Hij stelt zich voor als de neef van Pape Diouf, medewerker van Mino Raiola, jeugdvriend van Nicolas Anelka en de jongste makelaar van België. Op zijn 27e wil Jean-Willy Ngoma een grote vis zijn in een wereld vol haaien. Maar op dit moment laat hij zich vooral opmerken met kuiperijen allerhande. Een onderzoek.
Begin van het seizoen in Walhain. Royal Wallonia begint aan een nieuwe jaargang in Bevordering. De oude gewoontes en enkele nieuwe gezichten. Onder hen een jonge vleugelspeler, die er helemaal op het eind nog is bijgekomen. Hij valt niet echt op, maar zijn cv des te meer: opgeleid bij Anderlecht en Charleroi, overgekomen van KV Mechelen. ‘We vonden het wat bizar dat hij op zijn papieren geregistreerd stond als prof of zoiets’, probeert een clublid uit die tijd zich te herinneren.
Een bepaalde speler van de rood-groenen heeft nog een goed geheugen. ‘Veel heeft hij niet gespeeld, hij kwam ook maar helemaal aan het eind van de transferperiode’, vertelt die. ‘Hij liep heel rap, maar dat was ook al. Hij viel veel te licht uit voor Bevordering, waar je stevig op je benen moet staan. Hij was eerder teruggetrokken, maar soms liep hij wel op te scheppen dat hij van KV Mechelen kwam. Op het veld was daar niks van te zien. Hij had wat trainingsspullen van Mechelen, dat klopt, maar dat was bijna uit de tijd dat Michel Preud’homme nog voetbalde. Misschien heeft hij ergens in Mechelen gevoetbald, maar geen idee voor welke club dan…’
Bij KV Mechelen is er alleszins geen spoor terug te vinden dat de nieuwe aanwinst van Walhain er zou gespeeld hebben. Volgens zijn fiche bij de KBVB kwam hij van Ronse, toen in tweede klasse, na inderdaad korte periodes bij Anderlecht en Charleroi, maar ook bij Tubize, OHL en Boitsfort in tweede provinciale.
Bij Wallonia duurt zijn avontuur slechts enkele maanden. Eind januari wordt de zelfverklaarde ex-Mechelaar ontslagen wegens ‘ernstige beroepsfouten’. Hij wordt ervan beschuldigd 2000 euro gejat te hebben. Wanneer hij van een ploegmaat een tweedehandsauto wil kopen, regelt hij het zo dat hij die de som cash betaalt. Op het eind van de training is de enveloppe verdwenen. In de kleedkamer was niemand anders op de hoogte van de transactie. ‘Hij heeft dat niet echt slim aangepakt’, vertelt een ploegmaat. ‘Toen hij beschuldigd werd, zei hij tegen die gast: ‘Als je wilt, betaal ik je terug.’ Dus hij koopt een auto voor 2000 euro en is dan bereid om er 4000 voor te geven…?’ Het bestuur vergadert en besluit de kerel in kwestie weg te sturen, al blijft die staalhard ontkennen. Bij gebrek aan bewijs wordt er wel geen klacht ingediend. Het is dan 2011 en Jean-Willy Ngoma (op dat moment 20 jaar) heeft net, zo lijkt het toch, zijn eerste zwendel opgezet.
Roda, Anelka en Henry
Bijna zeven jaar later heeft Ngoma zijn voetbalschoenen en zijn jongensdromen ingeruild voor gouden balpennen die lucratieve contracten ondertekenen. Een slechte Engelse ervaring in 2012 en een zieke moeder brachten hem terug naar België, waar hij een makelaar ontmoet. Daar maakt hij de klik. Enfin, dat is toch wat hij ons vertelt tijdens een lang telefoongesprek. In het begin is hij daarbij op zijn hoede, maar uiteindelijk belooft hij ons een interview. Dat zal plaatsvinden op de eerstvolgende maandag in hotel Pullman in Brussel, vlak bij de Grote Markt. We leggen samen de tijdsduur vast: van halftwee tot drie. Zeventien minuten voor de afspraak belt hij.
