinschatting? Ivens grijnst: “Ik werd gehaald als verdediger die de ploeg zou moeten sturen, dus ik zei dat met een bedoeling, om te tonen dat ik zonder angst die uitdaging wilde aangaan.” Maar dan op zijn manier. “Ik ben sowieso iemand die altijd eerst wat afwacht, observeert en zich pas in een later stadium gaat profileren.”

Het leidt tot een mooie wisselwerking met Andreas Granqvist, de Zweedse aanvoerder van Groningen, die geldt als een expressieve, leidinggevende figuur in de kleedkamer. Een vaststelling die coach Pieter Huistra met plezier onderstreept: “Ze vullen elkaar achterin perfect aan. Granqvist is verbaler en meer aanwezig in het spel, terwijl Jonas iemand is die de controle behoudt. Kijk, in een team krijgt iedereen taken mee, maar je hebt jongens nodig die waken over de invulling ervan. Jonas is zo iemand. Hij is vooral een leider naar voorbeeld: altijd ervoor gaan en zo sterk als wat. Dat waren zaken die wij op voorhand natuurlijk al wisten.”

De doorgedreven screening die scouts van Nederlandse clubs toepassen op spelers die in aanmerking komen voor een transfer zorgde in het verleden al meerdere malen voor verbouwereerde reacties bij Belgische voetballers die gecontacteerd werden. Zo ook bij Jonas Ivens. “Ze wisten echt alles”, zegt hij nog steeds vol ongeloof. “Dat ik met een persoonlijke trainer, Willem Timmermans, aan mijn flexibiliteit en spierversteviging werk bijvoorbeeld, zelfs bij Mechelen wisten weinigen dat. Net als over mijn gebruik van Herbalifeproducten ( energiebevorderende voedingssupplementen, nvdr). Ze waren echt van elk detail op de hoogte. Zoiets maakt indruk.”

Mijmeren over Groningen

Ivens moest niet lang nadenken over het plaatsen van zijn handtekening toen FC Groningen hem een contract voor vier jaar aanbood. Ondanks een nog één jaar lopend contract bij KV Mechelen en aanbiedingen van onder meer Germinal Beerschot, Zulte Waregem en Lokeren. Het was tijd voor nieuwe lucht, zo zegt hij. “Ik vind dat elke profvoetballer eigenlijk eens in het buitenland gespeeld moet hebben. Bij Mechelen heb ik het vier jaar enorm naar mijn zin gehad, maar ik was er wat uitgekeken op mijn situatie. Alles was ‘gewoon’ geworden, saai zelfs. Ik had nood aan een nieuwe uitdaging.

“Twee seizoenen geleden speelden we met Mechelen een oefenwedstrijd in Groningen, dat is me altijd als zeer positief bijgebleven. Leuke sfeer, mooi stadion en goed voetbal. Sindsdien ben ik deze club beginnen te volgen op Studio Sport en in de kranten.” Maar eigenlijk dateert zijn eerste kennismaking met Groningen van veel eerder. “Toen ik nog bij Deinze in tweede klasse voetbalde. We speelden op Dessel en na de wedstrijd kwam er iemand in een rolstoel op mij af … Hij bleek een scout van Groningen te zijn om te zeggen dat ze mij volgden. Toen al.”

Als een subtopper uit Nederland zo veel energie in je steekt, kan het haast niet anders of je voelt je als voetballer gecharmeerd. Jonas Ivens geeft grif toe dat een transfer het voorbije seizoen meer door zijn hoofd spookte dan goed voor hem was … en dan hij eigenlijk wilde. “De laatste maanden bij Mechelen voerde ik met Peter Maes verscheidene gesprekken over mijn toekomst. Maes wist ook dat ik op een transfer aasde en er misschien te veel mee bezig was. Hij zei dat ik gewoon mijn spel moest spelen. Ik wilde té goed doen en als het dan minder draait, blijft dat langer in je kopje hangen. Of je dat nu wilt of niet, het houdt je toch bezig als je weet dat je gevolgd wordt. Bovendien presteerde Groningen de laatste jaren heel goed. Dan begin je wel wat na te denken en een aantal zaken uit te pluizen. Zo had ik meerdere gesprekken met mijn vriendin om te polsen hoe zij tegenover een mogelijke verhuis naar Nederland zou staan. Dat bleek allemaal positief. Charlotte heeft haar job bij een baggerbedrijf in Antwerpen stopgezet, hoewel ze daar heel tevreden was. Samen met haar ben ik eens komen kijken in Groningen en het gevoel zat meteen goed. De mensen zijn vriendelijk, hulpvaardig en door hun gekende mondigheid is het ook helemaal niet moeilijk om eerste contacten te leggen. Ik woon hier zelfs liever dan in België, daar woonden we in Nieuwerkerken, nogal afgelegen, hier wonen we vlak bij de stad. Het feit dat ik al sinds september niet meer ben teruggekeerd naar België, zegt wellicht genoeg.”

