De koning van de transfermarkt, alias Waasland-Beveren, blies vorige week een eerste keer verzamelen. Onder de nieuwkomers twee jongeren met ambitie: Robin Henkens (24) en Renaud Emond (21).

Het heeft wat van een eerste schooldag, zo’n eerste samenkomst bij een voetbalploeg. Chaos in de gangen, in de kleedkamer stapels volle dozen van de sponsor, nieuw materiaal, sterk ruikende verf tegen de muren, hartelijk weerzien bij hen die elkaar al kennen, onwennigheid onder de nieuwkomers,…

En tussen de medische testen door, voor sommigen de zoektocht naar een nieuw appartement. Om kwart voor drie kan Renaud Emond, nieuw in de spits, het zijne bezoeken. Zijn vader is Philippe Emond, voorzitter van Virton, de neotweedeklasser. Spits zijn in de ploeg van zijn pa, dat kan geen cadeau geweest zijn. Hij bevestigt: “Ik was al speler toen hij voorzitter werd, maar voor mensen die het van op afstand volgden, was het toch: ‘Natuurlijk speelt het zoontje van de voorzitter…’ Die mensen wisten niet dat ik bij de jeugd al veertig goals per seizoen maakte. Mijn vader heeft die ballen voor mij nooit binnengetrapt.” Zo close, zegt hij, zijn hij en zijn pa trouwens niet. Zijn ouders zijn gescheiden en hij leefde tot voor kort vooral bij zijn moeder. “Ik zag mijn pa één keer om de twee weken.”

Spits zijn in de ploeg van Thomas Meunier, en dan in de voetsporen van diezelfde Meunier, via dezelfde spelersmakelaar, naar eerste klasse. Ook dat legt drukt. Hij knikt: “Ik heb nog met hem samen gespeeld, vanaf de U16 denk ik, maar we hebben niet dezelfde kwaliteiten. Ik ben me ervan bewust dat ze me wel ‘de nieuwe Meunier’ zullen noemen. Daar zal ik tegen vechten.”

Meunier werd in Virton, na een periode bij Standard, ‘afgewerkt’. Renaud komt uit de jeugdopleiding van de ploeg die vorig seizoen met vijf à zes eigen opgeleide spelers in derde klasse kampioen werd. Emond: “Er wordt écht goed gewerkt, een beetje een mengeling van de Franse en de Belgische aanpak.” Het enige nadeel in die uithoek van België, lacht hij, zijn de verplaatsingen. “Ze hebben het nu uitgerekend voor tweede klasse. 7700 km gaat de ploeg volgend seizoen afleggen. Zelf heb ik dat ook gedaan, al van bij de jeugd. Ik heb het nooit anders geweten. Onderweg kijk je wat films, deden we toernooitjes op de Playstation, er werd gepokerd,…”

Vorig jaar stopte hij met school. Hij studeerde lichamelijke opvoeding in Virton, maar de combinatie sport-studie beviel hem niet en vrat ook aan zijn rendement op het veld. Daarom besloot hij alles op voetbal te zetten. Emond: “Ik ging werken bij mijn pa, en dat deelnemen aan het actieve leven gaf me het gevoel belangrijk te zijn.” De scoremachine kwam op gang, verfijnd door trainer Frank Defays (ex-Charleroi). Emond: “Iemand die zeer goed met mensen om kan. Twee jaar geleden stonden we ook al op het punt te promoveren, onder Michel Renquin. Defays is anders. Hij liet de groep niet los toen we eerste stonden. Elke training zat hij erop, en op het einde oogst je daar mee.”

Toen hij in Diegem vier goals maakte, kwam de belangstelling helemaal los. Emond: “Meunier vergeleek me met FilippoInzaghi, maar (lacht luidop) – alle verhoudingen in acht genomen – ik doe op een veld toch iets meer…” Hij is rechtsvoetig, staat altijd goed geplaatst en zoekt de duels niet op. Ook met links kan hij uit de voeten en, opvallend, hij maakte van zijn 31 goals vorig seizoen (28 in de competitie, 3 in de beker) niet één doelpunt met het hoofd.