Zijn vlucht had vertraging, maar zijn vennoot komt er wel al aan. Zelf arriveert hij een uur later, met het excuus dat hij is opgehouden door zijn promotor van TFE. Jean-Willy Ngoma Ngoma Mbuiti, zoals hij voluit heet (’te lang om op een visitekaartje te drukken’), landt net voor de gong. Met een knalgele korte broek, de handen aan zijn smartphone gekleefd, heeft hij alles van een man met haast. De mercato bruist in deze maand augustus 2017. Aan de telefoon had ‘de jongste makelaar van België’, zoals hij zich presenteert, ons bevestigd dat hij met een ‘superdossier’ bezig was. Hij maakt ervan gebruik om zijn methode uit te leggen, die hem toelaat om met een voor zijn leeftijd ongewone snelheid op te klimmen in de hiërarchie.
‘Laat ik je vertellen hoe ik te werk ga: de transfer wordt geregeld en ik pak mijn geld. Punt. Ik ga van A naar B. Ik heb nooit gezegd dat ik heel mijn carrière bij jou blijf. Ben je tevreden met je contract, dan teken je. Des te beter. Ben je niet content, ook goed: dan teken je elders. Zo praat ik met alle spelers sinds ik twee jaar geleden begonnen ben. Ik denk dat ze vandaag tevreden zijn dat ze in het voetbalwereldje zitten. Het is een win-winsituatie.’ Uitspraken die niemand in het milieu nog choqueren. Zoals veel van zijn confraters is Ngoma iemand die arrangeert en tekent en voor de rest niks doet op het sociale vlak of de begeleiding van de spelers.
Hij heeft zelfs veel talent voor het verwerven van een netwerk. In februari van dit jaar klopt hij aan bij Roda JC. Er was net een nieuwe investeerder bij de Nederlands-Limburgse club. De Zwitserse Rus Aleksei Korotaev bracht er Nicolas Anelka binnen. Terwijl de overname van de club nog altijd niet rond is, gezien de 31-jarige ondernemer in Dubai werd gearresteerd, contacteert Ngoma Doug Pingisi, de raadsman van Anelka. Ngoma stelt zichzelf voor als de ’toekomstige directeur opleiding’ in Genk. ‘Daar hij al in juni of juli in functie zou treden, vroeg hij me of hij een opleiding kon komen volgen in de club’, preciseert Pingisi, die accepteert om hem stage te laten lopen. Ngoma installeert zich op Pingisi’s kosten in de Golden Tulip, een hotel op het domein van Roda JC.
Helemaal op zichzelf, met de sleutels van de kantoren op zak, voelt Ngoma zich er snel thuis. ‘Hij was daar en niemand wist wat hij deed. Iedereen dacht dat hij verslagen schreef’, verzekert een bediende van de club. Maar de stagiair geeft zich graag uit voor de toekomstige baas van de academie of de sportief directeur van Roda en jeugdvriend van Anelka. Terzelfdertijd probeert de club een partnership op te zetten met een garage. Jean-Willy Ngoma legt de contacten tussen Roda en BMW Centrauto in Antwerpen, via een ‘bevriende’ chauffeur. De deal wordt niet gesloten, maar Ngoma begeeft zich ter plekke met Anelka. Een geweldige publiciteitsstunt voor de zaak. ‘Hij kwam hier aan met Nicolas Anelka. Mijn baas was bijzonder content’, vertelt een verkoper.
