Cephas Chimedza (21), vorig seizoen gevlucht uit Germinal Beerschot, illustreert bij STVV meteen het talent hem toegedicht. De warmte van Staaien ligt de Zimbabwaan.

Even terug naar de winterstop afgelopen seizoen. Cephas Chimedza, op dat moment op de loonlijst van Germinal Beerschot, keert verteerd door heimwee terug naar zijn heimat. Opmerkelijk, want de polyvalente Chimedza, geboren in de Zimbabwaanse hoofdstad Harare, speelde enkele degelijke wedstrijden in de heenronde. Hij laat optekenen dat hij de Afrikaanse zon en de lokale ” way of living” mist. De Zimbabwaan verklaart in een opwelling zelfs dat hij Europa wellicht definitief de rug toekeert. Chimedza : “Ik had op dat moment beter gezwegen, vlak na een teleurstelling doe je wel eens uitspraken die je eigenlijk niet meent. ( glimlacht) Na een relatie zeg je misschien dat je nooit meer een vriendin wil, maar daar kom je vaak snel op terug. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik die uitspraken beter voor mezelf had gehouden.” Waarom hij zich zo moeizaam aan ons land aanpaste ? Chimedza is verbaasd door de vraag. “Geloof me, voor een jonge Afrikaanse voetballer is de confrontatie met Europa een shock.” De Zimbabwaan vindt dat het vooral om de kleine dingen draait. “Als ik bij CAPS United, mijn laatste team in Zimbabwe, om halfelf op de training moest zijn, dan zorgde ik ervoor dat ik op dat tijdstip op het veld stond. Hier verwachten ze dat je je twee uur vroeger aandient, dat vind je in het begin absurd ! Akkoord, Zuid-Afrikanen zijn misschien slecht met tijd, maar wie maalt daar ginds om ? ( lacht hard) It’s African time my man !”

Volgens Chimedza leiden de verschillende benaderingen van het voetbal tot aanpassingsproblemen. Vooral de fysieke aard van onze competitie bleek een ontnuchtering voor de balvirtuoos in de Zimbabwaan. “Op een Afrikaans veld zul je me zelden zien tackelen. Dat zou een stijlbreuk zijn, het past niet. Hier wordt het spelletje veel harder gespeeld.” Chimedza verbaasde zich aanvankelijk ook over de toeschouwersaantallen in ons land. “Ik speelde met Dynamos en CAPS United voor de grootste twee teams van Zimbabwe, dan spreek je elke match over twintigduizend mensen in de tribunes. Als we met de nationale ploeg thuis spelen, kunnen we rekenen op zestigduizend fans. In Zimbabwe volgde ik de Franse en de Engelse competitie een beetje, ik hoopte dat het in België net zo was. De matige interesse voor het Belgische voetbal ontgoochelde me. ( enthousiast) In Afrika speel je voor het publiek, fantastisch ! Dat mis ik nog het felst hier.” Ook speltechnisch ziet Chimedza obstakels voor jonge Afrikanen die de Europese stap zetten. “We zijn niet gewend aan direct play, efficiëntie staat wellicht niet in het woordenboek. Entertaining the crowd, daar draait het om en ik moet zeggen, dat lukte me aardig.” Toch zijn er ook schaduwzijden aan de fervente aanhang in Chimedza’s thuisland. Toen hij van Dynamos naar CAPS United verkaste, werd zijn vader in elkaar geslagen, revanche voor de transfer. “Het voetbal is er pure passie,” benadrukt Chimedza, die schijnbaar niet echt zwaar tilt aan het incident, “bij heel wat mensen draait het leven louter om de prestaties van hun elftal. Neen, als voetballer was ik gelukkig in Afrika. Anyway, na mijn mislukking bij GBA besefte ik dat ik me moest aanpassen aan de Europese stijl, want wie wil doorbreken, moet naar Europa.”