Uiteindelijk koos hij na lang wikken en wegen voor Waasland-Beveren: “Ik wilde een club die vertrouwen in me had en die me al lang kende, nog voor ik in de schijnwerpers stond. Luc Devroe had me in de periode van Meunier ook opgemerkt, maar toen vond ik het nog te vroeg. Nu ben ik klaar: beste doelschutter aller tijden van de club, topscorer in derde en kampioen. Het kon moeilijk beter. Hier krijg ik ook de tijd om me aan te passen, dat overtuigde me. Ze gaan me niet na een paar maanden weggooien. Ik denk dat ik mijn kans ga krijgen, ook omdat offensief zoveel is veranderd. In een andere ploeg zouden ze op een jongen uit derde klasse wellicht minder rekenen.”

Nummer 8

Nieuw op het middenveld, het beste in een iets lagere aanvallende rol, is Robin Henkens (24). Met twee jaar KV Mechelen in de benen heeft hij meer ervaring dan Emond. In zijn eerste jaar klikte het niet met Marc Brys. Vorig seizoen liep het beter voor de aanvallende middenvelder, die graag als nummer 8 speelt, gevormd werd bij RC Genk (10 seizoenen) en bij Lommel SK zijn opleiding voltooide. Zes maanden speelde hij veel onder Van Veldhoven, maar toen kwamen er contractbesprekingen en raakte hij op de achtergrond. Henkens: “Dat is hard, maar het hoort erbij. Het profvoetbal is een harde wereld.”

KV Mechelen noemde hem “te gulzig”. Het eerste voorstel dat de club hem deed, ontgoochelde Henkens dan weer. “Ik voelde dat aan als: hier zit iets niet juist. Je mag wel blijven, omdat je goed speelt en omdat de trainer je wil houden, maar niet iedereen staat daar honderd procent achter.” En toen geen van beiden nog een duimbreed wilde toegeven, hield het op. Daarna kwam Mats Rits. De trainer liet Henkens op stage in januari weten dat hij nog steeds wilde dat hij zou blijven, maar dat hij de voorkeur zou geven aan spelers die er ook volgend seizoen waren. Henkens: “Die visie kon ik wel plaatsen, al weet je dan dat je vier à vijf maanden nog weinig gaat voetballen.”

Achteraf bekeken vindt hij de stap van tweede naar eerste groter dan hij vooraf dacht. Henkens: “Vooral op het gebied van fysiek en kracht. Qua voetbal hadden we in Lommel al een sterke ploeg en kon ik wel dingen forceren met mijn talent. In eerste klasse was dat niet meer genoeg, ik moest meer doen. Misschien zelfs iets meer dan anderen. Die stap heb ik in Mechelen grotendeels gezet.”

Tijdens de natte lente had hij tijd genoeg om een nieuwe keuze te maken. OHL meldde zich, Ronny Van Geneugden kende hemj nog van bij Genk. Maar ook Lokeren toonde interesse, waarna OHL afhaakte. Toen uiteindelijk ook Lokeren niet doorging, koos hij voor Waasland-Beveren. Henkens: “Eerst was dat wat raar, dit is een ploeg die nog aan het groeien is. Toen ik tekende, wist ik niet goed wat ik mocht verwachten. Maar ik heb er alle vertrouwen in. Er zijn speelkansen, het is het moment om een vaste waarde te worden in eerste klasse. Ik vond dat ik goed op weg was in Mechelen, nu moet ik die stap dan maar hier zetten. Hier echt belangrijk worden, is het doel.”

DOOR PETER T’KINT – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Ze zullen me wel ‘de nieuwe Meunier’ noemen. Daar zal ik tegen vechten.” Renaud Emond