Na twee moeilijke jaren besliste het Charleroibestuur om met de grove borstel door de spelerskern te gaan. De moeilijke jongens werden verkocht en de kliekjes werden uit elkaar gerukt. Het discours is er realistischer op geworden. Meer nog, er is sprake van een charmeoffensief richting supporters en zelfs richting de media. Ook de te volgen sportieve lijn werd hertekend. Goede intenties zijn er dus duidelijk. Maar Charleroi mikt nog steeds op onervaren jongeren. En het is net dat gebrek aan ervaring dat hen zuur zou kunnen opbreken. Met het vertrek van Majid Oulmers en Badou Kérézijn de Zebra’s twee ervaren rotten kwijt en wat erger is: er zijn (nog) geen waardige vervangers. De beste transfer is die van Jacky Mathijssen.
ï VERDEDIGING
Wat de doelmannen betreft is het duidelijk: Sébastien Chabbert zag zich vorig seizoen vervangen door Cyprien Baguette en dus vertrok hij naar … AS Monaco. Het is nu aan Baguette om dit seizoen te bevestigen. Met de onervaren jongeren Kevin Dewolf en Nicolas Hatefi als reservedoelmannen heeft hij eigenlijk zo goed als geen concurrentie. In de verdediging is het vooralsnog zoeken naar een evenwicht. Vast staat wel dat de defensie rond de Franse kapitein Maxime Brillault zal worden gebouwd. Na het vertrek van Kéré en David Vandenbroeck is de plaats van tweede centrale verdediger nog niet ingevuld. Mathijssen experimenteerde in de voorbereidingswedstrijden met Mohamed Chakouri, de man van wie gewoontegetrouw veel verwacht wordt bij Charleroi. Op de linksachter heeft de coach de keuze tussen de pas gerevalideerde Massimo Moia en de talentvolle Grégory Lazitch. Ook op de rechtsachter lijkt het snor te zitten. Met de Israëliër Eitan Tibi denken ze bij Charleroi de nieuwe Defays gevonden te hebben. Veel wisselmogelijkheden heeft Mathijssen niet. Op de bank zitten alleen de verdedigers Naïm Aarab en Zakari Diallo.
ï MIDDENVELD
Op het middenveld is de weelde zo mogelijk nog minder groot – wat niet meer dan logisch is als je vier basisspelers laat vertrekken. Grégory Christ en Majid Oulmers zochten andere oorden op, Adlène Guédioura is definitief getransfereerd en Geoffrey Mujangi Bia werd uitgeleend. Ederson Tormena, daarentegen, is nu definitief eigendom van Charleroi en zou moeten uitgroeien tot hét scharniergewricht tussen verdediging en middenveld. Hij zal geflankeerd worden door Peter Franquart, die nog een jaar langer op huurbasis wordt overgenomen van Lille. Alessandro Cordaro, Hervé Kage en Onur Kaya – een Belgische Turk die na vijf jaar Vitesse zijn geluk in Charleroi komt beproeven – zullen voor de offensieve inbreng vanaf het middenveld moeten zorgen. Hun technische kwaliteiten zouden het verschil kunnen en ook wel moeten maken.
ï AANVAL
De aanvalslinie ontsnapte evenmin aan de grote schoonmaak. Mouhssine Iajour, Mboyo Peléen Habib Habibou zijn er niet meer bij, maar gezien hun prestaties van het voorbije seizoen zal alleen Habibou gemist worden. Er lijkt geen weg naast Cyril Théréau te zijn. Hij vond vorig seizoen zijn torinstinct wel terug, maar hij zal dit jaar beter geruggensteund moeten worden. Voor die steun rekent Mathijssen op Orlando, die na een uitleenbeurt terug ’thuis’ is, en Adekanmi Olufade, afgedankt bij AA Gent. Maar ook de twee nieuwe jongens, John Tshibumbu (een Congolees van Cannes) en Moussa Gueye (een Senegalees van Bergen) zullen hun kans krijgen.
ï CONCLUSIE
Voorlopig lijkt de revolutie als enige resultaat te hebben dat de spelerskern iets minder kwaliteit herbergt dan de vorige seizoenen. Vooral het gebrek aan ervaring lijkt een probleem te zullen worden. Tenzij Mogi Bayat nog iets uit zijn hoge hoed tovert, zal het aan Mathijssen zijn om minstens even goed te doen als tijdens zijn eerste passage bij de Zebra’s.
DOOR STÉPHANE VANDE VELDE
