IN DEZE RUBRIEK DIEPT JACQUES SYS ANEKDOTES OP UIT DE KELDER VAN ZIJN GEHEUGEN. VANDAAG: BARRY HUGHES

Tegenwoordig word je haast dagelijks om de oren geslagen met voetbalwedstrijden op televisie, maar er is een tijd geweest dat dit heel anders was. Vaak werd pas in laatste instantie beslist of een match al dan niet op de buis kwam, om zeker te zijn dat er voldoende mensen naar het stadion zouden gaan. Dat gebeurde bijvoorbeeld voor de meest memorabele bekerfinale uit de geschiedenis, die tussen Anderlecht en Club Brugge, in 1977. Op een bloedhete zondagnamiddag won blauw-zwart op de Heizel met 4-3, de legendarische trainer Ernst Happel ging achteraf voor de eerste en enige keer in zijn carrière op de schouders van de spelers.

Competitiematchen op televisie waren al helemaal een rariteit. Tijdens het seizoen 1988/89 werd de Antwerpse derby rechtstreeks uitgezonden, Beerschot tegen Antwerp. Het Kiel was niet eens voor de helft gevuld, maar de toeschouwers zagen wel een zinderend spektakelstuk: 5-1 voor Beerschot. Langs de lijn werd er ook een opmerkelijk duel uitgevochten. Aan de ene kant de kleurrijke Barry Hughes bij Beerschot, aan de andere kant de extreem statige George Kessler. Beiden hadden een hekel aan elkaar. Dat vond zijn oorsprong in de dag dat Hughes als trainer van Haarlem eens op een rolfluitje blies en treiterend in de richting van Kessler wees, op dat moment aan de slag bij AZ. Die gaf geen krimp. Dat incident, herhaaldelijk op televisie getoond, kaderde in het verleden: Kessler liet Hughes ooit zakken toen die een trainersdiploma moest behalen. Ook daarom genoot Barry Hughes zo van die 5-1-zege, bij iedere goal trilde hij mee in de dug-out, te midden van een uitzinnige menigte die hem een minutenlange staande ovatie gaf.

Barry Hughes is maar één jaar bij Beerschot geweest, de laatste club in zijn trainerscarrière, die hij medio 1989, straks 25 jaar geleden, beëindigde. De in Wales geboren maar al lang in Nederland werkende Hughes was een markant figuur, ook al door zijn kale knikker en zijn met een Engels accent doorspekte Nederlands. Met zijn overrompelende persoonlijkheid had hij heel Nederland ingepakt. Hij was entertainer, zanger en spreker, hij presenteerde een televisieprogramma en paste met zijn humor en sarcasme goed bij de Antwerpse mentaliteit.

Soms werd Barry Hughes meer als een clown aangezien dan als een trainer, al was hij wel degelijk een vakman. Hughes ontdekte bij Haarlem Ruud Gullit en hij frappeerde bij Beerschot door zijn trainingsmethodiek: hij betrok de bal bij al zijn oefeningen, kaatsen, inspelen, het balgevoel stond bij hem voorop. Onder Hughes leefde Simon Tahamata helemaal op nadat er het seizoen daarvoor nog een spandoek hing met als opschrift: ‘Sst, Simon slaapt’. Routiniers als Willy Wellens en Jos Daerden zeiden nog nooit zo hard te hebben getraind als onder Hughes, die twee totaal verschillende gedaanten kon aannemen. Het ene moment kwamen spelers niet bij van het lachen na alweer een grap, het andere moment stuurde hij een speler die zich niet inzette naar huis. Hij was enorm fanatiek en deed op training soms mee in wedstrijdjes. Dan liet hij net zolang spelen tot zijn ploegje won.

Na zijn komst bij Beerschot werd Barry Hughes als een mirakelman aangezien, maar naarmate het seizoen vorderde, werden de resultaten minder. Toch hoorde je amper een onvertogen woord over de Welshman. Ook dan niet als Beerschot in degradatiegevaar kwam. Tijdens de laatste competitiewedstrijd verloor Beerschot met 6-1 op FC Liège, maar bleef, als zestiende, toch in eerste klasse omdat RWDM een 4-3-nederlaag leed op Club Brugge. De Brusselaars zakten, samen met RC Genk. Niettemin zaten de Beerschotspelers na die 6-1 in zak en as in de bus. Hughes zag de lijkbiddersgezichten. Hij nam de microfoon en zong een van zijn carnavalshits. ‘Ik wil op mijn kop een kamerbreed tapijt’, schalde het door de microfoon en heel uitgelaten was de sfeer toen het gezelschap weer in Antwerpen arriveerde.

Op het einde van dat seizoen nam Beerschot afscheid van Barry Hughes.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content