Ngoma komt nog eens terug, alleen, en beweert dat Nicolas Anelka, maar ook Thierry Henry, die hij ontmoet heeft in Kerkrade, interesse hebben in modellen van het merk en ze eens willen uittesten. Hij vertrekt voor een weekend met een 318d. Die brengt hij te laat binnen en vervolgens leent hij een X1. Ngoma vraagt gewoon dat de facturen naar Roda worden gestuurd. Op één maand tijd rijdt hij meer dan 6000 kilometer, verzamelt hij voor 4000 euro aan boetes en maakt hij in totaal voor 6000 euro kosten. Centrauto meent dat het met een werknemer van Roda te maken heeft, maar wordt toch wat ongeduldig. ‘Ik had geen reden om aan te nemen dat er wat loos was’, zucht de verkoper, die uiteindelijk achter de waarheid komt. ‘Hij kent veel mensen, maar hij gebruikt hun naam in zijn eigen belang. Hij wint je vertrouwen, hij weet hoe hij je rond zijn vinger moet winden…’
Stefani, Dethier en Raiola
De verkoper in kwestie vindt de X1 terug op de parking van een hotel in Genk. In de Golden Tulip klaagt men dan weer over het ‘arrogante gedrag’ van Ngoma en – ook daar al spoedig – zijn onbetaalde rekeningen.
Op de zaak met de BMW’s wil Ngoma geen commentaar geven, hij heeft het over een jeugdspeler die hij naar de club gebracht heeft en toont ons het bewijs van een betaalde hotelrekening van 1630 euro. Hij beweert in totaal ‘bijna 2700 euro’ betaald te hebben en geeft toe dat hij nog 250 euro verschuldigd is. Alleen heeft hij die ‘bijna 2700 euro’ (2578,60 om precies te zijn) betaald met de bankkaart van een vrouw die in april een klacht tegen hem heeft ingediend, gewaarschuwd door de ‘bevriende’ chauffeur. Samen stappen ze naar de politie, die Ngoma oppakt en vervolgens weer vrijlaat.
Het is niet het eerste wapenfeit van de man. Twee jaar voor zijn avontuur in Kerkrade licht hij Paul Stefani, de ex-makelaar van Steven Defour, op voor 5000 euro. Zijn werkwijze begint een handelsmerk te worden. Hij praat zijn slachtoffer naar de mond, wendt dan een betalingsprobleem voor en verkrijgt diens bankkaart of bankgegevens. In 2015 stuurt hij het profiel van vijf jongeren uit de reserven van Barça naar Stefani. ‘Hij vertelde me dat hij net een Audi gekocht had en vroeg me om reservaties te maken om naar Barcelona te gaan. Aangezien ik nogal onhandig ben met het internet, heb ik hem de gegevens van mijn kaart gegeven zodat hij dat kon doen’, betreurt de 67-jarige Stefani, tussen het weghappen van twee Bounty’s in de ondergrondse verdieping van zijn sportwinkel in Maasmechelen.
Ngoma reserveert de vliegtuigtickets en een nacht in Barcelona, namelijk die van 22 oktober 2015. De dag daarop besluiten de kersverse bondgenoten om nog wat te blijven, maar hun hotel is vol en dus moeten ze ergens anders heen. Het is daar dat Stefani het spoor van Ngoma bijster raakt. Hij keert alleen terug op 25 oktober. Bij zijn terugkeer, zo onthulde Sudpresse destijds, krijgt Stefani een brief van Atos Worldline, dat een frauduleus gebruik van zijn kaart vermoedt: een vlucht voor twee personen naar Luton op 25 oktober en hotels in Londen en Barcelona op 23 en 24 oktober, champagne inbegrepen. ‘Hij stuurde me zelfs een bericht om me te zeggen: ‘Paul, heel erg bedankt dat ik met je kaart mocht betalen.”, zucht Stefani, die nog altijd geen nieuws heeft over zijn klacht.
