EX-VOETBALLER EN BELGACOMANALIST WIM DE CONINCK EN RADIOJOURNALIST PETER VANDENBEMPT LATEN AFWISSELEND HUN LICHT SCHIJNEN OP DE VOETBALACTUALITEIT.
+ RC Genk is het duidelijkst herkenbaar
Vorig seizoen rond deze tijd zei ik al dat Genk het beste voetbal speelde. Daar kreeg ik toen nogal wat reacties op, omdat het nog vroeg was en Genk geen titelkandidaat. Ze zijn nu verzwakt door het vertrek van Courtois, maar je ziet dat die ploeg nu alweer het verste staat. Duidelijk herkenbaar, elkaar goed aanvullend, heel mooie goals, al na één helft was het duidelijk dat Frank Vercauteren weer goed heeft gewerkt. De kern oogt klein, maar daar lijken ze wat aan te doen. Aanvallend hebben ze nog steeds een geweldige weelde. Ze kunnen zich nog de luxe permitteren om Jelle Vossen nog even te laten rusten en van Ogunjimi hebben we ook nog het beste niet gezien omdat hij een blessure had tijdens de voorbereiding. Je hebt het gevoel dat heel wat jongens nog een nieuwe stap kunnen zetten, al valt af te wachten of ze na hun deadline van 27 augustus niet verzwakt gaan worden. Wat gebeurt met Vossen en De Bruyne, rond wie het stil lijkt, maar die heel belangrijk voor ze is? Maar vorig jaar was het al een machine en nu, met wat meer ervaring, belooft het ook weer. De meest herkenbare van alle Belgische ploegen, klasse van Vercauteren.
Bram Verbist was onklopbaar
Je ziet het nog weinig, keepers die zeer veel werk hebben. Ook in België. Verbist stond met Cercle zaterdag in Gent in een schiettent en pareerde alles, veel op reflexen. Onklopbaar moet hij zich hebben gewaand. Het is iemand die ik het geweldig gun, omdat hij al zo veel meemaakte maar altijd dezelfde bleef en verder werkte. Positief, open, eerlijk. Op zijn veertiende al bij de reserven van Gent, wat niet mocht, maar bon, het gebeurde toch. Altijd wat liegend over zijn centimeters, wat kleine keepers allemaal doen, om toch maar aan die 1m80 te komen. Dan naar Ajax, weggehoond bij Beerschot, vervolgens naar vierde klasse bij Aalst, opgevist bij Cercle, daar op de bank voor Coppens en nu weer terug. Contract verlengd, toch ook een teken van vertrouwen.
Marc Brys doet moeite
Twee fases vielen me op in het duel KV Mechelen-STVV. In de eerste helft een corner. Iedereen bij STVV was gefixeerd op Destorme, die vorig jaar op spelhervattingen een paar keer goed vrij kwam, maar het was De Witte die centraal helemaal alleen stond. Hij schoot over. Scoren lukte wel na de rust, opnieuw na een vrije trap. Pandza kon weglopen van zijn man omdat zijn bewaker werd afgeblokt. Geloof me, daar kruipt heel veel werk in, om dat voor te bereiden.
– Anderlecht maakt fouten tegen abc
De gelatenheid, of liever het gemak, waarmee Ariël Jacobs ogenschijnlijk op de nederlaag reageerde, was opvallend. Naar buiten uit toonde hij zich zelfs tevreden over de prestatie, maar dat kon hij helemaal niet geweest zijn. Oké, geen Deschacht, Legear of Biglia in Leuven, en dan is het duidelijk dat Anderlecht geen leiders heeft. Niemand neemt het voortouw, niemand stuurt bij. Lukaku is wat kilo’s kwijt, in principe zou hij nog iets meer wendbaar moeten zijn. Het kwam er evenwel ook niet uit, ik had van hem meer verwacht. Maar het gaat verder. Marecek is jong maar heeft toch al wel wat internationale ervaring en wat jaartjes in die kern, maar hem zie je een onnodige fout maken aan de zijkant, wat de eerste tegengoal inleidt. Suárez reageerde in het aanvallende vak zijn frustratie af, het onnodige rood dat je pakt … dat zijn allemaal fouten tegen het abc van het voetbal. Ik vind dat verontrustend. Van Samuel verwachten ze veel, maar die kan het gebrek aan ritme niet verbergen. De manier waarop hij bij de tweede goal Amoah liet lopen, van hem wegliep, vond ik schrijnend. Anderlecht verloor van een zeer matig Leuven en dat zegt toch wel iets.
AA Gent mist een afwerker
Ze hadden ook in de kolom van ‘plus’ kunnen staan, maar paal en doelman verhinderden dat. Zeer herkenbaar Sollied, veel volk voor doel, heel veel kansen, maar daar waar Sollied vroeger vaak zo’n onbekende, soms niet al te fijne afwerker in zijn ploegen had – type Aarst, Lange – lijkt dat nu bij Gent te ontbreken. Niet te missen kansen werden toch gemist. Twaalf matchen op rij al won Gent niet meer. Het publiek zal er zaterdag zeer hebben genoten, maar ook gefrustreerd naar huis zijn gegaan. Maar Gent gaat dit jaar meedoen, dat systeem werkt aanvallend, dat zag je al. Ze hebben ook aanvallend potentieel, misschien zelfs iets te veel, met Conté en Mboyo nog op de bank en Soumahoro geblesseerd. Als die weer fit is, kunnen er voorzetten komen, want die ontbraken wel.
Play-off 1-deelnemers hadden het moeilijk
Slechts twee van de zes die vorig seizoen in play-off 1 zaten – en die ik er nu ook weer in zie – konden vorig weekend hun wedstrijd winnen. Dat zegt veel over de mentaliteit van de zogenaamde kleine ploegen, die het in deze fase op karakter de grote moeilijk kunnen maken. Standard kon ook niet winnen en zowel Lokeren als Gent is in principe een ploeg met een thuisreputatie. Al zag ik in Lokeren wel een Waregem waar muziek in zit.
OPGETEKEND DOOR PETER T’KINT