Europees geld

Helaas bleken de Europese clubs niet in de wachtlijn te staan voor Cephas Chimedza en bij gebrek aan opties tekende de Zimbabwaan een voorakkoord bij de Zuid-Afrikaanse club Kaizer Chiefs. De transfer leek bezegeld, tot Chimedza hoorde van de interesse van STVV. Hij zegt zich vooral sportief te willen ontwikkelen bij zijn nieuwe club, maar ontkent niet dat zijn keuze er mede om financiële redenen kwam. “Toen Sint-Truiden me de kans bood, besloot ik dadelijk te komen. In Zimbabwe kan je als voetballer niet echt veel geld verdienen. In Zuid-Afrika ligt dat anders, maar ook daar zijn de lonen niet vergelijkbaar met wat je in Europa krijgt. Ik fixeer me niet op geld, maar daar waar Europeanen alleen voor zichzelf spelen, profiteert in mijn geval mijn hele familie mee.” De middenvelder geeft toe dat het voor de nodige druk op zijn schouders zorgt, slagen als voetballer is een must. “Niet dat ik uit hét armste milieu kom, mijn vader was politieman en had een vast inkomen, maar breed hebben we het nooit gehad. Elke keer als ik naar Zimbabwe afreis, laat ik wat geld achter. STVV biedt me een gouden kans, ik wil nu vooral op het veld bewijzen dat ik het vertrouwen verdien.” Nochtans bestond er heel wat twijfel over zijn slaagkansen, Chimedza arriveerde met overgewicht en een conditionele achterstand bij zijn nieuwe club. De Zimbabwaan bekent dat hij amper trainde tijdens de periode die hij thuis spendeerde. ( blaast) Je weet hoe dat gaat, als je niet echt bij een team aangesloten bent, train je wel, maar training zonder doel is weinig efficiënt. Ik heb me zelden kunnen opladen voor een stevige oefensessie.”

Voetbalambassadeur

Die sportieve malaise lijkt nu achter de rug. Na vijf maanden inactiviteit groeit Chimedza weer naar zijn beste niveau, de linkspoot zette tegen Brussels en GBA alvast degelijke prestaties neer. Waarom kan de Zimbabwaan bij STVV slagen ? “Sint-Truiden is een warme stad en de begeleiding in de club is heel anders dan wat ik bij GBA meemaakte, daar sprak niemand met mij. Mentaal zat ik na een tijdje echt diep, ik voelde me niet belangrijk voor de ploeg, het vlotte gewoon niet. Bovendien was er een financieel geschil.” Chimedza vreest geen nieuwe mislukking. “Neen, ik ben Zimbabwaans voetballer van het jaar geweest en international, ik weet dat het talent er is, dat was er vorig jaar ook al, maar ik ben volwassen geworden. Niet dat ik Zimbabwe plots niet meer mis, ( lacht) mocht je een hele dag met mij doorbrengen, zou je je snel vervelen, ik hang constant aan de telefoon. It always cheers me up.” Met zijn ploegmaat Sishuba heeft Chimedza wel een soulmate gevonden bij de club. “Wij hangen vaak samen rond in de stad of kijken dvd’s, het doet deugd om niet steeds alleen te zijn. Afrikanen zijn erg sociaal, ik leef alleen op een appartement en mijn vriendin is nog in Zimbabwe, maar ik heb me hier nog nooit eenzaam gevoeld. Het kopje zit goed, dat vertaalt zich naar mijn spel.” Door te slagen bij STVV wil Chimedza op termijn fungeren als ambassadeur voor het Zimbabwaans voetbal. “Een jongen van vier of vijf speelt in Zimbabwe voetbal, eigenlijk de enige sport. Er is veel talent, maar de meeste clubs stellen weinig voor. ( opgewonden) Economisch boert mijn land slecht, het bewind van Robert Mugabe is daar niet vreemd aan. Voor investeringen op het sportieve vlak is er geen budget. Hopelijk kan ik ooit iets betekenen om het Zimbabwaans voetbal uit het slop te halen.”

BERT BOONEN

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content