Ngoma ontkent in alle toonaarden: ‘Ik zou niet weten hoe ik met zijn kaart betaald zou hebben. Geen idee of dat alzheimer is… Al wat ik weet, is dat er een transfer gebeurd is en dat hij daar geen euro aan verdiend heeft.’ In die tijd gaat Ngoma vooral tekeer in de wereld van de amateurs. Dat is de beste manier om ervaring te kweken en gemakkelijk duiten te verzamelen. Om kort te gaan: hij laat spelers tekenen bij clubs uit derde of vierde afdeling en gaat ervandoor met de enveloppes met hun tekengeld. De bedragen liggen tussen de 1000 en de 3000 euro. In het zwart. Dus is het nogal moeilijk om klacht in te dienen…
In 2016 neemt hij via Facebook opnieuw contact op met zijn oud-ploegmaat van bij Walhain, Laurent Dethier. Ngoma, die terloops laat weten dat hij al drie jaar voor Mino Raiola werkt, stelt hem een uitdaging bij KSK Heist voor. Dethier accepteert. Het contract voorziet in een wagen. ‘Na een onderhoud in Heist-op-den-Berg vraagt Ngoma me of ik hem naar het station kan brengen’, steekt Dethier van wal. ‘Geen probleem, dat doe ik. Wanneer we aankomen, zegt hij dat hij een akkoord heeft met de voorzitter: in plaats van me een auto te geven, kan ik een premie krijgen als ik vijftien goals maak. Gezien ik al een auto had en mijn vrouw ook, vond ik dat wel interessant.’ De voorwaarden van het contract zullen worden opgesteld met technisch directeur Eddy Vandezande en Dethier mag er met hem geen woord over wisselen.
Hij zal 18.000 euro krijgen als hij de kaap van de vijftien treffers rondt. Als bewijs laat Ngoma hem een document zien met de zogezegde handtekening van de voorzitter en zegt hij hem dat hij zelf de wagen wel zal terugbrengen. ‘Op een avond belt iemand me en die begint te praten in het Nederlands’, vertelt Dethier. ‘Aangezien ik geen Nederlands spreek, geef ik de telefoon aan mijn vrouw, die me zegt dat het de voorzitter van Heist is die bevestigt dat het een premie wordt in plaats van een auto. Ik antwoord dat dat in orde is…’ Maar de man aan de andere kant van de lijn is de voorzitter van Heist helemaal niet. Hij heeft dat document, vol met fouten tegen het Nederlands, nooit getekend en de auto keert niet terug naar het vertrekpunt. Vandezande krijgt uiteindelijk een telefoontje van de politie van Tongeren, die de wagen vastgezet heeft omdat hij op een verboden plaats stond. Hij ontdekt ook twee snelheidsboetes van dezelfde dag, die van 20 februari 2016, in Anderlecht en in Schaarbeek.
Seck en Diao
KSK Heist en Laurent Dethier dienen een klacht in voor oplichting. Ngoma ontkent nogmaals alles. Hij heeft al geen tijd meer voor zulke futiliteiten. In het moderne voetbal veranderen spelers sneller van makelaar dan van hemd en hij wil beschikbaar zijn. Rancune wordt even snel opgebouwd als vertrouwen, dat geldt ook voor Jean-Willy Ngoma. ‘Als je een beetje controversieel bent, dan word je snel paranoïde’, geeft hij toe. ‘Ik heb een totaal andere manier van werken dan de makelaars in België en Europa. Omdat ik jong ben en je je op een of andere manier naar binnen moet werken.’ Oftewel: het toeval een handje helpen, met alle mogelijke middelen.
Tegen die achtergrond is het dat Ngoma naar Jacques Lichtenstein belt, de makelaar van Vincent Kompany. Ze ontmoeten elkaar in The Hotel in Brussel, in de vroege zomer van 2016. ‘Hij ging gekleed als een prins. Hij vertelde me dat zijn ouders schatrijk waren, dat zijn vader diplomaat of ambassadeur was en twee secretarissen had. Ik vond hem nogal mythomaan, maar goed, het kan zijn dat iemand rijke ouders heeft, waarom niet’, vertelt Lichtenstein. ‘Hij had al contact met heel wat mensen in het Belgische voetbal. Hij bood me bepaalde spelers aan, van wie er heel wat een goed profiel hadden.’ Onder hen trekt onder meer Ibrahima Seck van Auxerre zijn aandacht. Net het profiel dat Waasland-Beveren zocht. De speler kwam uit de stichting van Salif Diao in Senegal, die hem adviseerde.
