Met Nicolas Frutos krijgt Ander-lecht meer aanvallende mogelijkheden, maar tegen Cercle benutte het die nog niet. Dat komt snel. ,,Frutos heeft geen jaar nodig om zich door te zetten”, garandeert zijn ontdekker Paul Courant.
Een beetje onwennig stond Grégory Pujol vorige dinsdagavond in de mixed zone van het Constant Vanden Stockstadion, na afloop van de lauwe vriendenwedstrijd tegen Borussia Mönchengladbach, druk omringd door de pers. Net als op Westerlo had hij gescoord. Plots was het in die mixed zone drummen om een interview met de Franse spits. Een paar dagen eerder liep hij nog ongemerkt het stadion in en uit, zonder dat iemand hem aanklampte.
Bijna was Pujol deze maand even ongemerkt langs een achterdeur verdwenen als hij eind augustus net voor het sluiten van de transfermarkt arriveerde. In februari, ten laatste maart moet Anderlecht beslissen of het hem houdt of weer naar Nantes stuurt, waar hij nog twee jaar contract heeft. Begin december zag het er naar uit dat hij misschien al in januari weg mocht. Tot dan beperkte zijn inbreng zich tot drie invalbeurten. Toen hij in een geïmproviseerd elftal mocht starten in de laatste Champions Leaguewedstrijd tegen Sevilla, die Anderlecht won, kreeg hij plots toch schouderklopjes. Ook in de bekerwedstrijd tegen Geel haalde hij de aftrap, op La Louvière maakte hij opnieuw negentig minuten vol.
Na de winterstop bleef hij na het uitvallen van Nicolas Frutos, Serhat Akin, Christian Wilhelmsson en Mbo Mpenza als enige fitte spits over. Terwijl iedereen Frutos’ debuut verwachtte, eiste Pujol met goals tegen Westerlo en Mönchengadbach alle media-aandacht op en gaf hij zijn visitekaartje af.
Woensdag trainde Pujol met de scherpte van een speler die zijn kans ruikt. Die dag ging ook Frutos voor het eerst na zijn blessure voluit. Het verschil in stijl viel meteen op. De Franse spits voetbalt vlot mee, loopt intelligent en aarzelt niet om de hoeken in te duiken. Frutos’ actieradius beperkt zich tot de ruimte voor doel, waar hij altijd aanspeelbaar is. Eén keer trapt hij keihard in doel. Een siddering gaat door de spelers én de technische staf. “Daar zit vuur in”, roept assistent-trainer Daniel Renders verrukt. Toen al was duidelijk dat de Argentijn de selectie tegen Cercle zou halen. Frutos, lichtte Franky Vercauteren vrijdag een tip van de sluier, “zal waarschijnlijk debuteren, maar of hij gaat starten, weet ik nog niet.”
De media gokten verkeerd : niet Pujol, maar Frutos startte en maakte ook de negentig minuten vol. Omdat Anderlecht Cercle op het middenveld te veel ruimte gaf, kon Harold Meyssen naar hartelust voetballen, waardoor de thuisploeg met een kater (2-2) achterbleef.
Het debuut van Frutos was bevredigend. Hij kreeg de supporters nog niet op de banken, maar werkte hard, scoorde en moet de komende weken nog beter geïntegreerd raken in de aanval. Vanaf de zijlijn noteerde Vercauteren dat de Argentijn een extra troef is, maar ook een gevaar inhoudt : “De voorbije dagen zat er op training voldoende variatie in ons aanvalsspel, maar in de wedstrijd was dat niet het geval. Als het vertrouwen wegebt, grijpen de spelers te snel naar de makkelijkste oplossing : de lange bal naar Frutos.”
Wegen op de verdediging
Sinds Frutos half november op Anderlecht arriveerde, keek iedereen reikhalzend uit naar zijn debuut. Dat komt niet alleen door de naar Belgische normen hoge transfersom (2,5 miljoen euro), maar ook door de enorme verwachtingen die paars-wit zelf naar buiten verwoordt. Sinds het vertrek van Jan Koller zocht Anderlecht naar een targetman van dat type, groot en sterk, een ideaal aanspeelpunt om een gesloten verdediging te ontwrichten. Op de Europese markt vond het niets betaalbaars. Een tip van Paul Courant zette de Brusselaars op weg naar Argentinië. Frutos was Courant al een jaar of drie geleden opgevallen, maar hij stapte toen net over naar Independiente. “Ik heb toen Werner Deraeve getipt”, zegt Courant. “Die is een keer of drie gaan kijken, daarna kwamen Herman Van Holsbeeck en Phillipe Colin. Die vielen haast achterover van wat ze zagen. Argentinië is een ander niveau, hé.”
