Zestigduizend. Zoveel fankaarten zijn er al verkocht voor het nieuwe seizoen, aldus de kranten vorige week. Bitter weinig dus en dat is koren op de molen van de tegenstanders van het onding. Want dat is het, vindt de antifankaartbeweging (mét internetsite http://antifancard.cjb.net), van wie ene Geert Haesendonck laat weten dat hij directeur Jean-Marie Philips van de “Amateurliga (officieel nog altijd de Profliga)” gretig bestookt met boze emails. In zijn antwoorden mist Philips de koelbloedigheid en de heldere formulering om de misverstanden over het initiatief, dat er kwam op verzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken in de strijd tegen het hooliganisme, uit de weg te ruimen. In de antifankaartpetitie op de site wordt dan ook weinig spaarzaam omgesprongen met de kritiek aan het adres van de Profliga en de KBVB.
Van dit seizoen af moet wie naar het eersteklassevoetbal wil in België, over een nieuw soort van fankaart beschikken (prijs 500 frank, geldig voor drie seizoenen). Om ze te kunnen aanschaffen, moet de koper zich bekennen tot één club. Vervolgens kan hij met de kaart per wedstrijd die hij wil bijwonen, één ticket kopen (met de oude fankaart waren er dat vier). “Wat als je verschillende clubs aan het werk wil zien ?”, vraagt iemand zich af. Simpel : met je fankaart kan je een toegangskaartje kopen voor om het even welke wedstrijd, niet alleen van je favoriete club dus. Bijvoorbeeld : wil je als Anderlechtfan naar Moeskroen-Gent, dan kan dat en krijg je een zitje in het neutrale toeschouwersvak; ga je naar een thuis- of uitwedstrijd van Anderlecht, kom je altijd in het Brusselse vak terecht.
“De gelegenheidssupporters, en dat zijn de meesten, zullen wegblijven. Voor die paar wedstrijden op een jaar koop ik geen fankaart.” Dat hoeft ook niet. Het is namelijk niet verboden dat iemand met een fankaart een wedstrijdticket koopt en het daarna doorgeeft aan een vriend/familielid zónder fankaart, die in zijn plaats dan de wedstrijd bijwoont. Met dien verstande dat eerstgenoemde verantwoordelijk blijft voor wat de ander in het stadion eventueel mispeutert. “Ik heb een abonnement op Anderlecht en heb nog nooit mijn fankaart of identiteitskaart moeten tonen.” Voilà, het duidelijkste bewijs dat het voorgaande scenario perfect mogelijk is.
Ten slotte, 60.000 fankaarten verkocht, is dat niet verontrustend weinig ? “Intussen zijn het er al 70.000,” antwoordt men op de Profliga, “maar in de wetenschap dat er minstens 300.000 mensen een oude fankaart hebben, die ze moeten vernieuwen willen ze naar het voetbal blijven gaan, is het inderdaad weinig. Maar we maken ons geen zorgen. Op Standard, bijvoorbeeld, zijn ze nog niet eens begonnen met de aanmaak van hun nieuwe abonnementen. Die supporters kùnnen dus nog geen fankaart kopen. De volgende twee weken verwachten we een stormloop.” (JH)
