Een materiaalman die aan de kant wordt geschoven, een trainer die in een gesprek met de voorzitter het ontslag van de hele Asselmanclan (assistent, manager, sportief directeur) op tafel gooit, opschudding rond medische dossiers van voetballers, een stadion-investering die nu als een molensteen rond de nek van de club hangt, en een strijd tegen de degradatie: het zijn woelige tijden voor FCV Dender, dat zaterdag pas voor de vierde keer dit seizoen won.
FCV Dender, dat is een beetje FC Asselman. Vader Denis was er jaren trainer en zoekt nu intensief mee naar talent, maar veel geld is er niet. Dender heeft vorige zomer gebouwd en daarbij is een en ander tegengeslagen. De verwachte investering van de gemeente in het stadion bleef uit, vanwege protest van de omwonenden. Die zagen de komst van een polyvalente zaal voor fuiven en andere feestjes niet zitten, uit vrees voor overlast.
De gemeente zou die zaal in het stadion integreren en bouwen, de club hoefde er bij wijze van spreken maar zitjes aan toe te voegen. Toen het plan niet doorging, moest de club plots alles betalen. Een extra tribune was immers nodig om een licentie te krijgen. En dus werd door de club meer dan één miljoen euro extra uitgegeven. Om een dreigend liquiditeitstekort vanaf maart of april te overbruggen, praatte men met de gemeente over een oplossing.
Sportief dan. Twee maanden lang probeerde Patrick Asselman, de assistent, na de knieproblemen van hoofdcoach Jan Boskamp, de job van eerste trainer uit te oefenen. Met eigen klemtonen (tactisch anders, aanpak minder hard, trainingen fysiek anders opgebouwd), maar met iets te weinig sportief succes om van een geslaagde interim te spreken. Vorige week kreeg Asselman plots weer Boskamp naast zich. Vroeger dan iedereen verwachtte en begeleid door een mediacircus. Gebelgd als hij was omdat uitgerekend hij, de depanneur, de zwartepiet kreeg toegeschoven, wilde Asselman in een eerste fase de coaching voor het duel tegen Moeskroen niet doen. Na bemiddeling van de voorzitter bond hij in. Dat de spelers in Moeskroen wonnen, was meer dan een opsteker. Een soort dank, vanwege de groep.
Sinds maandag is Boskamp weer de grote baas. De Nederlander, die eind vorig jaar nog uitgeblust leek, kreeg met een nieuwe knie blijkbaar ook een nieuwe dosis werkijver ingeplant. “Ik ga er kort op zitten”, klonk het strijdvaardig. Lepe Bossie vond het niet leuk dat FCV Dender zelf zijn ‘afscheid’ had geregeld en vocht terug. Lokte wat conflict uit, bleek ondanks zijn afwezigheid goed geïnformeerd en stelde de dingen héél scherp. Ook tegenover die andere Asselman, de derde: Patrick, de manager, de neef van de trainer die de voorbije dagen op zoek ging naar openlijke steun binnen het bestuur. Want ook hij voelde zich in de wind gezet toen er kritiek volgde op zijn beleid rond geblesseerde spelers en trainer.
Voorzitter Patrick De Doncker bracht zijn dagen door met lijmen, bellen, bezoeken, verzoenen en vergaderen. Maandagochtend incluis. Stuurde Boskamp aan op een ontslag? Hij had bijwijlen ook dat gevoel, maar zover kwam het dus niet. De Doncker: “Bepaalde vriendschapsbanden zijn gebroken, maar iedereen lijkt tot rust gekomen. We gaan allemaal samen proberen professioneel verder te werken aan het behoud.”
Gabriel Iribarren, die met Boskamp meer dan eens botste, trok zijn conclusies en verliet de club. Hij trok naar Oostende, waar hij opnieuw werkt onder Jean-PierreVan de Velde, de man die hem naar Dender haalde, maar amper gebruikte. Vreemde wereld, die van het voetbal.
PETER T’KINT
