Hoe is het om als vriendin van een voetballer door het leven te gaan ?

In het begin is het wel even wennen, maar ondertussen ben ik het goed gewoon. Toen wij begonnen te verkeren, was ik 19 en de meeste mensen van mijn leeftijd gingen nog veel uit. Voor mij kon dat niet meer omdat Steven voetballer was, maar ik moet zeggen dat ik dat niet echt gemist heb. Het voetbal staat wel centraal in je relatie, want wanneer hij moet voetballen, moet hij ook vroeg gaan slapen en wanneer er in het weekend iets te doen is bij vrienden, moet ik er alleen naartoe. Tja, elk beroep heeft zijn voor- en nadelen, hé.

Waar ben jij overdag zoal mee bezig ?

Momenteel natuurlijk vooral met de kindjes. Verder ben ik kok in een ziekenhuis en heb ik een eigen traiteurzaak. De job in het ziekenhuis heb ik even stopgezet wegens de tweeling. In mijn vrije tijd doe ik een beetje aan sport, surf ik af en toe op het internet en ga ik ook wel eens graag winkelen.

Hou je zelf van voetbal ?

Ja, maar enkel wanneer Steven meespeelt. Wanneer hij bijvoorbeeld vervangen wordt, ga ik meestal naar de kantine. Ik ben natuurlijk wel een beetje op de hoogte en lees ook wel de sportkrant, maar ik ben zeker geen voetbalkenner. Ik weet nog altijd niet wat buitenspel inhoudt.

Welke huishoudelijke taken neemt Steven op zich ?

Eigenlijk zijn bijna alle huishoudelijke taken voor mij. Enkel de tuin neemt Steven voor zijn rekening en hij helpt heel goed bij de verzorging van de kindjes. Koken doe ik natuurlijk : ik ben immers kok van beroep. ( Steven lacht : “Als ik zou koken, zou het toch nooit goed zijn”).

Wat is Steven zijn beste eigenschap ?

Hij is vooral lief en humoristisch. Soms is hij wel een beetje een pestkop, maar het blijft altijd leuk.

En zijn slechtste ?

Dat hij enorm kan dromen en altijd met zijn gedachten ergens anders zit. Soms is dat echt vervelend. Wanneer ik tegen hem bezig ben, hoort hij mij vaak maar half. Hij zet soms ook lege flessen terug in de koelkast, laat zijn sleutels een hele nacht in het contact van zijn wagen zitten… Hij is zelfs een keer een kindje vergeten in de auto… ( lacht). Hij is dus enorm afwezig.

Waarvan kan je echt genieten ?

Van een keer iets alleen te doen met Steven. Ik zie mijn kindjes doodgraag, maar kan er toch eens van genieten om alleen met Steven eens iets te gaan eten of eens naar de cinema te gaan. Even complete rust !

Wat is je grootste angst ?

Dat er ooit iets zou gebeuren met de kindjes of met Steven. Nu ziet de tweeling er heel gezond uit, maar ik denk er soms toch wel eens over na… Stel dat ze op een dag zeggen dat ze iets mankeren. Ik mag er niet aan denken.

Is Steven romantisch ?

Als hij wil, kan hij wel romantisch zijn, maar ondertussen is het toch al wel lang geleden ( kijkt eens naar Steven). Het meest romantische wat hij ooit voor mij gedaan heeft, was wanneer hij op mijn verjaardag met mij geheel onverwachts naar een appartementje aan de zee reed en daar alles al klaarstond voor een romantische avond.

Hecht Steven ook veel belang aan zijn uiterlijk ?

Ja, hij is wel een beetje ijdel, hoor. Hij kijkt zeker tien keer per dag in de spiegel ( lacht). ( Steven : “Dat is echt wel overdreven”.) Oké, maar hij heeft toch wel graag mooie kleding aan, zijn haar moet in order zijn… ( lacht) ( Steven : “Ik zie er gewoon graag goed uit, dat is alles.”)

Hoe zie je jullie toekomst ?

Ik zou zeggen : nog veel kindjes, maar ja… ( lacht). Ik hoop gewoon dat we gelukkig en gezond mogen blijven. Dat de kinderen zorgeloos kunnen opgroeien en dat we hen alles kunnen geven wat wij zelf ook gekregen hebben.

door Ilse Peleman