Op de onpeilbare stroom die de transfermarkt is, is het soms lastig peddelen. Ook voor KRC Genk.
Vorige week waren ze nog behoorlijk aan de prijs, de verhandelbare spelers, en was het uitkijken naar wie de eerste toegeving zou doen op de transfermarkt. Interesse heen en weer was er nochtans genoeg. Genk polste naar Wamberto bij Bergen, Grégory Dufer bij Charleroi en Davy DeBeule bij Lokeren als creatieve middenvelder. Aan de uitgaande kant stond CédricRoussel net als bij zijn komst van Bergen (via Coventry) te popelen om naar Betis Sevilla te kunnen, BerndThijs kon zich vermeien in belangstelling van het Turkse Trabzonspor en GertClaessens flirtte even met Sint-Truiden, terwijl IgorDeCamargo en SambegouBangoura van Standard tot een pasdedeux uitgenodigd werden. Maar aanbiedingen waarbij de tegenpartij nog geld wou bovenop een ruil van spelers, zoals in het geval van Standard, wimpelde Genk ongeïnteresseerd weg. Van concrete contacten hadden ze in Genk vorige week dan ook geen weet.
Alleen de overgang van Bernd Thijs naar Trabzonspor leek rond te zullen komen. Leek. Want scheen de ene dag de zaak beklonken, een dag later bleek er alweer niets van aan te zijn. Nieuwsarm als de komkommertijd is, willen randverschijnselen wel eens meer aandacht krijgen dan ze verdienen. Amateurs, mocht JosVaessen zo zijn Turkse gesprekspartners noemen, die naar hij schatte, schrokken van wat ze Thijs nog moesten betalen. “Maar Jos Vaessen zou beter eens bij zichzelf te rade gaan”, zucht GuyBonny, de makelaar van Bernd Thijs. “Vaessen schuift graag de zwartepiet naar een ander door. Wat mij enorm stoort, is dat ze met grote trom meedelen dat ze een akkoord hebben, ons dat bevestigen en daar dan achteraf ineens op terugkomen. Ieder verdedigt zijn zaak en zich vergissen is geen schande, maar zeg dan ten minste niet dat het de speler zijn schuld is. Bernd zelf is al veertien dagen rond met Trabzon wat de centen betreft, hij moet alleen nog wat details regelen, zo wil hij eerst het huis eens zien waarin hij terechtkomt. Meer dan drie weken waren we bezig en ik kreeg de indruk dat we weer op stap één stonden. Je kent Familie op tv, dat eindigt ook nooit, hé ( lacht).”
Nog één jaar contract heeft Thijs in Genk, maar van een verlenging is het vorige seizoen ondanks herhaalde gesprekken nooit iets in huis gekomen. Uitkijken naar een andere club was de stille wenk. “Er was”, zegt Bernd Thijs, “een Duitse club al langer geïnteresseerd, maar dat is van hun kant uit niet doorgegaan. Van Trabzonspor kreeg ik meteen een goeie indruk : tweemaal de beker gewonnen in twee jaar, vorig jaar tweede geëindigd en nu in de voorronde van de Champions League. Bovendien spelen ze elke week voor vijfentwintig- à dertigduizend man en het financiële moet je ook bekijken, dat is normaal.” Van zijn voor Gençlerbirligi voetballende ex-ploegmaat JosipSkoko leerde Thijs dat het voetbal in de Turkse competitie in een hoog tempo gaat. “En er wordt naar het schijnt hard gespeeld. Duelkracht is er heel belangrijk. Of mij dat zal liggen ? Waarom niet ? Als ze mij absoluut willen, zullen ze wel iets zien in mij.”
Gaat Thijs, dan komt Seyfo Soley ? De aan het Saudische Al-Hilal uitgeleende Gambiaan zag een langer verblijf aanvankelijk wel zitten, maar wou even later om veiligheidsredenen dan toch liever terugkeren naar Genk. Wordt hij het alternatief voor Thijs ? Dan zal wel eerst onder andere moeten worden bekeken in hoeverre hij bereid is en in welke conditie hij verkeert, zegt technisch directeur AriëlJacobs. “De competitie is ginder nog bezig en er wordt heel veel gespeeld op korte tijd. Daar zullen we rekening mee moeten houden als hij komt.”
Meer zekerheid heeft Genk over het samenwerkingsplan dat het met derdeklasser Tongeren wou opzetten om zijn beloften ervaring te laten opdoen op competitief niveau. Wou opzetten, want hoewel Genk er in het verleden op hamerde hoe belangrijk het competitie-element wel niet is om aankomend talent te scholen, schroeft het dat nu terug. “Het project”, zegt Ariël Jacobs, “houdt stand, maar sportief hebben we het op de korte tijdspanne die we kregen niet kunnen uitbouwen zoals Genk het wilde, maar het blijft op termijn wel de bedoeling. Een speler durft soms niet meer zelf te beslissen over zijn eigen lot. Sommige makelaars zien spelen in derde klasse als een geweldige stap terug en dreigen ermee met de speler weg te gaan. Maar zij hebben het driehonderd procent verkeerd. Jos Vaessen is tijdens drie vergaderingen aan spelers, ouders en makelaars de voor- en nadelen gaan uitleggen van de samenwerking en hield daar heel goeie ervaringen aan over. Maar spelers zijn nadien van hun gedacht gebracht door hun entourage, me dunkt.”
Volgend seizoen zal de samenwerking met Tongeren eerder materieel zijn. “We zullen spelers ter beschikking stellen, maar niet in de context van de beoogde opleiding.” RonnyVanGeneugden gaat daarom in tegenstelling tot wat was voorzien niet als trainer naar Tongeren, maar blijft aan het hoofd staan van de Genkse beloften die op professionele basis zullen trainen in een B-kern. Bram Criel, Bram Oostvogels (beiden Heusden-Zolder) en Garcia Luwamo (VV Venlo) zijn daaruit inmiddels vertrokken ; op de anderen zal RenéVandereycken naargelang van de omstandigheden afwisselend een beroep doen.
“Voor al die jongeren”, zegt Ronny Van Geneugden, “geldt eigenlijk dat ze moeten blijven werken aan hun tekorten en een daarvan is dat ze bijna altijd zonder druk hebben gespeeld. Door wedstrijden op niveau en kansen in het eerste elftal komt die er wel en kan je ze beter beoordelen. Waarschijnlijk zullen ze dan sneller vooruitgang boeken, want op hun leeftijdsniveau kregen de meesten het toch te gemakkelijk. Op vijftien of twintig minuten in eerste klasse leer je soms meer dan in vijf wedstrijden op belofteniveau.”
door Raoul De Groote
‘Duelkracht is belangrijk bij Trabzonspor.’ (Bernd Thijs)