Ngoma slaagt erin om iedereen in dat kleine wereldje met elkaar in verband te brengen. ‘Hij heeft waarschijnlijk gelogen tegen Jacques en gezegd dat hij me al jaren kende’, meent Diao. ‘Tegen mij vertelde hij dat hij de assistent van Jacques was, dat die hem honderd procent vertrouwde en dat alles wat hij deed via hem verliep.’ Lichtenstein bevestigt: ‘Hij kan liegen alsof het gedrukt staat, je merkt dat niet aan hem. Er zijn mensen die zich ongemakkelijk voelen als ze liegen. Hij niet. Als je het druk hebt en door andere dingen afgeleid wordt, dan is het niet evident om dat door te hebben.’ Ngoma, die vervolgens pocht dat hij ‘de eerste zwarte kapitein van een Vlaamse ploeg’ getransfereerd heeft, verdedigt zich logischerwijze door te zeggen dat in zijn wereldje de woorden ‘vrienden’, ‘leugenaar’ en ‘oplichter’ al snel synoniemen kunnen worden.
Wat er ook van zij, de transfer van Ibrahima Seck wordt geacteerd op 13 juni 2016. Ruim een week eerder gaat Seck ter plekke om over het project te praten. Wanneer hij terug in Senegal is, gaat er op een verdachte manier geld van zijn rekening. Seck had met slechts één persoon van nabij contact gehad: Jean-Willy Ngoma. Ze delen samen een kamer, door Seck gereserveerd, in een hotel vlak bij de luchthaven van Zaventem. Seck gunt hem het voordeel van de twijfel. Bij zijn terugkeer, van 13 tot 16 juni, laat hij Ngoma ook met zijn auto rijden, die hij van de club ter beschikking krijgt. Hij moet hem naar de training rijden met drie jongeren die voor een test zijn aangebracht door Diao. Ngoma wordt geflitst terwijl hij meer dan dertig per uur te snel rijdt. Daardoor moet de Senegalese middenvelder van Waasland-Beveren zich gaan verantwoorden in de rechtbank.
Voor hij daarvan op de hoogte is, gaat Seck nog dineren met Ngoma. ‘Het is goed om vrienden te maken. Ik kende niemand bij Beveren’, vertelt hij nog zichtbaar geënerveerd. Ngoma arriveert in een auto waarvan het model heel sterk gelijkt op hetgeen Salif Diao gehuurd had toen hij daar voor het eerst in de buurt was. Diao was toen gekomen om de transfer van Seck af te ronden en enkele van zijn poulains te laten testen. Eerste feit: Ngoma nodigde Diao uit om een kamer te nemen in een hotel waar ‘een vriend’ aan de receptie werkte. Diao moest gewoon zijn bankkaart geven voor wat extra’s. Tweede feit: Diao wilde nog naar Luik en huurde een wagen. Aangezien de oud-speler van Liverpool, die in Londen woont, gewend is om links te rijden, schrijft hij Ngoma als tweede chauffeur in zodat die het stuur kan nemen. De dag erop vraagt hij aan Ngoma om de wagen terug te brengen.
Een maand later ontvangt Diao een mail van de verhuurfirma: ‘Er stond in dat ik een verlenging van de huur voor veertien dagen had gevraagd en dat ik dat nog moest bevestigen.’ Ngoma brengt de auto uiteindelijk te laat terug met een stapel boetes. Volgens Diao werd er door het verhuuragentschap 3000 pond aangerekend op de kaart van de zaak, terwijl er bijna 5000 opgaan aan reservaties voor luxehotels. Seck vergaat het ongeveer hetzelfde, hij wordt voor ruim 1600 euro opgelicht. Salif Diao waarschuwt: ‘Niemand weet de hand op hem te leggen. Ik weet niet wat hij nu doet of waar hij is… Het zou me niet verbazen mocht hij op een dag onder een brug eindigen. Wanneer je zulke dingen doet, zijn er genoeg mensen die je vel willen. Wij, wij zijn maar brave jongens.’