Jonas Ivens moeten we niet à la façonBjörn Vleminckx tussen de Mechele spionkop verwachten voor een nostalgisch badje Malinwasfeer, al volgt hij zijn ex-ploegmakkers nog op de voet en belt hij regelmatig met goede vriend Maxime Biset en … Marc Brys. De nieuwe coach van KV Mechelen, inderdaad. Ivens maakte hem een half jaar mee bij tweedeklasser SK Deinze en hield daar goede contacten aan over. “Een uitstekende trainer waar ik enorm veel respect voor koester. Mechelen deed een goede zaak door hem in te halen als opvolger van Maes, en voor Maes was het ook een goed moment om te vertrekken. Ik denk dat hij, net als ik, toe was aan een nieuwe uitdaging. Ik kan me trouwens inbeelden dat sommige spelers misschien uitgekeken waren op zijn aanpak. Niet iedereen kan daarmee om. Ik had daar nooit problemen mee, ik wist dat hij enkel zo tekeerging om je scherp te houden. En dat die aanpak werkt, bewijst hij nu met succes in Lokeren.”

Voor na-ijver echter geen plaats in huize Ivens, hij gunt Mechelen de huidige hoogconjunctuur van harte. “Helaas is een wedstrijd bijwonen moeilijk gezien de afstand Groningen – Mechelen ( zo’n 370 kilometer, nvdr). Ik heb er vier mooie jaren beleefd en draag de club een warm hart toe, dat verdwijnt niet. Bovendien lopen daar mensen rond die zich honderd procent voor Mechelen geven. Ik hoop dat er snel een nieuw stadion komt, dat hebben ze nodig om verder te evolueren.” Een heikel thema, dat laatste. Volgens bepaalde bronnen was het aanslepen van het stadiondossier een van de redenen dat sterkhouders als Koen Persoons en Jonas Ivens hun contract niet verlengden bij Mechelen.

De ‘boeren’ uit het noorden

Dat een nieuw stadion voor een nieuw elan kan zorgen, bewees men nochtans in Groningen. FC Groningen was sinds de oprichting in 1971 decennialang een anonieme club in de Eredivisie, een beetje eenzaam toevend in de meest noordelijke hoek van Nederland. Tot er met het Euroborgstadion (22.579 zitplaatsen) in 2006 een hypermoderne voetbaltempel werd neergepoot. Sindsdien groeide Groningen uit tot een stabiele subtopper die elk jaar meedoet voor Europees voetbal en met vorig seizoen gemiddeld 21.800 toeschouwers per wedstrijd elke twee weken voor een nagenoeg vol huis speelt. Sepp De Roover, die zelf drie jaar voor Groningen uitkwam en deze zomer naar Lokeren verhuisde, omschrijft de club als ‘sympathiek’. Overal in Nederland wordt Groningen goed onthaald en als voetballer is het er aangenaam spelen. De Roover: “Door de geografische isolatie, helemaal in een uithoek van Nederland, heerst er een speciaal groepsgevoel. Zowel onder de spelers als onder de inwoners van de stad. Je bent meer op elkaar aangewezen.”

Dat de supporters door de rest van het land als ‘boeren’ beschimpt worden, deert de achterban niet. Integendeel, ze dragen het etiket met onverhulde fierheid. Zo volgden we zelf het competitieduel Groningen – Vitesse (4-1) en stelden daar vast hoe de supporters op groen-witte klompen rustig keuvelend naar het stadion schuifelden. Buiten vroor het min 15 graden en een kille duisternis had de witgesneeuwde paden overmeesterd. Ondanks de pijnlijke vrieskou zat Euroborg gezellig gevuld, de spionkop achter het doel van Luciano (ex-GBA en in Groningen volgens de fanshop uitgegroeid tot populairste speler van de club) hief op tijd en stond zelf de term ‘boeren’ aan als ondersteunende canon. Die aparte teamspirit is er in Groningen zeker en vast.

