In de tweede helft van de jaren zeventig beleefde Fons Bastijns (58) de periode waarin Club Brugge onder de strakke leiding van Ernst Happel van niemand bang was. Hij voerde zijn team aan tijdens twee Europese finales en speelde drie wedstrijden voor de nationale ploeg. Vandaag runt de sobere verdediger van weleer een verzekeringskantoor in het Brugse Assebroek, waar hij woont. “Tijdens mijn eerste zes jaar bij Brugge was ik nog geen prof en werkte ik in een bank. Toen ik na mijn carrière hoorde dat Argenta mensen zocht met ervaring in de financiële wereld, stelde ik mijn kandidatuur. Sinds 1987 baat ik samen met mijn dochter een kantoor uit.”

Bastijns koos bewust voor een carrière buiten het voetbal. “Ik werkte nog wel drie jaar als manager bij KV Mechelen, maar ik stond op met voetbal en ging ermee slapen. Ik wilde niet dat het ten koste ging van mijn gezondheid. Niet dat ik nu niet uit mijn pijp moet komen, maar in de voetbalwereld loop je toch constant in de kijker. Als manager word je ook beoordeeld op resultaten waar je minder mee te maken hebt. Je stelt wel mee de ploeg samen en houd je bezig met het financiële, maar uiteindelijk zijn het de spelers die het moeten waarmaken. Ik merkte ook dat de mentaliteit veranderd was ten opzichte van mijn tijd als speler. Bij Club Brugge gebeurde het gewoon, we hadden veel voor elkaar over. Die mentaliteit vond ik later bij KV Mechelen niet terug.”

Spijt dat hij het nooit probeerde als trainer of jeugdbegeleider, heeft Fons Bastijns niet. “Die behoefte had ik niet. Het afscheid van het voetbal was ook helemaal niet zo moeilijk. Ik viel niet in een zwart gat, want ik had meteen een andere job.” Verknocht aan zijn Club Brugge bleef Bastijns wel. Bij thuismatchen zit hij trouw op de tribune en onlangs werd hij verkozen tot voorzitter van de vriendenclub van oud-spelers. “Een idee van Michel D’Hooghe. Hij vond dat een aantal ex-spelers met een onaangenaam gevoel vertrokken waren bij Club en wilde daar een punt achter zetten. In maart hielden we de eerste reünie en iedereen was zeer enthousiast. Intussen tellen we een honderdtal leden. We plannen nog een hele resem activiteiten en werden ook uitgenodigd voor een bijeenkomst van dergelijke vriendenclubs in Barcelona.”

Zelf houdt Bastijns enkel positieve herinneringen over aan zijn veertienjarige carrière bij Club Brugge. “Ik kijk met enorm veel voldoening terug op mijn carrière. Als kleine jongen wilde ik maar één ding : voetballen. Mochten ze me toen gezegd hebben dat ik datgene ging beleven wat ik meemaakte in Brugge, ik zou blindelings getekend hebben.”

(LG)