‘Helemaal niet schuldig’
Ondanks al die dossiers beweert Jean-Willy Ngoma dat hij al een jaar ‘clean’ is. Hij geeft wel toe dat hij een strafblad heeft voor fraude. Dat is misschien de reden waarom hij niet als tussenpersoon geregistreerd staat bij de Belgische voetbalbond, want daarvoor moet je zuiver op de graat zijn. Op die maandag in augustus 2017 haalt hij zo vaak mogelijk zijn gsm boven, hij toont opdrachten, zoekt naar bewijs, belt naar voorzitters en ‘vrienden’. Hij slaagt er alleen in Dirk Huyck aan de lijn te krijgen, de voorzitter van Waasland-Beveren. Wanneer we enkele van zijn goede contacten nadien opbellen, hebben de meesten moeite om hem zich te herinneren…
‘Ik ben er niet om de publieke opinie te vriend te houden. Ik ben makelaar om in die wereld gerespecteerd te worden in de hoogste kringen. Dan heb ik het niet over een transfer naar Beveren elk jaar. Om aan de top te geraken moet je geloofwaardig zijn’, beweert hij alsof hij meespeelt in een slechte remake van Scarface. ‘Waar ik van hou, is geld verdienen. Ik heb nog geen honderdste verdiend van wat sommige bestuurslui verdienen. Alsof ik me aantrek wat de mensen zeggen! Ach, met 95 procent van de mensen die nu zeggen dat ze me niet kennen, ga ik zeker nog praten en ik weet dat ze dat zeggen. Dat is voetbal. Zo zit het wereldje ineen. Het hangt aaneen van de hypocrisie. Ik voel me helemaal niet schuldig. Er is maar één rechter en dat is God.’
Nochtans zou hij er binnenkort een andere kunnen tegenkomen. ‘Bepaalde juridische informatie is gelinkt aan feiten als met name oplichterij, diefstal en tafelschuimen. Andere verklaringen zouden niet bevorderlijk zijn voor het onderzoek’, zo luidt het beperkte commentaar van het Brusselse parket bij monde van zijn woordvoerder.
Als makelaar sinds 2012 – of 2015 – met een eerste geclaimde transfer in 2010 is Jean-Willy Ngoma niet iemand die zich wat gelegen laat aan datums. Hij staat op en zegt dat hij naar Turkije vliegt. De transferperiode is in een stroomversnelling geraakt.
‘Het is jammer, want om eerlijk te zijn: die kerel zou echt goed kunnen zijn als hij zijn capaciteiten correct zou gebruiken’, betreurt de verkoper van de BWM-garage in Antwerpen. ‘Hij kent mensen, heeft een netwerk en hij geraakt overal binnen. Dat is een talent dat niet iedereen gegeven is. Hij zou rijk zijn als hij zou werken zoals het hoort.’
DOOR NICOLAS TAIANA – FOTO’S GF
‘Hij stuurde me zelfs een bericht om me te zeggen: ‘Paul, heel erg bedankt dat ik met je kaart mocht betalen.” – Paul Stefani
‘Laat ik je vertellen hoe ik te werk ga: de transfer wordt geregeld en ik pak mijn geld. Punt.’ – Jean-Willy Ngoma
‘Ik weet niet wat hij nu doet of waar hij is… Het zou me niet verbazen mocht hij op een dag onder een brug eindigen.’ – Salif Diao
Ngoma begeeft zich naar een garage met Nicolas Anelka. Het is een geweldige publiciteitsstunt voor de zaak.
‘Waar ik van hou, is geld verdienen. Ik heb nog geen honderdste verdiend van wat sommige bestuurslui verdienen.’ – Jean-Willy Ngoma
‘Hij vertelde me dat zijn ouders schatrijk waren. Hij kan liegen alsof het gedrukt staat, je merkt dat niet aan hem.’ – Jacques Lichtenstein
