Even leefde de vrees bij Guillaume Gillet dat Anderlecht op zijn belofte zou terugkomen wegens de dubbele beenbreuk die Anthony Vanden Borre opliep tijdens het WK in Brazilië. De rechtsachter mist de nieuwe competitiestart, Gillet was zijn back-up. “Toen men mij het verschrikkelijke nieuws sms’te, dacht ik eerst aan een grap. Ik was al in contact met enkele clubs, aan wie ik had gezegd dat ik zeker weg mocht. Even flitste het door mijn hoofd: stel dat ze me niet meer laten gaan?”

De vrees bleek ongegrond. “Anderlecht is een klasseclub. Het is altijd heel correct met mij geweest, net als de coach. Besnik had me in ons gesprek tijdens de play-offs gevraagd het seizoen op een correcte manier te beëindigen en nog het maximum te geven wanneer ik mocht invallen. Als er zich daarna een interessante mogelijkheid zou aandienen, mocht ik vertrekken. Van de directie kreeg ik dezelfde belofte. Toen ik het nieuws over Anthony vernam, heb ik Besnik op de man af gevraagd of dat iets veranderde. Hij herhaalde me zijn belofte en zei me dat Anthony’s blessure niet mijn probleem was. De club zou wel een oplossing vinden. Mochten ze me hebben willen houden, zou ik het daar bijzonder moeilijk mee hebben gehad. In mijn hoofd had ik de knop al omgedraaid.”

Zijn eigen niet-selectie voor het WK was eerder aangekomen als een mokerslag. “Als je er de hele campagne bij bent geweest, gespeeld hebt zelfs en een belangrijk doelpunt gemaakt (in het eerste kwalificatieduel tegen Kroatië, nvdr), is dat normaal. Helemaal onverwacht kwam het natuurlijk niet. Ik merkte al een tijdje dat mijn naam niet meer viel in de media, alsof ik niet meer bestond. Er waren andere spelers die ook niet speelden in hun club of die nog geen seconde bij de nationale ploeg hadden gezeten, maar die toch mee mochten. Als dat terecht wordt gevonden, is het maar zo. Ik ben steeds blijven hopen, maar ergens voelde ik wel dat ik er niet bij zou zijn.”

Zo peilloos diep was zijn ontgoocheling dat het WK hem lang geen bal kon schelen. “Ik ben op vakantie vertrokken naar Spanje. Dat heeft veel deugd gedaan. Op ons appartement daar hadden we niet eens televisie. De eerste drie wedstrijden van België heb ik niet gezien. Ik bleef wel op de hoogte van de resultaten. Pas vanaf de achtste finales tegen de Verenigde Staten ben ik beginnen te kijken. Geweldige wedstrijd. Ik heb de bondscoach zelfs een sms met felicitaties gestuurd.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content