Frédéric Herpoel

© GF

Frédéric Herpoel is de Gentspeler die in de 21e eeuw de meeste selecties voor de nationale ploeg op zijn naam heeft staan. Een tiental jaren was hij een van de beste sluitstukken in onze competitie. Nu verdeelt hij zijn tijd tussen zijn twee bedrijven en commentaar bij Champions Leaguematchen.

‘Wat ik na afloop van mijn carrière vooral wou vermijden, was om ’s ochtends wakker te worden en te zeggen: wat ga ik nu in godsnaam vandaag doen?’

In de loop van die carrière kreeg Frédéric Herpoel advies van steeds dezelfde vijf mensen: een boekhouder, een fiscalist, een notaris, een makelaar en een verzekeringsagent. Hij bereidde zijn afscheid aan het voetbal dus goed voor. Daarbij profiteerde hij natuurlijk van zijn status als profvoetballer met 350 matchen in eerste klasse en het WK 2002 op zijn conto. Met tien seizoenen tussen de palen bij AA Gent kun je de voetballer uit Bergen gerust een trouwe clubspeler noemen. Tussen 1997 en 2007 maakte hij de opgang van de Buffalo’s mee, speelde hij de Europacup en werd hij beschouwd als een van de beste doelmannen van het land. Hij stond bekend voor zijn fair play en maakte van die periode van sportief succes gebruik om zijn eigen merk van handschoenen te lanceren, FH Sport, met zowel producten voor volwassenen als voor kinderen.

‘Vanaf de eerste frank die ik verdiende, heb ik altijd gedacht aan het moment dat het voorbij zou zijn. Ik heb dus iets willen opbouwen en gezien mijn positie had ik het gevoel dat ik het wel kon maken om handschoenen op de markt te brengen. Ik heb dan vastgesteld dat alle handschoenen van de verschillende merken ongeveer dezelfde kwaliteit hadden, dus wilde ik er een van hetzelfde type aan de man brengen, maar … minder duur.’ Via zijn product wilde hij de nadruk leggen op de eenvoud van de handschoenen die hij zelf droeg tijdens zijn carrière: ‘Een keeper moet een maximale beweeglijkheid hebben in zijn vingers, dus hebben we heel soepel rubber gebruikt.’

Sociale rol

Aangezien hij werd geboren op 500 meter van het Stade Tondreau van RAEC Mons, heeft Herpoel de stad Bergen altijd in het bloed gehad. Hij had er zelfs dagelijks tweeënhalf uur in de wagen voor over om naar de training in Gent te rijden. Toen hij in 2007 vernam dat zijn contract bij de Buffalo’s niet verlengd zou worden, lag het in de lijn der verwachtingen dat hij een laatste uitdaging bij Mons zou accepteren.

In die tijd was ook zijn project met FC Havré in volle bloei. In het begin van het millennium was hij voorzitter geworden van de club uit zijn dorp en hij zorgde er ook mee voor dat ze haar stamnummer kon behouden en dat er geen 150 jeugdspelers op straat kwamen te staan. ‘Als voetballer vond ik dat ik een sociale rol te vervullen had’, zegt de ex-doelman. ‘Met enkele vrienden hebben we dus de club nieuw leven ingeblazen. In de eerste plaats voor de kinderen, maar we hebben ook aan de mama’s gedacht en een soort van serviceclub opgericht om hen te helpen bij hun dagelijkse taken of om hen werk aan te bieden.’

Herpoel en zijn vennoten hebben daar nooit een verloning voor gewild en tot 2012 hadden ze maar één keer geld opgenomen, namelijk om materiaal voor FC Havré te kopen. Vijf jaar geleden zette Herpoel zijn activiteiten bij de club stop, maar zijn bedrijfje draait nog altijd en stelt momenteel 25 man te- werk. ‘Als zaakvoerder word ik dagelijks op de hoogte gehouden als er belangrijke beslissingen moeten genomen worden. Nazicht van de rekeningen, uitbetalingen, overleg met de boekhouder… Dat neemt snel heel wat tijd in beslag, maar ik doe het graag.’

De media

Op zijn dertiende verliet Herpoel Henegouwen om zijn kans te wagen op een hoger niveau, in de jeugdopleiding van RSC Anderlecht. Toen hij begin jaren negentig in de eerste ploeg terechtkwam, was dat nog een ander tijdperk. ‘Als wij destijds zin hadden om af te spreken en we gingen een pintje drinken, dan was dat geen probleem. Nu zou er altijd wel een of andere supporter zijn die daar een foto van neemt en op een sociaalnetwerksite post.’

In een kern met onder meer Luc Nilis, Philippe Albert, Gilles De Bilde, Marc Degryse en Graeme Rutjes, maakte Herpoel in de kleedkamer stoten mee die nooit (helemaal) naar buiten gekomen zijn. ‘We zaten elkaar inderdaad weleens in de haren, maar dan vielen er een paar klappen en was de zaak geregeld. We konden ook zonder problemen een glas gaan drinken met de supporters, dat was misschien nog het mooiste. Het gebeurde dat die feestjes zo laat gedaan waren dat we het café verlieten om rechtstreeks naar de training te gaan’, lacht hij. ‘Johan Boskamp, de coach toen, was daar wel van op de hoogte, maar hij zei er niks van als we de zaterdag erop maar niet minder goed speelden.’

Aan de hand van Freds verhalen kun je vraagtekens plaatsen bij de media en de sociale netwerken. Nochtans ging hij zelf, kort nadat hij in 2010 zijn voetbalschoenen aan de wilgen hing, als analist voor RTL werken, iets wat hij nog altijd doet. ‘Ik beschouw mezelf niet zozeer als een journalist, maar eerder als een analist, want ik heb nog altijd de neiging om de zaken te bekijken van de kant van de spelers.’ Als inspiratiebronnen noemt Fred Herpoel Christophe Dugarry voor zijn spraakvaardigheid en Bixente Lizarazu voor zijn diepgravende analyses in de studio. De ex-Gentenaar zal in elk geval zijn stijl niet aanpassen om mensen te plezieren. ‘Het haalt niks uit om in bedekte termen te spreken. Je moet het over voetbal hebben op een manier dat de mensen het gevoel krijgen dat je met hen in de zetel zit te discussiëren.’

Als jonge veertiger heeft Herpoel een gevuld en gevarieerd leven opgebouwd. Tussen zijn bezigheden bij FH Sports, zijn serviceclub en zijn commentaar op RTL is het quasi onmogelijk dat hij bij het ontwaken in zijn bed bedenkt: ‘Wat ga ik in godsnaam vandaag doen?’

DOOR EMILIEN HOFMAN – FOTO GF

‘Johan Boskamp zei niks van de feestjes als we de zaterdag erop maar goed speelden.’ – Frédéric Herpoel

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content