Je zat vanaf je veertiende in het opleidingscentrum van Nice. Dat moet niet makkelijk zijn geweest ?

Inderdaad niet. Ik zat op 1200 kilometer van mijn ouders. Dat was een serieuze aanpassing, maar het heeft mijn karakter gehard. Al snel zag ik in hoe belangrijk een groep is om te kunnen slagen. Wij steunden elkaar en zo overwonnen we de moeilijke momenten. Een hecht blok kan bergen verzetten. Zonder een groep sta je nergens.

Wat is je grote droom ?

Ik zou graag in Spanje spelen, maar ik denk dat het bij een droom blijft. De Zuid-Amerikaanse spelwijze ligt me wel. In Spanje is het spel ook niet zo gesloten als in Italië. Ik zie mezelf nog niet in Engeland spelen, zelfs al woont Isabelle dan dichter bij haar zus. Haar zus woont al vier jaar in Schotland en heeft het daar naar haar zin.

Zijn er, vind je, opmerkelijke verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië ?

Vlaanderen lijkt veel welvarender en Isabelle heeft een zwak voor Brugge. In Wallonië vind je vooral arbeiders, zeker in Bergen. Ik heb daar helemaal geen problemen mee. Ik stam uit een arbeidersfamilie en wil hen niet ontgoochelen. Je moet je truitje nat maken voor de club van je hart.

Heb je die lange haren altijd al gehad ?

Ja, enkel bij Gent heb ik ze afgeknipt. Dat was op een moment dat het een beetje minder ging. Het was psychologisch, want ik voelde mij niet goed in m’n vel. Ik knip mijn haren om de drie, vier jaar. Ik zie me nog niet zonder die haardos, zelfs al draag ik een maatpak.

Je bent een wijnliefhebber.

Ja, dat heb ik van mijn vader. Ik hou van rode wijn. Ik heb zelf een kleine wijnkelder aangelegd. Zondags durf ik wel eens in de kelder te duiken en een flesje te kraken. Zeg nu zelf, wat is er nu beter dan een goede fles wijn bij een heerlijke maaltijd ? Vooral château Margot et Pommerol vind ik wel te pruimen. Isabelle is een echte keukenprinses. Enkele weken geleden heeft ze nog tagliatelle met St.-Jacobsschelpen en zalm klaargemaakt. Om je vingers van af te likken. Als ze geen zin heeft om te koken, gaan we uit eten. Later willen we misschien een taverne of een restaurant openen. Daarvoor zouden we een kleine boerderij willen restaureren. We zijn er nog niet uit of we ons in Frankrijk of België vestigen. Eigenlijk ken ik België beter dan mijn vaderland.

Ben je een doe-het-zelver ?

Neen, ik deel veeleer de orders uit ! Wanneer ik een probleempje heb, bel ik mijn schoonvader. De kindermeubels heb ik zelf in elkaar gezet, zo zien ze dat papa ook iets kan. Voor de rest doe ik weinig in huis. Ik ruim de tafel af, zet koffie en hou mij met de kinderen bezig.

Hobby’s ?

De kinderen eisen het grootste deel van mijn vrije tijd op. Daarnaast ga ik ook graag winkelen, al heb ik daar nu minder tijd voor. In het begin van de week kom ik laat thuis en vanaf woensdag bereid ik de wedstrijden voor. Ik hou ook van muziek. Net als mijn dochters zing ik graag. Vooral Spaanse en Franse liedjes, omdat ik de teksten versta en ze makkelijk kan meezingen.

De stad of de natuur ?

Ik verkies de natuur en de bergen boven de zee. Deze winter ben ik voor het eerst op skivakantie geweest. Ik kon nog niet skiën, maar toch heb ik ervan genoten. Het landschap, de sfeer, het vallen, het opstaan. Toch zou ik er geen heel jaar kunnen doorbrengen. Ik heb de stad ook nodig. Als ik moest kiezen tussen Noord- en Zuid-Frankrijk, gaat mijn voorkeur toch uit naar de nordisten. De zuiderlingen mogen dan wel warmbloedig zijn, ze zijn iets te chauvinistisch. De Belgische mentaliteit leunt sterk aan bij die van Noord-Frankrijk.

Wat zijn de sterke en de zwakke punten van Isabelle ?

Ik hou vooral van haar vriendelijkheid. Zij is gewoon perfect. We begrijpen elkaar in één oogwenk. Ze is een schitterende moeder, misschien soms wel te goed. Ze steunt me in de moeilijke momenten, maar geeft me ook genoeg vrijheid. Isabelle is te goed voor de anderen. Als iemand problemen heeft, staat ze onmiddellijk klaar.