Hoe hebben jullie elkaar leren kennen ?

“Twintig jaar geleden, in café Hajduk, toevallig. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Het was goed dat ik in het begin niet wist dat Jerko voetbalde, want voetballers hebben bij ons een slechte naam : veel meisjes, geld, allemaal onbetrouwbare mensen. Maar gelukkig is Jerko een goede uitzondering (lacht). Nu hou ik nog meer van hem dan toen. Er is een sterke band tussen ons.”

Je gaat net als de vier kinderen ook nog naar school. Wat volg je ?

“Verpleegkunde. Ik heb mijn diploma behaald in Kroatië, maar dat wordt niet erkend in België. Nu kriebelt het weer. Ik zit niet graag alleen thuis, kan echt niet de hele tijd stilzitten en wil mensen helpen. De opleiding duurt drie jaar. Ik ben een van de oudste leerlingen, maar dat stoort me niet. Het is zelfs leuk. Zoals Jerko een passie heeft voor voetbal, heb ik dat met zieke mensen.”

Wat zijn de sterke en zwakke karaktertrekjes van Jerko ?

“Hij is de eerlijkheid zelve. Vandaag is dat zeldzaam. Jerko is open en durft uit te komen voor zijn mening. Bovendien kan hij heel romantisch uit de hoek komen, met kleine verrassingen en leuke attenties. Anderzijds is hij heel vastberaden, net niet koppig. Hij luistert wel naar iedereen, maar volgt graag zijn eigen mening.”

Wat is voor jou een ideale manier om te ontspannen ?

“Gewoon contact hebben met mijn familie. Hier heb ik ook veel vrienden en vriendinnen, maar die relatie is niet zo hecht. In de Balkan komen de naasten altijd op de eerste plaats, ben je als broers en zussen. Iedereen doet alles voor elkaar, zonder dat daar specifiek om gevraagd moet worden. Je moet er bijvoorbeeld niet op zoek naar een oppas voor de kinderen. Afgelopen zomer zijn Jerko en ik voor de eerste keer zonder de kinderen naar Kroatië geweest. Gewoon magnifiek, we werden op een schitterende manier ontvangen. Schitterend.”

Jerko staat bekend als een gezondheidsfreak, maar jij rookt. Dat gaat samen ?

“( Jerko : “Daar moei ik me niet mee. Het heeft toch geen zin. Maar ik heb er wel een interessante theorie over. Heb je een uurtje ?”) Het is gewoon een verslaving, maar ook een gewoonte sinds mijn achttiende. Ook voor de gezelligheid bij een gesprek op de koffie. Ik raak er maar niet van af. Alleen bij de zwangerschap van de kinderen kon ik eventjes stoppen. Ik weet ook dat ik daarmee misschien een slecht voorbeeld geef, maar ik hoop dat onze kinderen het verstand hebben er nooit aan te beginnen. Maar dat zijn zaken die je zelf niet in de hand hebt, hé. Als je het verbiedt, gaan ze het zeker doen.”

Is Jerko een emotioneel type, een gevoelsmens ?

“Absoluut. Toen Cercle kampioen speelde, liet hij zijn tranen de vrije loop. Hij durft uit te komen voor zijn blijdschap of verdriet, ook al is hij niet altijd even expressief.” ( Jerko : “Je moet alles goed leren kanaliseren, ook motivatie en energie.”)

Jullie spreken allebei goed Nederlands. Gebeurde dat door zelfstudie of via lessen ?

“Ik ben ooit begonnen met lessen, maar heb dat niet lang volgehouden. Mijn goesting was snel over. Nu probeer ik na vier jaar Engels met de familie Knockaert, heel goede vrienden van ons, dingen bij te leren. Maar met mijn kinderen spreek ik mijn moedertaal. Ze mogen hun afkomst niet verloochenen.”

Heb je een droombestemming ?

“( Jerko : “Ik lééf in een droom ! Maar toch zou ik graag nog meer het contact met de natuur willen opzoeken. Door bijvoorbeeld in een bos te gaan wonen of skipper te zijn op een zeilboot.”) Mexico of China. Ik wil er gewoon eens de cultuur ontdekken, gedurende meer dan een maand kennismaken met hun gebruiken. Maar dat is voor later, als de kinderen ons niet meer nodig hebben.”

door Frédéric Vanheule