Je pendelt elke dag tussen Perwez en Beveren. Blijft er nog tijd over voor hobby’s ?

Ik ben die afstanden gewoon. Als kind nam ik bijvoorbeeld in Tienen de trein naar Brussel om er met de nationale jeugdploegen te trainen. Alleen is het verkeer de laatste tien jaar fors toegenomen. Ik rij naar Beveren via kleine wegen om de files te vermijden. Twee dagen per week, wanneer we twee keer per dag trainen, vertrek ik om 8 uur en ben ik terug thuis om 18 uur. Toch heb ik altijd zin om te voetballen. Wij wonen nu acht jaar in Perwez. Het voordeel is dat we dicht bij onze ouders leven. De kinderen zijn bij hen in goede handen. Eén dag in de week spenderen Anoucha en ik een dag samen. We gaan dan iets eten, bezoeken vrienden, komen op adem. Wij houden echt wel van gastronomie. Van die schotels die jezelf niet kan bereiden, ook al is Anouchka een keukenprinses. De andere dagen eisen Jason (10), Louis (6) en Teo (2) bijna al onze tijd op.

Zie je één van hen in je voetsporen treden of geloof je dat het voetbal in de toekomst niet meer interessant zal zijn ?

Het voetbal beleeft, net zoals enkele andere sectoren, moeilijke tijden. Het is crisis. Vroeger speelde ik op de beurs, maar nu niet meer. Op het moment staan de koersen heel laag. Uit voorzichtigheid wacht ik af. Toch geloof ik dat het voetbal binnen vier à vijf jaar weer zal heropleven. De kosten voor het levensonderhoud stijgen. De salarissen kunnen toch niet eeuwig blijven dalen, wel ? Als mijn kinderen willen voetballen, steun ik hen. Maar ik zal hen niet pushen. Je komt meer teleurstellingen tegen dan vreugdevolle momenten. Ik vrees ervoor, maar anderzijds vormen ze ook je karakter. Jason kan er niet zo goed mee overweg. Louis is net zoals mij, hij is een doorbijter.

Denk je al aan wat je na het voetbal gaat doen ?

Nog niet. Momenteel train ik de ploeg van Jason, maar ik heb nog geen diploma. Ik wil geen opleiding starten als ik er enkele maanden later weer mee kap. Ik zou graag naar het buitenland gaan. Het liefst zo ver mogelijk. Ik denk bijvoorbeeld aan Japan. Daar neemt men veel spelers op proef. In de toekomst zou het Japanse voetbal volgens mij wel eens kunnen wedijveren met het Europese. Anouchka zal me vergezellen, tenminste als we er een tijdje kunnen blijven. Wij hebben zes maanden in Nîmes geleefd. Wat een leven ! De kinderen waren ontgoocheld toen we terugkeerden naar België. Ze hadden zich net aangepast.

Heb je ergens spijt van ?

Ja, ik heb één grote fout gemaakt. Ik heb ooit verklaard dat ik nooit meer voor Standard zou spelen. Ik neem nooit een blad voor de mond. Ik zeg wat ik denk en ik heb een goed zicht op het voetbal. Ik zou een goede trainer zijn, maar ik heb een te grote bek. In het milieu houdt men eerder van onschuldige lammetjes. Toch geloof ik mezelf, zelfs in moeilijke momenten.

Vertel ons iets over Anouchka…

Ze is de ideale moeder. Ik weet dat ik haar kan vertrouwen. Soms is ze een beetje overbeschermend, terwijl ik iets losser ben. We wilden alle twee kinderen. Ze wou er vier, maar het is bij drie gebleven…

Hobby’s ?

Ik hou van vissen. Het is een passie. Ik ben nogal nerveus, maar achter mijn vislijn kan ik zonder problemen drie uur rustig blijven zitten. De natuur is fascinerend. Soms spelen we tennis met een ander koppel. Ook winkelen spreekt me aan. Mijn vrouw vindt dat fijn ( lacht). We kopen geen merken. We kunnen gerust een dure winkel binnengaan en niets naar onze zin vinden. Ik houd het meestal bij een jeanshemd of een T-shirt. Blauw is mijn lievelingskleur. We gaan meestal in Namen winkelen. Of in Woluwe, als het regent.

Hoe ziet je ideale vakantie eruit ?

Zon, zee en verre landen. Vooral voor Anouchka. Ik hou ook van skiën, al ben ik geen groot talent. De rode piste volstaat voor mij. In de toekomst kan ik mijn techniek perfectioneren. Meestal gaan we eerst vier of vijf dagen alleen voor we één of twee weken met de kinderen doorbrengen. Als zij meegaan, draait alles om hen. We zijn goed bevriend met enkele koppels met kinderen van dezelfde leeftijd als de onze. In juni ben ik met Anouchka naar Cap d’Agde geweest. De oudsten hebben uren schelpjes geraapt.