Eigenlijk wilde Anderlecht Frutos al voor de competitiestart naar België halen, maar daar had de kersverse voorzitter van Independiente geen oren naar. Frutos moest en zou met Independiente aan het seizoen beginnen. Daardoor dreef de club de prijs zo hoog op dat Anderlecht moest passen. Pas na de transferperiode werden de onderhandelingen hernomen en in november afgerond. Omdat Frutos’ transfer in augustus vastzat, keek Anderlecht op de lijst van andere, beschikbare aanvallers. Zo kwam men bij Grégory Pujol van Nantes terecht. Die was paars-wit voordien al eens aangeboden, herinnert manager Herman Van Holsbeeck zich. Nu zaten de omstandigheden goed. “Pujol was lang geblesseerd geweest, had de competitie hervat, maar werd door de supporters gecontesteerd en wilde weg. Dat we hem voor zes maanden konden huren, kwam ons goed uit. Pujol was niet gekomen als we Frutos meteen hadden meegekregen.”
In Spanje viel Frutos, die de voorbije twee maanden rustig aan zijn integratie kon werken, na een korte verschijning in de oefenwedstrijd tegen Murcia met een kuitblessure uit. Oorzaak ? De omschakeling van training. Van Holsbeeck : “Hier wordt intensiever getraind, daar spelen ze om de twee, drie dagen een wedstrijd.”
Van Holsbeeck is overtuigd dat Frutos snel zal renderen. Dat Anderlecht een tweede spits zoekt met dat profiel ( Salou Ibrahim werd genoemd, maar komt zeker niet meer in januari), betekent niet dat men twijfelt aan Frutos : “Wel dat we nog zo iemand achter de hand willen houden. De trainer hamert al langer op de noodzaak van zo’n type. Al toen hij hulptrainer was, vond hij dat Anderlecht een spits miste die met de rug naar doel kan spelen. Als we er straks twee van dat type hebben op zes spitsen, zitten we goed.”
Van Holsbeeck weet wat hij van Frutos wil zien : “Het is niet alleen een goalgetter, maar ook iemand die zwaar gaat wegen op een verdediging en die kan meevoetballen. Superexplosief is hij niet, daar hebben we andere types voor.”
Geen Maradona
Paul Courant, die hem tipte, is zo overtuigd van de toegevoegde waarde van de Argentijn dat hij zelfs niet pleit voor een aanpassingsperiode : “De echte Frutos moet je heel binnenkort al zien. Dit is geen Braziliaan uit het noorden die een jaar nodig heeft om zich aan te passen. Nicolas moet er nog dit seizoen staan, hij heeft geen jaar nodig om er te komen. Hij is qua karakter zo sterk dat hij snel zijn plan zal trekken. Je moet hem wel even de tijd geven tot het systeem op hem is afgestemd. Als Anderlecht zo’n profiel uitstippelt en na jaren zoeken zo’n speler vindt, ga ik er vanuit dat ze daar in hun spel rekening mee houden. Frutos moet kunnen spelen als targetman. Het is geen Maradona die acties gaat maken, maar een harde werker.”
Dat hij geen echte topper is, daar moet Courant toch mee lachen : “Nooit komt er nog een absolute topspeler naar België ! Daar hebben we het geld niet voor. Maar hij was wél topschutter in Argentinië. Als je dat kan, zeker bij een club als Independiente, kan je iets, hé. Het voetbal is daar wel van een ander niveau dan hier. Vraag het maar eens aan Van Holsbeeck. Wat heeft Argentinië allemaal niet gewonnen de laatste dertig jaar ? Wij stellen op voetbalvlak niets voor op de wereldkaart, maar we hebben wel de pretentie om vragen te stellen bij iemand die uit Argentinië naar hier komt. Dat snap ik niet. Omgaan met Zuid-Amerikanen, dat is ons probleem. Wij kunnen dat niet. Hoe komt het dat PSV wel Romario en Ronaldo laat uitgroeien tot toppers ? Niet alleen omdat ze veel meer geld hebben, ook omdat ze erin slagen om die spelers te koesteren, zodat ze zich welkom voelen.”
GEERT FOUTRÉ
