Elyaniv Barda stapt gekortwiekt door het leven. In Israël deed hij het elke zomer. Sinds hij in België is, is het de eerste keer. Zoek er vooral geen statement achter, zegt hij: “Ik ben nog altijd dezelfde persoon. Het is maar mijn haar.” Met invalbeurten van een kwartier werkt de Israeliër ondertussen aan zijn terugkeer. Eerst tegen Beerschot, zondag in Kortrijk en tussendoor in de Europa League tegen Sporting CP. Tegen de Portugezen hees hij zich met het winnende doelpunt voor het eerst sinds lang nog eens op het voorplan. Uitbundige vreugdetaferelen gingen daar niet mee gepaard. “Ik wás blij, maar ik heb geleerd uit mijn ervaringen. Stel dat ik morgen opnieuw uitval, levert het toch maar frustratie op. Daarom wilde ik niet té blij zijn. Ik wil eerst weer succesvol zijn over een lange periode. Dus verkies ik ingetogen te blijven en hard te werken. Dit doelpunt is maar een begin. Ik zit in volle opbouw.”
Barda viel uit begin augustus in Kazachstan waar RC Genk zich ten koste van Aktobe plaatste voor de groepsfase van de Europa League. Eind september keerde hij een eerste keer terug, maar dat was te vroeg, en weer stond hij aan de kant. Ook vorig seizoen viel de bijna 31-jarige aanvaller vaak naast de basis. De play-offs miste hij helemaal. “Maar als ik kijk naar de kwaliteit van mijn prestaties de keren dat ik speelde, was het telkens goed. Zelfs dit seizoen. Ik stond één keer in de basis, tegen OHL. En zelfs daar leverde ik een assist voor Christian Benteke. Mijn efficiëntie is dus goed. Alleen moet ik dat weer over een langere periode kunnen doen. Dat is de reden waarom ik niet als een gek rondliep na mijn doelpunt. Na Aktobe was ik gefrustreerd. Ik had pas mijn plek heroverd, speelde goed tegen Leuven, was zéér goed bezig in een ongewone rol tegen Aktobe en dan – boem – viel ik uit.”
Sindsdien doet de ploeg het niet onaardig. Hij beleeft het als een buitenstaander. “Als je niet speelt, voel je je geen deel uitmaken van het succes. Daar moet je eerlijk in zijn.” Het contact met coach Mario Been is beperkt. “Neen, we hebben nog niet gesproken. Niet één keer zelfs. Zolang de ploeg het goed doet en ik niet beschikbaar was voor hem, waarom zouden we dan praten? Ik ben geen man van woorden. Kijk, dit is mijn zesde jaar in Genk. In die tijd heb ik op vier of vijf posities gespeeld. En mijn snelheid is er nog steeds, dat is belangrijk. In elke goede ploeg is er altijd plaats voor nog een goede speler. Ik zal hard blijven werken. En als ik mijn kans krijg, zal ik ze grijpen.”
Zijn contract loopt af dit seizoen. “Genk is voor mij meer dan een voetbalclub, het is mijn thuis geworden. Mijn kinderen gaan hier naar school, ze spreken de taal, ik ben het hier gewoon en hou van de mensen hier. Genk wil snel met mij praten. Ideaal voor mij zou zijn dat ik kan blijven, maar niet alles ligt in mijn handen. Ik wil ook niemand pushen. Zij hebben tijd, ik heb tijd. Ik heb altijd gezegd dat ik op Genk zou wachten, maar ik kan natuurlijk niet eeuwig wachten.”
Over een akkoord met Lokeren voor drie en een half seizoen zegt hij niets te weten. Beerschot noemt hij een gerucht, voor een terugkeer naar zijn thuisland is het te vroeg. “Toen ik naar Genk kwam zes jaar geleden, had ik nooit kunnen denken wat ik hier allemaal zou bereiken. Zestig doelpunten gemaakt, landstitel en beker gewonnen, Champions League gespeeld, Europa League nu. Had je me zes jaar geleden naar mijn ambities gevraagd, had ik je dit nooit durven te noemen. Ik denk dat ik veel heb gegeven aan deze club, zoals deze club mij ook veel heeft gegeven. Daar ben ik ze dankbaar voor. Daarom ook blijft ze mijn eerste keus. Natuurlijk kan ik mijn kinderen meenemen naar het buitenland, niets is onmogelijk, maar ik hou van het Belgische voetbal. Er waren Engelse en Duitse clubs geïnteresseerd, maar dat werd nooit concreet. Ik wacht dus af en ondertussen probeer ik fit te blijven. Meer kan ik niet doen. You cannot get crazy after one goal en praten over een transfer. Natuurlijk zit het in mijn hoofd, maar daar probeer ik het naar het achterplan te duwen. Ik moet me op het voetbal concentreren nu. Anders vind ik nooit een club. En wie weet verwezenlijken we nog iets moois met Genk dit jaar.”
door Jan Hauspie
“Ideaal zou zijn dat ik bij Genk kan blijven.”
