Een beetje onheus werd Roger Vanden Stock weer eens opgevoerd als een malloot toen hij eerder dit jaar Pär Zetterberg naar Anderlecht terughaalde. De voorzitter contracteerde immers niet zomaar een speler, maar tevens iemand die, wanneer hij over een paar jaar ex-voetballer is, zou toetreden tot de sportieve structuur van de club. Daar viel zeker wat voor te zeggen, méér althans dan voor een comeback op het veld.
Hugo Broos wist zich eerst geen raad met de hem opgedrongen speler, gooide zijn in straffe taal beleden principes overboord, maar kwam met de schrik vrij (Boekarest) en ging dan toch stijfhoofdig zijn eigen weg. Beloond lijkt hij daar niet voor te gaan worden. Uitspraken van de voorzitter over Zetterbergs invallersstatuut leidden al tot irritatie bij de trainer en nu moet hij ook ondergaan dat Anderlecht, ondanks deelname aan de Champions League en een royale koppositie in de nationale competitie, de besprekingen over een nieuw contract voor zich uitschuift. Het is een niet begrijpende, ontgoochelde en ook onzekere Broos die ’s ochtends door de poort van het Constant Vanden Stockstadion rijdt tegenwoordig.
Minder lang is er door Anderlecht getalmd met de contractverlenging van Franky Vercauteren, voor wie een sleutelfunctie weggelegd lijkt te zijn in de toekomstige organisatiestructuur. De assistent-trainer is bezig aan zijn zesde seizoen op de plek waar hij eerder als speler triomfen oogstte en al die tijd hebben sceptici zich afgevraagd wat hij er uitvrat om zijn reputatie van voetbalvisionair en jeugdopleider te verdienen. Langzaam maar zeker wordt het antwoord zichtbaar.
Dat vertaalt zich ook in zijn aanwezigheid in tal van commissies die thans door Herman Van Holsbeeck in het leven worden geroepen. De nieuwe manager schuwt voorlopig de publieke optredens, maar achter de schermen steekt hij onbevreesd zijn nek uit. Als hem ter ore komt dat bepaalde commissieleden niet vrijuit durven te praten in aanwezigheid van Philippe Collin, de secretaris-generaal van Anderlecht en een neef van voorzitter Roger Vanden Stock, verzoekt hij de topman de bijeenkomsten niet langer bij te wonen. Faut le faire. Het geeft een idee van het aanzien dat Van Holsbeeck in een mum van tijd – nauwelijks zes maanden – heeft weten te verwerven in Het Instituut.
Wanneer hij per 1 januari 2004 de dagelijkse leiding op Anderlecht helemaal in handen neemt, wil Van Holsbeeck dat kunnen doen in een professioneel en efficiënt gestructureerde omgeving. In Anderlecht is hij bezig die uit te vinden. Dat niet iedereen hem daarvoor om de hals valt, zal wel zijn. Het is een illusie te denken dat le nouveau Anderlecht binnenkort een Anderlecht zonder Michel Verschueren (72) zal zijn. Om maar iets te zeggen : in alles wat rond de voetbalclub (een vzw) geld genereert – de nv Winners (merchandising) en de nv Saint-Guidon (catering) -, blijft hij uiteraard zitten als beheerder.
Verschueren verdient een afscheid met dikke bossen bloemen, grote cadeaus, sloten wodka en vooral véél respect. Altijd een dankbare tegenstander geweest voor een robbertje verbaal vechten. Deelde uit als de beste, maar incasseerde ook. Over zijn verdiensten voor Anderlecht en het Belgisch voetbal valt niet te redetwisten : op meer dan één vlak is hij een pionier geweest in dit land, en zelfs in Europa. Maar het pionieren is voorbij. Vorig weekend pleitte hij in Gazet van Antwerpen voor de invoering van een Europese salary cap, naar het voorbeeld van de Amerikaanse NBA. “Dat werkt gezonde rivaliteit en onderlinge spankracht in de hand”, aldus Mister Michel, die vergat (of niet weet) dat ze daartoe in de NBA ook aan revenu sharing doen.
Zijn laatste (verbale) wapenfeit dateert van vorige zomer, toen hij na de afwijzing van zijn kandidatuur voor het Uitvoerend Comité van de voetbalbond strijdlustig meedeelde dat de zogenaamde G5 beslist hadden om zich in een officiële, juridische structuur te verenigen. Verschueren kreeg het initiatief toegeschoven om er werk van te maken. Drie maanden later moet de eerste stap nog worden gezet. Het resultaat nu is dat er vanuit Brugge al eens een clubvoorzitter wordt aangepord het voortouw te nemen om met een handvol clubs een nieuwe profliga op te richten.
Maar dat is een ander verhaal.
door Jan Hauspie
Achter de schermen steekt Herman Van Holsbeeck onbevreesd zijn nek uit.