Anders leren voetballen

Met welke club in België kan je FC Groningen vergelijken? “Moeilijke vraag,” vindt Ivens, “maar Genk is de eerste naam die me te binnen schiet.” De Limburgers voetbalden wel al een trofeeënkast bijeen, Groningen vooralsnog niet. Van een titel spreken ze er ook bijlange na niet, ondanks de goede positie halverwege het seizoen. “We zijn nog máár halverwege,” spreekt de typische nuchterheid van trainer Pieter Huistra, “de ambitie blijft het bereiken van de play-offs. Groningen is een goeie subtopper, als we kunnen meestrijden voor rechtstreeks Europees voetbal, zijn we tevreden.”

Dat heet dan de druk afhouden, want wie bovenaan staat en in de toppers al behoorlijk wist te scoren – gelijke spelen tegen Ajax en PSV, winst tegen AZ, verlies tegen Twente – mag hogere ambities koesteren. Of niet? Jonas Ivens tempert: “Tegen echte topploegen als Ajax en PSV merk je toch dat zij het ritme bepalen. Wanneer ze op de gas gaan staan en wanneer niet. Daar ligt het verschil met ons. FC Twente maakte de sterkste indruk op mij: heel goed georganiseerd en voorin met Nacer Chadli, BryanRuiz en Luukde Jong genoeg talent om iets te forceren.

“Die Chadli is een heel goede. Snel, onberekenbaar – zeker wanneer hij vanop zijn linkerflank opereert – en vrij compleet. Hij kan naar binnen komen, maar evengoed buiten om en met links voorzetten. Voor zijn leeftijd staat hij al ver. Aan zijn verdedigend spel moet hij nog werken. Chadli zou een aanwinst zijn voor de Rode Duivels. En voorts staat Jan Vertonghen hier ook hoog aangeschreven. De verwachting in Nederland is dat hij na dit seizoen Ajax verlaat voor een topcompetitie, hij is daar klaar voor.”

Nederland, dat in het Europese voetbal toch nog steeds dat tikkeltje meer vitrine is dan België, als opstapje naar hoger. Een parcours dat ook Jonas Ivens voor ogen heeft, al wil hij dat niet met zoveel woorden zeggen. “Uiteraard droom ik van Engeland, maar anderzijds ben ik zeer realistisch. Ik zit nu met plezier bij Groningen en het eerste doel is hier een goed seizoen draaien en elke dag beter worden. Ik moet werken aan mijn uitvoetballen, meer lef in mijn spel leggen, zoals de trainer het vraagt.

“Verdedigers worden in Nederland anders beoordeeld dan in België. Als je hier je defensieve taken uitvoert zoals het hoort, krijg je een lagere quotering in de krant dan in België: ze verwachten hier van een verdediger dat hij ook voetballend een meerwaarde biedt. Dat cliché van het meer technische Nederlandse voetbal klopt wel, op training ligt de nadruk op strakke passing en balaanname. Alles gebeurt met de bal, sinds ik hier ben zijn we bijvoorbeeld nog geen enkele keer in het bos gaan lopen. Voor mijn eigen ontwikkeling als voetballer is dat natuurlijk ideaal, ik leer nu anders voetballen – met veel ruimte in de rug – en dat kan op termijn enkel lonen.”

En wie weet, als Groningen zo blijft presteren, meedoet voor de titel en Ivens een echte leider wordt in de defensie; wie weet volgt dan ooit een eerste selectie voor de Rode Duivels. Ivens glimlacht: “Daar denk ik niet aan. Op mijn positie lopen er gewoon te veel goede spelers die bij grote clubs in het buitenland spelen, ik weet niet of ik dat niveau ooit haal.”

DOOR MATTHIAS STOCKMANS – BEELDEN: PROSHOTS

“We zochten een speler met een voorbeeldfunctie, iemand die elke dag hard wil werken om beter te worden. Jonas is zo iemand.” Pieter Huistra “Ik geef toe dat Groningen vorig seizoen al te veel in mijn hoofd speelde. Met Peter Maes voerde ik daar verscheidene gesprekken over, hij wist ook dat ik op een transfer aasde.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content