Schieten, schermen, zwemmen, lopen en paardrijden – en de juiste looks: Elodie Clouvel zou een gedroomde Bondgirl zijn. Maar ze is gewoon atlete, wel eentje die van sport veranderde om aan de Spelen te kunnen deelnemen.
De Française Elodie Clouvel werd geboren op 14 januari 1989 in Saint-Priest-en-Jarez, een dorpje in de regio Rhône-Alpes. Haar sportiviteit kreeg ze met de moedermelk mee binnen, want haar mama Annick was kampioene van Frankrijk op de 10.000 meter in 1991, op de halve marathon in 1993 en op de marathon in 1998. Die laatste prestatie maakte Elodie nog heel bewust mee. Ook haar vader Pascal Clouvel was een getalenteerd loper, hij werd Frans kampioen op de 5000 meter in 1989. Dat Elodie dus ook een snelle is, mag niet verbazen, wel dat ze dat aanvankelijk niet op het droge demonstreert: ze legt zich voornamelijk toe op de zwemsport.
Elodie debuteert in de Franse beloftepool van Font-Romeu-Odeillo-Via en sluit zich vervolgens aan bij de club van Canet-en-Roussillon, die gecoacht wordt door Philippe Lucas, de trainer die beroemd werd door de resultaten die hij behaalde met Laure Manaudou. Elodie werkt hard met het oog op de Olympische Spelen van 2008 in Peking, maar ze slaagt er niet in zich te kwalificeren. De ontgoocheling is immens en ze neemt een harde beslissing: ze kapt met zwemmen om zich toe te leggen op de moderne vijfkamp of pentatlon.
Enfin, helemaal met zwemmen kappen doet ze natuurlijk niet, want de 200 meter vrije slag is een van de onderdelen van de moderne pentatlon. Daarin blinkt ze vanzelfsprekend uit, maar de andere disciplines vergen een lange leerperiode. Het omgaan met de paarden bijvoorbeeld, die tijdens een wedstrijd per loting worden toegewezen. “Ik was bang van die dieren”, zegt Elodie. “Het heeft me twee jaar gekost vooraleer ik me op mijn gemak voelde bij het paardrijden. Het schermen, daarvan voelde ik wel meteen dat ik het in me had. En het pistoolschieten, dat is vooral een mentale kwestie.”
Haar prestaties gaan met rasse schreden vooruit en in 2010 wordt ze derde op de Franse kampioenschappen en op het WK voor junioren. Ook op het EK voor ploegen pakt ze brons. Het jaar erop wordt ze Frans kampioene en eindigt ze als derde op het WK.
Ook op de voorbije OS in Londen mikte ze op het podium, maar daar ging ze compleet de mist in. Ze eindigde er pas als 31e, op ruime afstand van de Litouwse winnares Laura Asadauskaite.
door jules monnier
